Webmaidens Grimoire

Vorige vrijdag was het Roze Maan, een andere naam voor de volle maan van april, ook al viel er niks roze aan op te merken. Soms zie je ook Rozenmaan (waarschijnlijk verwarring met juli), maar met rozen heeft de naam ook niets te maken. Het roze komt immers van de phlox-bloemetjes (Phlox Subulata of Kruipende Vuurbloem) die nu prachtig in bloei staan. De  naam komt uit Amerika waar de phlox inheems is, bij ons wordt het roze uitgelegd als het roze van de bloesems :-). Soms hoor je ook Vismaan, Hazenmaan, Grasmaan, Melkmaan, Eiermaan … allemaal dingen die te maken hebben met de komst van de lente: het gras dat een groeistuip krijgt, de vogels die nesten bouwen en eieren leggen, de vis die terugkeert, de hazen die kleintjes krijgen, de lammetjes die nu zogen bij hun mama, enz. … Katholieken noemen hem de Paasmaan omdat op basis van de volle maan van april de datum voor Pasen wordt berekend: de eerste zondag na de volle maan van april is het paaszondag. Vandaar dat Pasen dit jaar we

Misschien komt het doordat Pasen nog zo ver weg was, maar Ostara is zo’n beetje aan mij voorbij gegaan dit jaar. Ik had dus nog wat in te halen :-). Omdat ik het deze paasvakantie minder druk had dan anders, was er tijd om met de kinderen te knutselen, iets dat zij graag doen en ik ook. Het paasdiner van de familie valt ons te beurt dit jaar en natuurlijk hoort daar een mooi gedekte tafel bij, met mooie decoraties. Ik had een tijdje geleden een pin zien passeren met heerlijk ouderwetse paaseieren gemaakt met origami papier in de mooiste patronen; Ik dacht meteen aan die leuke decopatch-papiertjes die je kan kopen bij AVA. Dat was een plan! De mevrouw van de pin gebruikte eieren van isomo, maar volgens mij moest dat ook gaan met gewone eieren, zoals dat vroeger ook het geval moet zijn geweest. Ik leerde Kaat dus hoe ze eieren moest uitblazen, net zoals ik dat zelf heb geleerd van mijn moeder :-), en daarna knipten en plakten we de mooiste paaseieren. Het resultaat is echt fantasti

Omdat Elenor ons vanavond mee ging nemen op reis naar de Sterrenraad, verzamelde ik op de grote tafel die dingen van mijn altaar die ons konden helpen met het reizen: de steen die symbool staat voor het kruispunt tussen de werelden, de kaars waarin Brigandhu me een symbool voor de energie van dat kruispunt had laten griffen, de sleutel van Hekate naar de andere werelden, de stenen schedel die volgens  Sandy een “traveler”, de “toby” die specifiek was gemaakt om te helpen bij het reizen, … Toen viel het pas op hoe leeg mijn altaar was: zo goed als alles daarop staat blijkbaar in het teken van het kruispunt tussen de werelden en de reis via dat kruispunt naar andere werelden. Een echte eye opener was het niet, maar het viel nu wel ineens extra op :-) Elenor legde er nog een set runen bij die ook helpen bij het reizen: raido (rijden, reizen), pertho (opening, geboorte, vragen, eindeloze mogelijkheden) en gebo (geschenk, uitwisseling). We waren er klaar voor! https://runen-cursus

Er zijn weinig plekken in de wereld die nog op mijn bucket list staan, maar Stonehenge is er daar eentje van. De iconische steencirkel uit de prehistorie heeft iets fascinerends en trekt elk jaar meer dan 1,5 miljoen bezoekers. Sinds een paar jaar heeft een multidisciplinair onderzoek met wetenschappers uit verschillende disciplines het mysterie van Stonehenge ontrafeld. Daar waren ook wetenschappers van verschillende Vlaamse universiteiten bij. Het resultaat was te bekijken in een interessante expo in het Gallo-Romeins Museum in Tongeren. Daar wilde ik supergraag met de coven naartoe maar toen kwam er dit en dan weer dat tussen, zodat het uiteindelijk een uitstapje enkel met de kinderen werd. Stonehenge was voor onze kinderen geen onbekende. Vorig jaar waren we al gaan springen op het ‘Sacrilege’ springkasteel van de kunstenaar Jeremy Deller in het kader van de Experience Traps tentoonstelling van het Middelheim Museum. Deller maakte een replica van Stonehenge in een sprin

In zijn column in De Standaard van vandaag heeft Wouter Deprez het over een interview in dezelfde krant met ouderenpsycholoog Luc Van de Ven, die bekend is geworden door zijn deelname aan het Canvas programma “Therapie”. In dat interview heeft de psycholoog het over de gevoelens van spijt en schuld waar ouderen dikwijls mee blijken te worstelen en manieren om met die gevoelens om te gaan. Dat sluit perfect aan bij het Ritueel van Pijn en Afscheid waar we het afgelopen Arcadia Weekend mee aan de slag zijn gegaan. In dat ritueel nemen we de tijd om te treuren over gemiste kansen, dingen die je wel of niet gedaan hebt, personen die je mist in je leven, dingen die je jezelf hebt ontzegd, enz. … allemaal dingen die ons op de ene of de andere manier een litteken hebben bezorgd aan onze binnenkant, dat op latere leeftijd durft opspelen en waar we mee moeten leven (en sterven …). Dat is blijkbaar niet altijd even gemakkelijk, vandaar de rol van een ouderenpsycholoog. Wouter Deprez vert

In mijn droom liep ik een winkel binnen en achter de toonbank stond de godin. "Wat verkoopt u hier, Vrouwe?" vroeg ik. "Alles wat je maar wilt," zei de godin. "O," zei ik, "echt waar? Ik wil graag vrede op aarde. Vrijheid en respect voor iedereen. Geen honger, ziekte en armoede meer, maar gezondheid, onderdak en genoeg eten voor alle mensen op aarde. En een antwoord op het klimaatvraagstuk." De godin stak haar hand op. "Wacht even," zei ze, "je begreep me verkeerd. Wij verkopen hier geen vruchten, alleen maar zaden. Die kan je zelf zaaien".