De Zesde Clanmoeder - Verhalenverstelster (Clanmoeders Workshop 6)

Storyteller
(Barbara Wright)

Vertel een verhaal, lieve Moeder, hoe in de tijd van weleer de Ouden vol gratie hun pad gingen en een begin maakten met de medicijnenleer.

Als u mij een echt verhaal vertelt, ben ik vrij om de waarde van iedere les te zien en hoe ik die kan toepassen op mezelf.

Door te luisteren naar de ander voel ik innerlijk een lach of een traan.
Uit andermans ervaringen leer ik dat waar liefde is, angst zal vergaan.

Samen kunnen we op reis in deze nieuwe tijd en opnieuw de wijsheid van weleer in onze harten dragen.



Verhalenverstelster is de Bewaakster van Medicijnverhalen, de Hoedster van Heyokah-medicijn en Humor. De Leraar die onderwijst zonder met de vinger te wijzen. De Behoedster van het Spreken vanuit Persoonlijke Ervaring en Wijsheid.

Zij leert ons:

• hoe te onderwijzen door het vertellen van verhalen die lessen inhouden.
• hoe we evenwicht vinden tussen oneerbidigheid en heiligheid, waarbij we op creatieve wijze gebruikmaken van humor.
• hoe we over onze eigen ervaringen kunnen spreken zonder zelfingenomenheid of over anderen te oordelen.
• hoe we in het leven zowel een leraar als een leerling kunnen zijn en de wijsheid die we verworven hebben kunnen bewaren.
• hoe we de Waarheid kunnen spreken.

De Verhalenvertelster wordt gekoppeld aan de cultus van de Moeder. Vrouwelijke wijsheid is bijna nooit opgeschreven geweest. De cultus rond de Godin werd dus overgegeven aan de volgende generaties via verhalen. Het gaat om oude wijsheid uit de tijd dat het matriarchaat nog algemeen was, waarin man en vrouw gelijkwaardig waren, vrouwen genezers waren, enz. ... Die verhalen zijn nooit opgeschreven. We spreken over langvervlogen tijden voor het schrift, toen er nog een orale traditie was, in het stenen tijdperk.

De grote teksten uit de wereldreligies zijn allemaal neergeschreven in tijden waarin het patriarchaat al overheerste. In geschreven religies is het woord belangrijk. Voordat alles werd opgeschreven waren er alleen maar verhalen. Als we reizen, dan zien we beelden waaruit weten komt. Dat zijn symbolen zoals kleuren, trillingen, enz. ... maar we krijgen nooit rechtstreeks woorden.

Het geschreven woord is dood, het leeft niet meer, verandert niet meer, evolueert niet meer. Zolang het nog niet opgeschreven is, is het een triling, creatie, iets levend en gevaarlijk. We hebben het over transformatie! De goddelijke geest was oorspmronkelijk vrouwelijk, "roah", maar dat werd moedwillig veranderd in latere tijden. Het ongeschreven woord leeft, het verandert, het past zich aan, het is ongrijpbaar.

Laat ons eventjes een sprongetje maken naar Jung, met zijn onderbewustzijn, persoonlijk onbewuste en collectief onbewuste. Dat collectief onbewuste is wijsheid, kennis en ervaring die werd verzameld vanaf het ontstaan van alles. Als we reizen naar het collectief onbewuste, dan krijgen we symbolen te zien die ons toegang geven tot die kennis. De oude vrouwelijke wijsheid wordt ook via die symbolen  doorgegeven, omdat er in de tijd waarin de kennis werd vergaard ook nog helemaal geen schrift was. We dragen die wijsheid als vrouwen in onszelf. De wijsheid en de kracht van de Clanmoeders zit in ons, in ons collectief onbewuste, waar we contact mee maken via onze reizen naar de anderwereld.

Als je reist naar de Verhalenvertelster dan:

1. maak je contact met het collectief onbewuste.
2. maak je contact met je ziel en je geestkracht die misschien in je collectief onbewuste zitten
3. daarnaast zit hier ook je eigen innerlijke waarheid.

Dat wat in je ziel zit vertaalt het collectief onbewuste voor ons. Alle ervaring en kennis van de verschillende levens die je al hebt meegemaakt zit in je ziel. Je ziel maakt de reis naar het collectief onbewuste. Je krijgt dus een gesprek tussen je ziel en je collectief onbewuste. Dat collectief onbewuste is voor iedereen hetzelfde maar de interpretatie is voor iedereen anders omdat iedereen andere symbolen te zien krijgt, andere ervaringen heeft gehad in zijn of haar levens.

