Webmaidens Grimoire

Dat zout zuivert en negatieve dingen afweert wisten we al. Het wordt gebruikt om de cirkel te zuiveren, in heksenflesjes die negatieve spirits moeten tegenhouden, om kristallen te zuiveren, enz. ...  De boosterversie van zout is zwart zout. Dat zwart zout wordt gebruikt in hoodoo en santeria, en ook in onze eigen volksmagie, om alles wat negatief is te “vangen”. Het is geen gewoon zout maar een bewust gemaakte mengeling met een ritueel doel. Het is niet eetbaar en je mag het dus zeker niet verwarren met Hawaiaans zwart lavazout dat ook zwart is maar eigenlijk gewoon een speciaal steenzout is zoals Perzisch blauw zout of Himalayazout. Traditioneel is het zwarte zout uit de grimoires een mengeling van zout en zwart ijzerschraapsel uit gietijzeren potten. Dat ijzer zorgt voor een extra kick bij het weghouden van slechte spirits. Denk aan de verhalen over ijzer dat dodelijk is voor elfen ... Je kan het op zichzelf gebruiken om te zuiveren en jezelf te beschermen maar ook toevoegen aan meng

 “Kijk nu eens, mama, blauw zout!” Kaat hield verwonderd de zoutmolen omhoog. Mijn kruidenkast ontploft zowat en daar staan al behoorlijk wat verschillende soorten zout in, van gewoon tafelzout en grof zeezout over keltisch zout, roze himalayazout, geroookt zout tot mediterraanse en Zuid-afrikaanse zoutmixen. Maar blauw zout, neen, daar had ik nog niet over gehoord.Nieuwsgierig nam ik de zoutmolen aan en jawel, tussen de witte zoutkristallen zaten ook blauwe kristallen. Het ging om zogenaamd Perzisch blauw zout. Dat zout blijkt één van de zeldzaamste zouten in de wereld te zijn omdat het maar in één specifieke zoutmijn in het noorden van het huidige Iran te vinden is. En nu lag het daar zomaar in de rekken van de Aldi ... Perzisch blauw zout is een steenzout. Er zijn twee soorten zout: zeezout en steenzout. Zeezout komt - de naam zegt het al - uit de zee terwijl steenzout gedolven wordt uit mijnen. In vroeger tijden haalde men het zout vooral uit de zee. Men liet zeewater verdampen in

De covenbijeenkomst van vanavond lag al maanden vast. Sandy was een van de eersten om één van de avonden te claimen en het moest en zou die van december zijn. Ik keek er dus al naar uit want Sandy is één van de meest spirituele en tegelijk één van de meest hands on mensen die ik ken.  De nieuwe coronavariant gooide een beetje roet in het eten. De bijeenkomst was gewoon live bij Sandy thuis, maar dat zag ik eigenlijk niet echt zitten met overal rondom ons mensen die in quarantaine zitten door een hoogrisicocontact, collega’s die thuis moeten blijven omdat ze zieke kinderen hebben, of zelf ziek zijn. Het komt nu wel erg dichtbij, helemaal anders dan in het begin van de crisis, toen corona iets was dat griezelig was maar wel ergens ver weg.  Na ons gelofteritueel in november bleek dat één van ons positief had getest, en in december bleek Luna’s echtgenoot, waarmee ik was gaan shoppen en een hapje gaan eten, besmet. Natuurlijk kreeg ik dat te horen vlak voor een job en moest ik eigenlijk i

Een vriend van mijn broer noemde mijn haar ooit in een ver verleden "net stro", iets waar ik toen erg beledigd over was. Nu, dertig jaar later, vat ik het op als een compliment want het is nog altijd dik en vol :-) En ook heel lang ondertussen. Sinds corona ben ik immers niet meer naar de kapper geweest. Ik ben niet zo'n held in het plannen van mijn leven en daar horen ook afspraken met de kapper bij. Ondertussen komt mijn haar dus al tot ergens halverwege mijn rug.  Elke avond ga ik slapen met een dikke vlecht - zoals de zusjes Bennet in Pride and Prejudice - en elke ochtend kam ik die weer netjes helemaal uit. Dat moet ook want anders zijn de knopen binnen de kortste keren niet meer te tellen. Sommigen noemen dat elfenhaar (elf-locks of fairy-locks) of heksenhaar (witch-locks) - al heb ik dat altijd natuurlijk, haha. Elfenhaar zijn knopen die 's nachts terwijl je slaapt op onverklaarbare wijze in je haar zouden verschijnen en waarvan wordt gezegd dat ze zijn veroorz

