Webmaidens Grimoire

Ik hou van oude tradities. Wij smijten ons dus met overgave op Thanksgiving, griezelen ons te pletter met Halloween, steken kaarsen aan op Chanoeka, schrijven vol overtuiging Sinterklaasbrieven aan de kinderen (ook al geloven ze niet echt meer in de goed-heilig-man), kijken met glanzende ogen naar de kinderen die het Kerstspel opvoeren, genieten van appelbollen en worstenbrood, gooien nog altijd tonnen chocolade eieren in de tuin, eten ons te pletter aan de lekkere gebakjes op het suikerfeest en ga zo maar door. Dat veel van die tradities de bourgondische lekkerbek in mij uit zijn dak laten gaan zal daar ook niet vreemd aan zijn, vermoed ik :-) Een oude Vlaamse traditie die ondertussen jammer genoeg bijna vergeten is, is het eten van Witte Donderdagsoep, of negenkruidensoep voor diegenen die allergisch zijn aan christelijke symboliek :-). De traditie is inderdaad ouder dan het christendom en hebben we gekregen van de Germanen. Die aten de soep naar verluidt om de komst van de lente t

Ik ben er nog altijd niet goed van. De terrorristische aanslagen op de luchthaven van Zaventem en in de metro van Brussel raken me veel meer dan ik dacht. Misschien is het omdat beide plekken zo "normaal" zijn: we hebben allemaal al wel eens staan wachten in de vertrekhal van Zaventem, ik nam vroeger elke dag de metro ... Zo'n nietsontziende haat kan je alleen maar beantwoorden met licht. Het klinkt misschien onnozel, maar er licht en liefde kunnen er nooit genoeg zijn. Zeker niet op een donkere dag als gisteren. En dus zetten we allemaal massaal kaarsen op straat, aan onze venster, op de schouw. Overal in het land, in Europa, tot zelfs in de States branden er kaarsen om de doden te herdenken en de gewonden een hart onder de riem te steken. Allemaal samen, over de grenzen van landen, culturen en religies heen. We zullen doorgaan.

In tegenstelling tot wat veel mensen denken is Ostara geen traditioneel Keltisch jaarfeest. Het is van oorsprong Germaans en zelfs bij de Germanen werd het niet overal als dusdanig gevierd, enkel bij de Saksen, een confederatie van Germaanse stammen die zich tijdens de late Romeinse tijd en de vroege middeleeuwen op de Noord-Duitse Laagvlakte bevonden. Een deel van de Saksen, samen met de Angelen en andere continentale Germaanse stammen, nam vanaf de 5e eeuw deel aan de Angel-Saksische vestiging in Groot-Brittannië. De Brythonisch-Keltische bevolking noemden al deze groepen gezamenlijk Saksen. Vandaar de benaming “angelsaksisch”. Zo kwam het feest ook in Groot-Brittannië terecht en via de revival van de oude religie (lees: de uitvinding van de wicca in het midden van de vorige eeuw) eindigde het als één van de “Keltische” feesten op het jaarwiel. Wat het dus niet is :-) Meebrengen: Een tak(je) van een boom voor in de vuurschaal op het altaar (we moeten samen 9 verschillende houtso

Als je het hebt over amazones, dan denkt iedereen aan de krijgsters uit de Griekse mythologie. Ondanks de overvloed aan verhalen en legenden is er echter maar één historisch gedocumenteerd voorbeeld van vrouwelijke strijders: het vrouwenleger van de Fon, een bevolkingsgroep in het West-Afrikaanse Dahomey, dat in 1975 zijn naam veranderde in Benin. Dahomey was in de 19de eeuw een koninkrijk dat berucht was om zijn slavenhandel en om zijn mensenoffers. Het was de periode waarop in Europa en de Verenigde Staten werd geijverd voor de afschaffing van de slavernij en dus stuurden de Britten in 1863 Richard Burton naar Dahomey, met de opdracht om koning Gelele te overtuigen om te stoppen met de slavenhandel en de mensenoffers. Burton, die als eerste niet-moslim (in het geniep) de Hadj had gedaan naar Mekka en die op zoek was gegaan naar de bronnen van de Nijl, was een vermaard avonturier en ontdekkingsreiziger. Hij greep de kans om naar dat beruchte stuk Afrika te reizen met beide handen aa

Het was alweer een tijdje geleden dat ik nog naar een Pagan Partake bijeenkomst was geweest, en ik twijfelde tot ik de Antwerpse ring op reed, maar uiteindelijk was ik toch blij dat ik uit mijn kot gekoemn was. Sinds we in de aanloop naar PaGE2016 hebben beslist om de Hagazussa en Amma Devi bijeenkomsten gezamenlijk te houden, heb ik het gevoel dat we elkaar te weinig zien. De Pagan Partake van vanavond was het perfecte antwoord op mijn spirituele honger en frustratie :-) Omdat we maar een paar dagen voor Ostara zijn, had Tamarisk een klein Ostara-ritueeltje in elkaar gestoken. Het was maar iets heel simpels, zei ze, maar soms moet het niet meer zijn. Nadat we de cirkel hadden getrokken - het enige formele aan de hele avond :-) - kozen we allemaal een hardgekookt eitje. Daar moesten we elk een wens op schrijven, geen volzinnen maar samengebald in één (of een paar) krachtige woorden. Daarna mochten we he ei in kwestie in een schaal leggen die daarvoor klaar stond. Mijn eitje kr

Het was het afgelopen weekend overal in het nieuws: de Amerikaanse activiste Suzan Shown Harjo wil dat landskampioen AA Gent de indiaan uit het logo van de club weglaat en dat Buffalo Ben en Squaw Mel, de levende mascottes van de club, verdwijnen. Al meer dan veertig jaar voert ze een verbeten strijd tegen sportclubs die beledigende indiaanse namen heben, zoals de Washington Redskins. Het gaat om duizenden clubs, waarvan er ondertussen al veel hun naam hebben veranderd. Dat moet ook gebeuren met AA Gent, zegt mevrouw Harjo, want zelfs al zitten er geen slechte bedoelingen achter, toch kunnen raciaal getinte namen en afbeeldingen een dramatisch effect hebben op het zelfrespect van jongeren die tot die bevolkingsgroep behoren. Dat heeft wetenschappelijk onderzoek aangetoond. Het logo van de voetbalclub dateert al van 1924 en is geïnspireerd door Buffalo Bill die in 1895 Gent aandeed met zijn Wild West show. De toeschouwers van die shows werden aangemoedigd om "Buffalo!" t