Iedereen heeft:

• geestkracht: dit is een stuk van de Goddelijke Moeder dat je in je draagt;
• ziel;
• lichaam.

Je ziel begeleidt dat stukje van de Moeder, die goddelijke kracht, je geest, doorheen je leven. Je ziel is een energetisch veld rond je geestkracht als je van de ene incarnatie naar de andere gaat, zodat je alle aspecten van het goddelijke kan leren kennen, "kleur" krijgt, en meer en meer de godin wordt.

Waarheid ontstaat uit het niet oordelen. De Verhalenvertelster leert ons de waarheid te spreken en niet te oordelen. Door te oordelen belemmeren we de ander. Mensen die niet de waarheid spreken doen dat omdat ze gewond zijn.

De kracht van humor. Humor zorgt ervoor dat je je eigen angsten kan loslaten. We moeten kunnen lachen om onze beperkingen. Ernst mag de levensvreugde niet dempen.

Waarheid is ook de mythen en de verhalen en de wijsheid die daarin zit. De Indianen hadden geen scholen, je leerde wat je moest leren uit de verhalen. In verhalen en mythen ziten verschillende lessen. Iedereen herkent er de wijsheid in die hij nodig heeft.

Reis naar de Zesde Clanmoeder
We trekken drie OH-kaarten. Dat zijn kaarten met afbeeldingen en/of woorden die associaties oproepen en bedoeld zijn om de innerlijke rijkdom van fantasie en intuïtie, creativiteit en expressie tot uitdrukking te kunnen laten komen. Ze worden bijvoorbeeld in therapie gebruikt.

De drie kaarten staan voor drie belangrijke symbolen nu in ons leven of voor onze vrouwelijke kracht.

We gaan reizen naar onze heilige ruimte waar we de zesde Clanmoeder uitnodigen. We vragen haar dat ze onze kanalen opent zodat we ons niet meer laten verleiden door illusies maar de waarheid kunnen zien, dat we beter connectie maken met de symbolen op de kaarten die we hebben getrokken. Die kaarten geven ons inzicht in het goddelijke vrouwelijke in onszelf: de vrouw die je nu bent, je eigen wijsheid, je eigen verhaal.

Eerst maken we contact met de windrichtingen en nemen we hun kracht op:

• in het noorden zie ik eikebladeren;
• in het oosten schijnt een felle, heldere gele zon waar een zwarte schijf voor staat. Het lijkt een zonsverduistering maar rond de zwarte schijf kan je de zon nog heel goed zien. Een roofvogel vliegt voor de zon. Ik hoor het schrille geluid van de vogel.
• het zuiden is achter me. Ik krijg een flits van de gekroonde hoofdjes van de weegbree - wat moet ik hierachter zoeken? - en dan zie ik onder me een indiaan staan.  Hij draagt een soort van buckskin hemd en staat met zijn armen wijd uitgespreid. Hij heeft heel lang zwart haar. Ik hang boven hem. Dan beweeg ik naar beneden en lijkt het of ik zie wat hij ziet, of ik door zijn ogen kijk.
• links van me is het westen. Ik sta boven op een helling. Beneden zie ik een rivier of een meer dat zich rond de berg kronkelt, zoals in Zweden.

 Dan kijk ik op naar de indiaan die op zijn beurt naar beneden op mij neerkijkt. Ik kan zijn gezicht niet zien. Dat is helemaal zwart in het tegenlicht van de zon. Hij torent hoog boven me uit en staat afgetekend tegen de blauwe lucht. Het voelt alsof hij kwam helpen met de windrichtingen. Ik adem de krachten van de windrichtingen in, rondom de indiaan en mijzelf.

In mijn hoofd maak ik alles schoon. Ik laat een wervelwind los die alles wegblaast dat er niet thuis hoort. De wervelwind werkt als de stereotiepe magie uit de film :-) Als ik met mijn handen in de lucht duw, dan blaast hij alles weg. In plaats van vuurballen komen er windballen uit mijn handpalmen. Alles vliegt buiten, door de deur tussen mijn ogen. Daarna volgt nog een soort van radarsweep met licht. Alles wat er toch nog achtergebleven is, wordt door het licht geannihileerd :-) Zeer effectief.

Ik zit op de grond op de houten vloer in mijn hoofd. Boven me hangt een zon. Die ziet er niet helemaal helder uit. Alles wat niet bij me hoort, moet weg. Er volgt een tweede lichtsweep, maar deze keer wordt mijn lichaam gescand, van boven naar onder en daarna nog eens van links naar rechts.

