De yaourtière (Coven cuisine)
![Afbeelding](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU6x5f8xmQHaGLKcx2zvSrNgbaG_CNwZv95USmm3uYr8ghA5ShChHDtfr-XZy-bqUa4qHR1LQYzW7Ghr1J6S30XE6h4BnGDq_yxmUdJzJpp1KPt69FKr6E3w9GGWcqwJUz3UlBj1N8DuFhkuNmuDcJj6_rT80QXgxiqXKXAy-gbyzwzk7fwEAA1DVwFwwI/w400-h400/YOGHURT.jpg)
Eerder dit jaar kocht ik mijzelf een yoghurtmachine. Sindsdien maak ik zo ongeveer om de week een nieuwe batch yoghurt. Ik hou van de volle romige smaak die de yoghurt heeft. Zelfs zonder suiker vind ik hem lekker. Het heeft nochtans heel lang geduurd eer ik die omslag maakte want mijn oudste herinneringen aan het witte goedje zijn niet echt positief en lange tijd moest ik er niks van hebben. Toen ik nog een kleuter was, kwam de melkboer nog elke week melk en andere zuivelproducten aan de voordeur zetten. Ook yoghurt. Die zat in grote glazen flessen en elke ochtend goot mijn moeder een flinke scheut in een soepkom voor bij het ontbijt. Ik vond het walgelijk, al de bruine suiker ten spijt die mama eronder mengde om de zure smaak te camoufleren. Het was geen succes. Toen ik een tiener was - en nog steeds niks moest weten van witte yoghurt - ging ik regelmatig met mijn grootouders mee naar Frankrijk, op familiebezoek. Onderweg naar mijn oom en tante die in het zuiden wonen, gingen we alt