Webmaidens Grimoire

Wie het geluk heeft om in het oude gedeelte van het Kiel te wonen, zoals ik, vindt het waarschijnlijk heerlijk toeven in de tuin of op het balkon op zondagmiddag. Dat heeft veel te maken met de fraaie deuntjes van de beiaard die een zomerse namiddag meteen extra opfleuren. Dat konden we wel gebruiken in deze natte zomer! Niemand schijnt het te weten, maar hier in de Sint-Catharina-kerk op het Kiel hangt inderdaad een echte beiaard. Daarvan zijn er drie in Antwerpen: de klokkentoren van de Onze-Lieve-Vrouwe-kathedraal, nog ergens een toren in Borgerhout en hier op 't Kiel. Onbekend is onbemind? De beiaard van 't Kiel is nochthans al meer dan honderd jaar oud. Ze dateert van 1909 en werd in 1992 volledig gerestaureerd. Er kwam een nieuwe beiaard van 47 klokken en de oude klokken werden opgekocht door de kleinzoon van Felix Van Aerschodt, de man die de oorspronkelijke klokken had gegoten. Die heeft ze geïnstalleerd in de tuin en organiseert daar af en toe nog eens een beiaardc

We hadden eigenlijk een ritueel gepland voor Moira maar omdat die ziek was, werd er geïmproviseerd en dook Elenor nogmaals haar Boek der Schaduwen in - en wij met haar - voor een tweede sjamanistisch luikje rond de Axis Mundi . In tegenstelling tot de eerste keer dat we het over die as tussen de werelden hadden, zouden we vanavond niet naar de onderwereld reizen, maar naar de bovenwereld. Jawel. De bovenwereld is de astrale wereld waar de goden en godinnen huizen. De meesten onder ons reizen regelmatig naar de onderwereld en komen daar in contact met hun gidsen, krachtdieren, goden en godinnen. Die goden en godinnen komen echter speciaal naar beneden om ons te zien. Je kan echter ook zelf naar de bovenwereld reizen, al doen weinigen onder ons dat. Ik reis meestal naar beneden via een deurtje in een tuinmuur. Daarachter ligt een wenteltrap die naar beneden draait. Als je eenmaal beneden bent, blijkt die wenteltrap een toren met kantelen te zijn. Van daaruit vertrekt een pad, waarlan

Ramses Shaffy was lid van de Hare Krishna's. Ik weet niet of dat er iets mee te maken heeft, maar hij wist met "Pastorale" een pracht van een paganistisch lied te brengen. Een pastorale is van oudsher een herderslied waarin heel de vreugde van het leven wordt bezongen. Je kan de extase bijna voelen! Al van toen ik jonger was, wist dit lied me erg te raken. Elke keer als ik dat vuur hoor in zijn stem als hij de zon zingt en de liefde in de stem van Liesbeth List, dan moet ik terugdenken aan dat moment lang geleden, in de stralende zon van het zuiden van Frankrijk, toen ik voor het eerst besefte dat ik een piepklein graankorreltje was in die hele grote wereld en dat alles met elkaar verbonden is. Waarschijnlijk is het helemaal geen toeval dat Brigindu me wist te vinden, zij is een godin van de zon ... Mijn hemel blauw met gouden harp Mijn wolkentorens, ijskristallen Kometen, manen en planeten, aah alles draait om mij En door de witte wolkenpoort tot diep onder de

Daar sta ik dan, gepakt en gezakt. Ik sta op een binnenplein ergens ten lande, het is Saga rollenspelweekend en ik ben net toegekomen op de locatie samen met Bart. Overal lopen mensen, ik zie Jasper, dat is een hartelijk weerzien. Jasper legt me uit wat de bedoeling is. Overal op de binnenplaats zie ik kleine kaartjes liggen met daarop een naam. Blijkbaar is het de bedoeling dat je je naam zoekt en daar je slaapzak uitrolt. Dat zijn de slaapplaatsen, gewoon buiten, zonder afdak of niks. En die tegels zijn ook niet geweldig, dat wordt hard slapen. Op sommige plaatsen ligt al een slaapzak. Eén kant van de binnenplaats is open, daar is geen gebouw, enkel een greppel met gras. Langs die zijde liggen ook kaartjes. Ik vraag me af hoe die mensen dat gaan doen om zo te slapen in die greppelen ik hoop dat mijn kaartje niet net daar ligt ... Ik laat mijn bagage - mijn slaapzak en twee kartonnen dozen - staan aan een bankje en ga op zoek naar mijn naam. Ik loop alle kaartjes af, maar mijn naa