Als wij, moderne heksen, Samhain vieren als één van de grote jaarfeesten, dan is dat omdat het in het Middeleeuwse Ierland op 1 november werd gevierd om het begin van de winter in te luiden. Het was één van de vier grote seizoensfeesten, samen met Imbolc (1 februari), Bealtaine (1 mei) en Lughnasa (1 augustus). Op elk van die grote feesten kwamen de stammen samen, werden de wapens even neergelegd om samen te eten en te drinken, dingen te bespreken, wedstrijden te houden. Dat weten we uit wat de monniken in de 10de eeuw neerschreven van de Ierse mondelinge overlevering. Een veel oudere bron is de kalender van Coligny, die al dateert van de 1ste eeuw voor Christus en die werd gebruikt om de Keltische kalender te reconstrueren. Op het tablet, dat in 1897werd gevonden in het Franse Coligny en dat je nu kan gaan bekijken in het Gallo-Romeins museum van Lyon, staat een lunisolaire kalender met een vijfjarige cyclus van 62 maanden, twaalf maanden per jaar van 354 dagen. De namen van de maande

Ik vond het echt balen voor Amara Fay, dat we met zo weinig waren bij deze covenbijeenkomst. Nu we eindelijk weer mogen samenkomen zou je denken dat iedereen naar die samenkomsten zou uitkijken. Bovendien stond de covenbijeenkomst van vanavond al maanden in de Arcadia kalender. Maar we waren maar met ons drietjes – Luna, Aurora en ik – en uiteindelijk zelfs maar met twee, aangezien Aurora meteen weer naar huis moest vertrekken om haar echtgenoot te gaan verlossen van een huilende baby. Amara Fay had de avond al eeuwen geleden voorbereid voor een workshop, maar toen kwam corona. Een stemmetje – de Morrigan? - vertelde haar dat ze niet moest vrezen dat ze voor niets had gewerkt maar de workshop gewoon voor ons moest bewaren. Toen ik Chinese vrijwilligers aan wilde duiden om de covenbijeenkomsten van de volgende zes maanden voor te bereiden, was Amara Fay de eerste en enige die haar hand opstak: de maand oktober, zo vlak voor Samhain, was voor haar. En het werd een echt fijne avond. We zo

Als je één van de vele vormen van Brigandhu - Bridget, Brigantia, Brigit, Brig, Bryd, enz. ... -wil eren, dan is de kans groot dat dat met melk is. Het jaarfeest waar ze specifiek wordt gevierd is Imbolc en tijdens dat feest wordt ook nadrukkelijk melk als offergave voorzien. De link met zogende lammetjes ten spijt, is melk nochtans helemaal niet zo evident als het lijkt ...  Voor de Romeinen was zuivel - op kaas na - iets dat alleen barbaren aten en dronken. Vol afgrijzen schreef Plinius de Oudere over hoe die barbaarse Kelten een voorliefde hadden voor boter. Boter was een zalf voor op brandwonden, zeker geen voedsel. En de Romeinen waren zeker niet alleen. Mensen zijn immers van nature lactose intolerant. Toen ik een tijd geleden in Hong Kong was, viel het me op dat er geen melk in de rekken van de supermarkt stond, tenzij als dure specialty voor expats. In tegenstelling tot de meeste Europeanen ontbreken veel Aziaten het gemuteerde gen dat hen toelaat om na hun kindertijd melk te v