Wortels groeien uit mijn voeten. Energie komt naar boven geschoten en neemt alles terug mee naar beneden wat niet bij me hoort. Het licht van de zon boven me doordringt heel mijn lichaam. Vanuit mijn zonnevlecht barst het licht helwit uit tot het de hele ruimte vult. Ik denk dat de cirkel is getrokken :-)

Martine zegt ons dat we naar onze heilige ruimte moeten gaan. Plots zie tot mijn verbazing een luik in  de vloer. Dat luik heb ik hier nog nooit gezien. Als ik het luik open zie ik een trap naar beneden. De trap verdwijnt in een zwart gat. Het is aardedonker daar beneden. Ik ga toch naar beneden. De schacht met de trap gaat over in een tunnel met treinsporen, heel krap. De tunnel draait links weg en schiet de ruimte in, met een prachtige sterrenhemel. Jammer dat ik niet weet welke sterrenbeelden het zijn!

Waar is mijn heilige ruimte? Ik heb geen idee waar ik precies ben! Dan sta ik als vanzelf in mijn heilige ruimte. Het is er donkerder dan ik me herinner. Deze keer schijnt er geen blauw licht.

Nodig uit wie je wil dat meegaat, zegt Martine. Het gaat over vrouwelijkheid en goddelijkheid, dus ik vraag Brigandhu. Ze zit op de trappen van de tulpvormige tempel achter in de ruimte. Ik vraag ook aan de vorige Clanmoeder of ze erbij wil zijn en heb meteen het gevoel dat ik in een flits twee verschillende dingen zie tegelijkertijd, alsof mijn twee ogen allebei ergens anders zijn.

Nodig de zesde Clanmoeder uit, zegt Martine. Een schildpad komt op het platform aan de tulp naar me toe gewandeld. Het is een gewone landschildpad, maar naarmate ze dichterbij komt blijkt dat ze reuzengroot is! Is dat omdat ik net samen met de kinderen naar The Neverending Story heb gekeken, waar de Oeroude Wijze Morla een oeroude reuzenschildpad blijkt te zijn? Volgens  Martine is de schildpad voor de indianen een symbool voor Moeder Aarde ... De schildpad heeft pikzwarte, glanzende ogen en kijkt mij vriendelijk aan.

Vraag aan de Clanmoeder om de kanalen naar de oude waarheid en de symboliek te openen, zegt Martine. Ik sta voor de schildpad. Het lijkt of ze een punt aan haar bek heeft, een beetje als een snavel. Dan zie ik waar daarnet nog haar vriendelijke reuzengrote kop was plots de kop van een vogel. Hij doet me denken aan een pauw met een kroon of een kraanvogel. Dan lijkt hij wel van hout, als de bovenkant van een totempaal. Is het dan toch een adelaar of een andere roofvogel? Het voelt nu niet meer zo vriendelijk als daarnet, maar dat komt misschien omdat ik de totempaal voor me een beetje griezelig vind.

De vogelkop opent haar bek en slokt me op. Het is pikzwart! Ik vraag me een beetje oneerbiedig af of ze me gaat uitschijten :-) Het voelt zacht aan rondom me, maar ik zie helemaal niks. Als ik wriemel en beweeg, barst ik eruit: ik zat in een ei! Ik lig tussen de zachte schalen van een schildpadei.

Trek nu drie kaarten en kijk met je eigen ogen, zegt Martine. Vertel je eigen verhaal bij wat je ziet. Kijk daarna met de ogen van de Clanmoeder naar het diepere verhaal. Ik trek:

• kaart 1: twee mensen samen
• kaart 2: draaikolken
• kaart 3: een vuurmens

Mijn verhaal is dat ik het beste in de mensen kan zien en dat ik daardoor twee schijnbaar totaal verschillende werelden - water en vuur - kan verbinden en laten samenleven.

Terwijl ik daarover nadenk zie ik het beeld van de maan tijdens het violette uur, als de schemering nog niet overgegaan is in de donkerte van de nacht. Twee handen die uit witte mouwen steken willen de maan omvatten. Het beeld is helemaal niet agressief.

Ik schud het beeld van me af en probeer te kijken naar de kaarten die ik heb getrokken met de ogen van de Clanmoeder. Ik krijg een heel bizar gevoel, want mijn zicht splitst zich in twee. Dit zijn de ogen van de Vijfde Clanmoeder! Links zie ik ruwe mensen, krijgers ofzo, als uit oeroude tijden. Rechts zie ik vlammen en vuur dat hoog opstuwt.