Gisteren waren we uitgenodigd op het doopfeest van het zoontje van vrienden van ons, in de Sint-Catharina kerk hier op 't Kiel. Zo'n klein babietje, dat doet je toch iets. Ik heb zelf twee schatten van kinderen en op de ene of de andere manier vergeet je hoe klein ze ooit waren. Kaat was een prematuurtje en paste nauwelijks in mijn hand. En als je ze dan nu ziet rondspringen, dan denk je eigenlijk nooit terug aan van hoe ver ze eigenlijk gekomen is. Toch betrap ik mezelf er soms op dat ik naar mijn kleintjes aan het kijken ben met een gevoel van ontzag. Dat gevoel van verwondering om dat nieuwe leven, dat zomaar uit het niets is ontstaan, dat gaat hopelijk nooit weg. Het is fascinerend, zo'n kleintje, alsof de wereld elke keer een beetje opnieuw begint. Het geeft je ook een goed gevoel, net alsof je zelf een beetje opnieuw geboren wordt, want je herkent jezelf in je kinderen en je weet dat je door hen en in hen een deeltje bent van een lange ketting van leven die verder g

Als heksen een ritueel uitvoeren, wordt er altijd eerst een cirkel getrokken en worden behalve de fysiek aanwezige personen nog een heleboel andere wezens uitgenodigd. Die durven wel eens variëren naargelang de gelegenheid, maar de elementen zijn altijd van de partij. Als de cirkel wordt getrokken, wordt soms verwezen naar een "plaats tussen de werelden". We gaan dan naar een plek tussen onze wereld, de wereld van de mensen, en de werelden van de goden en andere hogere wezens. De wereld van de elementen bevindt zich tussen de fysieke en de astrale dimensie, en daar gaan we dus naartoe. De elementale wereld wordt bewaakt door de wachters. Als we een cirkel trekken, worden de wachters aangeroepen om de cirkel te beschermen en om getuige te zijn van het ritueel. Heksen hebben een speciale band met de wachters. Als je kiest voor een toewijding of inwijding, dan word je in het toewijdingsritueel eerst naar de elementen gebracht. Je wordt aan hen voorgesteld met je nieuwe hekse

Wie houdt van hemelverschijnselen, zit deze dagen waarschijnlijk elke nacht achter zijn sterrenkijker. Elk jaar doorkruist de Aarde immers in augustus  de baan van de komeet Swift-Tuttle.  Die komeet heeft behoorlijk wat gruis en puin achtergelaten in zijn baan om de zon, en dat veroorzaakt een mooie meteorenzwerm die we beter kennen als de Perseïdenzwerm. In de praktijk betekent dit dat we een prachtige sterrenregen te zien krijgen! Men spreekt van zo'n sterrenregen als er veel vallende sterren te zien zijn. Dat zijn eigenlijk meteoren, kortstondige lichtsporen aan de nachtelijke hemel die ontstaan wanneer stofdeeltjes op een hoogte van ongeveer 100 kilometer met hoge snelheid in de atmosfeer van de Aarde terechtkomen. De Aarde doorkruist elk jaar enkele belangrijke banen van kometen die puin en gruis in hun kielzog meenemen. Daardoor krijgen we jaarlijks terugkerende meteorenzwermen te zien, waaronder de Perseïden. Een regen van vallende sterren De naam Pe

Maandag gaf Vesa de les over de goden en godinnen opnieuw, voor de meisjes die er de vorige keer niet bij waren. Ik was aan het twijfelen of ik zou komen, maar omdat Vesa's zoontje bij ons logeerde en ik koeien te laat was (de lessen gaan weer stipt om 19u30 van start), bleef ik uiteindelijk gewoon thuis. Bij die laatste les had ik meegedaan aan een pathworking om "de godin" te ontmoeten. Ik verwachtte uiteraard Brigindu, maar het resultaat was een ontmoeting met een andere godin , die me met hartkloppingen achterliet. Ik was er helemaal niet goed van, heel erg geschrokken ook... Una ging wel naar de les. Zij is nog niet zo lang bezig, maar heeft al van in het begin "last" van een mevrouw met een helm, die uiteindelijk wel eens Diana zou kunnen zijn. Bij de pathworking die zo raar was verlopen, had de godin haar gevraagd om met haar mee te vliegen, naar boven, maar dat had ze niet goed gedurfd. Ze was dus speciaal naar de les gekomen omdat ze zichzelf had vo