In mijn hoofd ben ik nog altijd zestien, dat meisje van Wezembeek, de dochter van mijn ouders, een humeurige moeder die kettingrookte en de krant las in de zetel, en een vader die bijna nooit thuis was en àls hij thuis was ons het liefst allemaal in de auto laadde en weer weg was. Er loopt een onzichtbare draad tussen wie ik ben, nu, op dit moment, en dat zestienjarige onzekere meisje van toen. Hoe je het ook draait of keert, die onzichtbare draad zit stevig verankerd in mijn hoofd, mijn herinneringen, mijn emoties, mijn onbewuste handelingen ... al die dingen die mij maken tot wie ik ben. Hij mag dan rafelen of uitrekken, knappen doet hij nooit. Dan besef je dat die ene rode draad maar een draadje is in een groter geheel, en dat je kinderen ook zo'n draad hebben, dat je dochter ook de dochter is van haar ouders, van mij en mijn liefste, en misschien ooit ook op een zondagochtend in bed ligt na te denken over de geschiedenis van de mensheid, dat één groot weefsel is van ouders en k

Het is midden juni en Tara Rea neemt ons vandaag mee naar Juno, of Iuno, de Romeinse godin waar de maand naar is vernoemd. Ze is de godin van het huwelijk, familie en de “thuis”. Ze is een godin van de vrouwen en dus ook de godin van vruchtbaarheid, zwangerschap, geboorte en het moederschap. Haar Griekse tegenhanger is Hera. Jupiter, Juno en Minerva vormen samen de Capitolijnse Triade (genoemd naar de berg waarop hun tempel stond). Ze zijn de drie belangrijkste goden van Rome. Juno is één van de kinderen van Saturnus en Rhea (net als Jupiter, Neptunus, Pluto, Vesta en Ceres). Ze is getrouwd met haar broer Jupiter en wordt beschouwd als de Koningin van de Goden. Ze staat symbool voor leiderschap en loyaliteit, maar de keerzijde daarvan is dat ze daardoor jaloers en wraakzuchtig kon zijn. Juno en Jupiter hebben verschillende kinderen, waaronder Mars en Vulcanus (die met Venus was getrouwd). Volgens de mythologie is Mars echter niet echt de zoon van Jupiter. Toen Minerva werd geboren uit

Voor de eerste keer dat we weer een live ritueel deden was er haast geen heuglijker reden te bedenken: een moederschapsritueel voor Aurora. Haar covenzusters van de Amazones coven hadden me uitgenodigd om mee te komen vieren en dat liet ik me geen twee keer zeggen. Niet alleen omdat het zoals gezegd het eerste live ritueel in eeuwen was, maar ook omdat zo’n nieuw kindje eigenlijk altijd een feest is. Aurora woont in een buitenwijk van Wetteren, met een heerlijke stadstuin met een vijvertje en een met wingerd begroeide pergola die zorgt voor lommer, een fijne plek om te genieten van de zomer. Meteen ook de plek voor het ritueel, want corona is er natuurlijk nog altijd en dus was het buiten te doen (heerlijk!) waar de zon onbarmhartig heet brandde (niet altijd even heerlijk :-)).  De vrouwen van de Amazones coven hadden het ritueel voorbereid. Van zodra we met het eigenlijke ritueel begonnen – de Vuurvogel - en een cirkel trokken, voelde ik haar al. Brigandhu stond achter me, haar hand o

Omdat wij elke maand op een vaste donderdag samenkomen en Earth Day – 22 april - dit jaar net op een donderdag valt, hadden we onze maandelijkse bijeenkomst een weekje uitgesteld zodat we samen Earth Day konden vieren, een thema dat wel op het lijf geschreven lijkt van Juniper, die niet bezig is met goden en godinnen maar met de aarde en haar vele bewoners, all creatures great and small. Michael Jackson mag dan van zijn voetstuk gevallen zijn, zijn Earth Song is actueler dan ooit, nu we ons allemaal bewust zijn van de klimaatopwarming en wat die met zich mee zal brengen. Het lijken zo’n grote problemen dat we ons machteloos voelen en helemaal niets doen. We zijn dus allemaal een deel van het probleem. Denk aan de legbatterijen waar we onze eieren halen, de grootschalige vleesindustrie, kinderen die stenen gooien naar dieren, walvissen die aanspoelen op het strand omdat onze schepen hun sonar in de war brengt, het regenwoud dat in brand wordt gestoken met de orang oetans er nog in omdat