Het verhaal van de Clanmoeder is anders dan dat van mij. Mijn vrouwelijke kracht is die van verbinding. Het vuur staat voor het goddelijke. Ik maak verbinding tussen de mensen met hun emoties & tekortkomingen (de draaikolken van water voor staan) en dat goddelijke en zorg zo voor evenwicht en balans. Ik? Euh, hallo?!

Dan krijg ik beelden van een oud gebouw, van leem of witgepleisterd. Ik zie houten balken in het dak. Het is avond en het gebouw is uitgelicht door het schijnsel van vuur. Op de muur zie ik een reliëf van een vogel, over de hele breedte van de muur. Hij is heel majestueus en heeft zijn vleugels gespreid. Wat moet ik zoeken achter dat symbool? Is het een adelaar? Ik kan de gedachte niet van me afschudden dat het een zonnevogel is, maar waar dat woord vandaan komt weet ik niet.

Als ik naar mijn handen kijk, zie ik een veer. Komt die van de vogel op de muur? Het is een cadeau voor de Clanmoeder. Als ik mijn handen weer open, ligt er een schildpadei in. Zodat ik niet zou vergeten wie ik ben, hoor ik een stem.

# Idee 1: Misschien is het toeval, maar ik zit in de cirkel met aan mijn rechtervoet een schild van een schildpad :-) Zonder het te beseffen, trok ik blijkbaar vooral daar de drie kaarten.

# Idee 2: de symboliek van de veer! Veren zorgen voor trilling en zo zijn we weer aanbeland bij de verhalen. De veer helpt om verhalen uit de lucht te plukken.

# Idee 3: weegbree. Ik lees ergens dat de weegbree in de Christelijke symboliek 
 staat voor "De wegwijzer naar God". Of naar het goddelijke.

Grootmoederskaartje:
"We zullen de lichtsluier, de omhulling, geven aan het zuivere hart, aan hen die er klaar voor zijn die te ontvangen."
De Grootmoeders

---
Zij die de waarheid spreekt : Clanmoeder van de zesde maancyclus

Vertel een verhaal, lieve Moeder, hoe in de tijd van weleer de Ouden vol gratie hun pad gingen en een begin maakten met de medicijnleer.

Als U mij een echt verhaal vertelt ben ik vrij om de waarde van iedere les te zien en hoe ik die kan toepassen op mezelf.

Door te luisteren naar de ander voel ik innerlijk een lach en een traan.
Uit andermans ervaringen leer ik dat waar liefde is, angst zal vergaan.

Samen kunnen we op reis in deze nieuwe tijd en opnieuw de wijsheid van weleer in onze harten dragen.

Inleiding wie is deze verhalenvertelster

De verhalenvertelster leert ons vertrouwen te hebben, nederig te zijn en jong van hart te blijven door onze onschuld te behouden.

Verhalenvertelster leert ons dat de waarheid spreken, vanuit het hart spreken, aan de basis ligt van de overleveringen van universele, tijdloze wijsheid.

Zij leert ons dat we met humor onze angsten kunnen verdrijven en dat we met eerbied heiligheid in balans kunnen brengen. Immers wanneer we om onze menselijke beperkingen kunnen lachen, onthechten we ons van de zelf geschapen demonen van dramatiek en van onze neiging lijden te creëren.

Zij leert ons dat wanneer ons niets gevraagd wordt gewoon te luisteren en nooit ongevraagd advies te geven.

De waarheid spreken betekent volgens haar dat je nooit oordeelt. Wanneer we oordelen ontnemen we de ander de kans om de waarheid  op eigen kracht te vinden. Zij leert ons ook dat degene die halve waarheden of roddels vertelt, gewond is. Hij of zij is niet in staat zichzelf de waarheid voor te houden en projecteert op willekeurige personen leugens en illusies om de eigen pijn kwijt te raken.

Meditatie naar de clanmoeder

• Je reist naar jouw Heilige Ruimte en nodigt de Verhalenvertelster uit. 
• Je vraagt haar jouw kanalen om de waarheid te spreken te openen.
• Je neemt 3 of meerdere kaarten en in verbinding met de Clanmoeder spin je jouw verhaal.
• Je blijft in jouw Heilige Ruimte terwijl je jouw verhaal aan de anderen vertelt of luistert naar de verhalen van anderen.
• In jouw Heilige Ruimte voel je de energie van de verhalen van de anderen en zoek je naar de wijsheid voor jou.
• Je overloopt alles in de ruimte boven in je hoofd.