Webmaidens Grimoire

Arcadia organiseert een eerste heksenweekend in de Hoge Rielen. Er zijn een aantal mensen bij uit de cursus, zoals Louisa, Marijke en Benny, maar ook mensen die ik al heb gezien tijdens rituelen van Fjierra en nog een aantal andere mensen. Ik ben vandaag pas aangekomen omdat ik gisteren nogal laat moest werken en niet ’s nachts nog naar Kasterlee wou rijden. De rest was hier al gisteravond. Deze ochtend was er een les aromatherapie, maar die heb ik eigenlijk voor drie vierden gemist. Daarna volgde er een wandeling met een gids door het natuurdomein. Hij wist blijkbaar dat we een wicca-groep waren want hij verwees met zichtbaar plezier naar de heksenboleet (een soort donkerbruine vlezige champignon met een rode steel), heksenboter (een geel soort korrelige stof die ook in een soort van vloeibare “kwak” kan veranderen en zich zo voortbeweegt, vandaar de naam), enz. ... Gewone heksenboleet - Boletus erythropus We deden daarna een oefening om via de alfa- naar de basistoestand en z

Ik probeer in bed appels te visualiseren, zoals ik heb gelezen in "Het Groot Heksenboek" van Laurie Cabot. Ik denk dat de kosmos een grapje met me uithaalt want ik krijg met geen stokken appelen te zien. Er verschijnt wel telkens een peer, die rond zijn as draait en dan weer verdwijnt. Bizar.

Volle maan. We moeten van Fjierra beginnen met een vuurmeditatie: Vuurmeditatie Zuiver jezelf (neem een douche). Laat een witte kaars branden op ooghoogte. Concentreer je een paar minuten op de kaars. Doof dan de vlam. Visualiseer de kaarsvlam. Doe dan je ogen open en visualiseer zo de kaarsvlam boven de uitgedoofde kaars. Herhaal dit. Doe dit 28 dagen. Ervaring: Ik had een douche genomen, Nag Champa wierook aangestoken en zat daar maar in die vlam te staren. Zonder enig resultaat. Als ik me echt concentreerde, kon ik nog net de vlam voor mijn geestesoog zien verschijnen, maar dat was het. Mislukt.

Ik probeer (maar veel te weinig) nog steeds te visualiseren in bed. Ik heb de juiste houding gevonden: plat op mijn rug, de benen lichtjes uit elkaar en mijn handen zachtjes rustend op mijn liezen. Ik lag op mijn rug in een bootje dat traag langsheen oevers gleed. Ik zag de graszoden en koeien die kauwens over prikkeldraad keken. Op het moment dat ik me hiervan bewust werd, verloor ik de controle en begon het bootje steeds sneller te gaan tot het leek alsof de oevers witte strepen werden, zo ongelooflijk snel ging alles. Toen ging de zomerdag plots over in een donkerblauwe lucht, echt van dat koningsblauw. Het bootje ging nog steeds langs een oever. Er rezen enorme zwarte schaduwen op langs de donkerblauwe lucht; er was maar een klein contrast tussen het blauw van de lucht en het zwart van de schaduwen. Ik besefte dat het stenen waren, enorme blokken donkergrijze sreen die daar tegen het blauw afgetekend stonden. Toen vertraagde het bootje. Op dat moment kwam ik weer tot mezelf.