Elk jaar organiseren we met onze coven minstens één Dorpsdag. Dat is een dag waarop we samen bekijken wat we de afgelopen periode hebben gedaan en waar we naartoe willen met onze groep. Corona heeft ons geen deugd gedaan. Dat is wel duidelijk, maar zelfs voor corona hadden velen onder ons het gevoel dat de touwtjes wat strakker aangetrokken mochten worden. We willen niet gewoon maar salonheksen zijn, maar ook zusters (en broers, en alles daartussenin) die voor elkaar opkomen, elkaar ondersteunen en ons een spiritueel en emotioneel vangnet bieden als we daar nood aan hebben. Maar dat werkt natuurlijk alleen maar als iedereen evenveel geeft als neemt, en dat vergt engagement. Voor de coven en voor elkaar. Waar Hagazussa geprobeerd heeft om de afgelopen jaren het gat van een gezamenlijke covenwerking naast de dochtercovens te overbruggen, willen we nu opnieuw effectief samen in de Arcadia Coven staan. Elk van ons gaat mee trekken, niet alleen door zelf dingen te organiseren maar ook door

Mijn vader heeft Whatsapp ontdekt. In tegenstelling tot mijn moeder, die niets van computers weet maar wel met veel enthousiasme de sociale media heeft omarmd als communicatiemiddel met haar kroost, heeft mijn vader een uitgesproken mening over sociale media. Op Facebook of Twitter moest je hem dus niet gaan zoeken, maar voor Whatsapp heeft hij sinds kort een uitzondering gemaakt. Op gezette tijden krijgen we in ons familiegroepje een beeldje gepost met een grappige meme over corona, de laatste van Lectrr of een ander tenenkrullend grapje. Elke keer als ik het pingetje van mijn smartphone hoor rol ik weer met mijn ogen, maar stiekem ben ik ook een beetje opgelucht. Zolang hij kan fulmineren over de organisatie van de gezondheidszorg gaat (niet zo moeilijk in coronatijden :-) weet ik dat het goed gaat ginder. Waar corona al niet goed voor is :-)  Meer cartoons van Lectrr:  https://lectrr.be/nl/tags/coronavirus

Vandaag zat er een pakje voor mij in de bus. Ik weet niet hoe lang het er al in zat, want door corona sleept niet alleen mijn hoofd maar ook mijn goesting om elke dag de brievenbus leeg te maken. Maar omdat ik een paar andere meisjes van Arcadia vol prettige verrassing had horen praten over een cadeautje van Elenor dacht ik dat het misschien geen slecht plan was om toch nog eens de brievenbus leeg te maken deze maand … :-) En jawel, daar was de envelop. Elenor had voor elk van ons met veel liefde een magisch koord gemaakt, een uniek en persoonlijk geschenk voor iedereen in de coven. Ik was vreemd ontroerd toen ik het koordje voorzichtig uit het pakje haalde en het bijhorende kaartje las. “This little piece of cord is filled with the magic of love on a safe journey home. It takes you safely to wherever you want to be and helps you remember that home is where the heart is. May your judgement be crystal clear, wherever life may bring you.” De connectie tussen de werelden en het reizen tus

 In de aanloop naar Ostara gingen we tijdens de covenbijeenkomst aan de slag met eitjes. Aurora vertelde ons over het concept van zegeningseitjes. Eigenlijk kan je ze vergelijken met mojo bags: mooi versierd en gevuld met kruiden, kristallen, enz.... en het belangrijkste niet vergeten: een magisch doel of een wens die je niet alleen spiritueel maar ook letterlijk in je eitje kan steken onder devorm van papiertjes met symbolen, spells of sigils. Je kan ze voor jezelf maken of als cadeautje voor iemand anders. In plaats van een paashaas kan je dan de paasheks spelen :-) Om te beginnen moesten we dus wel eerst een eitje uitblazen en dat daarna reinigen, zowel fysiek als energetisch. Ik moet toegeven dat ik een beetje vals heb gespeeld. Er mag dan in coronatijden geen werk zijn in de eventsector, heel af en toe is er toch iets virtueels te doen en dan is het weer eventjes alle hens an dek. Zoals nu. In plaats van eitjes uit te blazen, zette ik eieren op het menu en zorgde ervoor dat die mo