Broodpudding is nog zo'n mythisch Vlaams gerecht dat je bij elke zichzelf respecterende bakker kan kopen. Het is dan ook ideaal om restjes weg te werken. Mijn liefste komt uit een bakkersfamilie en vertelt dat zelfs taarten een tweede leven kregen in de broodpudding. Elke keer als wij dus op zondagnamiddag nog broodjes over hebben, of een stuk Frans brood, dan gaat dat niet in de GFT-bak maar in een zak in de kast. Daar bewaar ik broodresten tot ik er genoeg heb om nog eens een grote bodding te  bakken. Ook restjes peperkoek, speculaas of andere zoete koekjes vinden hun weg naar de zak. Mijn moeder bakt hem natuur, sommigen doen er chocolade of cacao bij, maar ik vind hem het lekkerst met appelen, rum en rozijnen. Aangezien appelen voor mij symbool staan voor de anderwereld, vind ik hem prima voor de cake & wine. Mijn kinderen vinden hem ook lekker, als dessert of als vieruurtje. Gelijk hoe, waar of wanneer je hem eet, hij voelt altijd als een soort van thuiskomen ...

Afgelopen weekend vierden we Lammas, het eerste oogstfeest, in Vesa's tuin in Ekeren. Het was een drukke maar heel hartelijke bedoening, want er waren niet minder dan drie verschillende groepen uitgenodigd: de lesgroep AmmaDevi, de Arcadia coven en de Ni d'Jenatche coven. Het is de bedoeling dat we met AmmaDevi alle jaarfeesten vieren, zodat de heksen-in-spe meteen het hele jaarwiel hebben doorlopen als ze een jaar hebben afgerond. Om een echt Alexandrijns ritueel te kunnen tonen aan onze kuikentjes, met alle toeters en bellen, hebben we gevraagd aan Peter en Yolanda van coven Ni d'Jenatche of zij niet zo'n ritueel voor ons konden doen. Bij Arcadia vieren we de jaarfeesten immers niet meer zoals dat het geval was toen de Wicca nog maar net was uitgevonden. We hebben er onze eigen rituelen van gemaakt. Peter en Yolanda zijn Alexandrijns opgeleid. Zij hadden daar geen enkel probleem mee, als zij met hun coven ook één van onze rituelen mochten bijwonen. Aangezien wij

Luister nu naar de woorden van de Grote Moeder, die van oudsher door de mensen ook gekend is als Artemis, Astarte, Athene, Dione, Melusine, Aphrodite, Cerridwen, Dana, Arianrhod, Isis, Bride, en onder vele andere namen. Wanneer je iets nodig hebt, één keer in de maand, en beter bij volle maan, kom dan bijeen op een geheime plek om mij te eren, de koningin van alle hekserij. Daar zal je samenkomen, en aan jullie die alle toverij willen leren, maar het diepste geheim nog niet kennen, aan jullie zal ik de dingen leren die nog onbekend zijn. En je zal vrij zijn van slavernij, en als teken dat je werkelijk vrij bent, zal je naakt zijn in je rituelen, en je zal dansen, zingen, feesten, muziek maken en de liefde bedrijven, ter ere van mij. Want van mij komt de extase van de geest, en van mij komt de vreugde op aarde, want mijn Wet is Liefde voor alle wezens.   Houd je hoogste ideaal zuiver; streef er altijd naar, laat niks je tegenhouden of op een zijspoor brengen.

De elementen worden eigenlijk op twee manieren weergegeven: via het pentagram, of via het kompas. Het kompas staat eigenlijk voor vier windstreken: Noorden, Zuiden, Westen en Oosten. Waar dat precies vandaan komt weet ik niet. Er is sprake van vier Griekse windgoden, maar je leest ook over de vier grote winden of "airts" in het keltische Brittannië. Zelfs de christenen en de joden spreken blijkbaar over de "vier principes van de wind". Het gaat alleszins om vier sferen, die samenvallen met de seizoenen. Als je die tekent op het kompas, krijg je vanzelf het jaarwiel. 5.000 jaar geleden hebben de Soemeriërs voor het eerst de link gelegd tussen Wachters en de seizoenen. De Soemeriërs waren goed bezig op astronomisch vlak. Voor elk seizoen hadden ze een Wachter die overeen kwam met een ster: Aldebaran, Fomalhaut, Antares en Regulus. Dat zijn de vier zogenaamde Koninklijke Sterren, waarvan wordt gezegd dat ze waken over de andere sterren. Die sterren staan precies op