Webmaidens Grimoire

Toen ik - als goede company manager :-) - de goed heilig man mandarijnen en chocolade in de schoenen van onze artiesten liet droppen begin december, keek het gros van onze artiesten een beetje verbaasd naar al dat lekkers. Van Sinterklaas hadden ze nog nooit gehoord, van Santa Claus daarentegen des te meer. Deze "neef" van onze Sinterklaas stamt rechtstreeks af van zijn oom uit de Lage Landen - Nederlandse kolonisten brachten hem mee naar Amerika - maar net als zijn illustere Europese neef blijkt hij toch een iets minder christelijke achtergrond te hebben dan de meeste mensen denken. Misschien maar goed dat ze dat in het ultraconservatieve hyperchristelijke Amerika niet door schijnen te hebben, ze hadden er meteen kerstmis afgeschaft :-) De band tussen Sinterklaas/de kerstman en Wodan is al vaker uitgespit, maar wat over deze sjamanistische insteek? De meeste mensen zien kerstmis nog steeds als een christelijk feest, maar de meeste symbolen voor kerstmis stammen uit de sjaman

Kerstmis wordt bij ons thuis nogal bourgondisch gevierd. Als er geen fondue of gourmet op tafel staat, weten we al van te voren dat het scampi's met slivovitch zullen zijn en een grote Saint-Honoré-taart als dessert. Dat komt omdat kerstavond meteen ook de verjaardag van mijn broer is en de jarige bij ons thuis mocht kiezen wat we zouden gaan eten op de heuglijke dag. Zo ook mijn broertje, die steevast voor zijn lievelingsgerecht ging: tijgergarnalen of scampi's en een Saint-Honoré toe. Eigenlijk is het geen echte Saint-Honoré, want die wordt met bladerdeeg gemaakt als ik me niet vergis. Onze versie is een grote toren van soesjes, geen roomsoezen maar soesjes gevuld met banketbakkersroom, overgoten met gesmolten chocolade, een toren van mini-éclairs. Dit jaar is dat niet anders. Ook al vieren we het feest bij mijn hoogzwangere zus, het menu stond al van te voren vast: scampi's en soezentaart :-) We zijn met z'n zessen thuis en iedereen draagt zijn steentje bij. De soeze

Dank u Moeder, dat u me leerde Mijn hart te verheffen in dank Mijn geest vreugdevol te vullen Met zegening die ik op de weg van schoonheid vind. U leerde me om te zingen, Te dansen en de trom te slaan. Hoe te genieten en dankbaar te zijn, Voor de overvloed die nog komen zal. U toonde me de magie van een Verandering in geest en hart. Een door wijsheid gevormde houding Die het 'Leven Vieren' omvat. Nu zing ik dankbaar en in waarheid Als ik Grootvader Zon begroet. En Moeder Aarde zend ik mijn Liefde Voor de levenskracht die ik ontmoet. Uit "De 13 oorspronkelijke clanmoeders" van Jamie Sams. Schilderij van "Lofprijzende Vrouw": Schildpadontmoetingshuis

Gisteren vierden we met onze coven Yule bij Eirinn thuis in Deurne. Het vroor nog steeds dat het kraakte, maar mits een beetje voorzichtig rijden waren de wegen heel goed berijdbaar. Eirinn verwelkomde ons met lekkere warme kruidenthee die de koude al snel uit onze lijven verjoeg. Gezellig was het daar! Ik was er al een eeuwigheid niet meer geweest, sinds het huis nog een halve ruwbouw was, en ik was onder de indruk van de verbouwing. Die was vast alle miserie waard geweest, wow! Toen we allemaal warm en relax waren, verhuisden we van de grote keukentafel naar de living, waar het altaartje klaar stond. Nadat we de cirkel hadden getrokken, was het tijd voor bezinning. We moesten nadenken over negatieve dingen die we uit het afgelopen jaar meedragen en die we graag wilden veranderen, waar we van af willen. Voor elke verandering die we wensten, mochten we een kaarsje doven. Voorzichtig formuleerden we onze goede voornemens in ons hoofd - de eerste wet van de magie indachtig: and it har

Er stond in het bos, hoog op de helling bij het open strand, zo'n echt oude eik, hij was precies driehonderd vijfenzestig jaar oud, maar die lange tijd was voor de boom niet meer dan even zovele dagen voor ons mensen. Overdag zijn wij wakker, 's nachts slapen en dromen wij. Met een boom is het anders gesteld: in de lente, de zomer en de herfst is de boom wakker, en pas tegen de winter begint zijn slaap, de winter is zijn tijd van slapen, dat is zijn nacht na de lange dag, die lente, zomer en herfst heet. Heel wat warme zomerdagen hadden de muggen om zijn kroon gedanst, geleefd, gezweefd en zich gelukkig gevoeld, en wanneer dan zo'n klein schepsel één ogenblik in stille zaligheid op een van de grote, frisse eikenbladeren zat te rusten, dan zei de boom altijd: "Stakkerdje! Je hele leven duurt maar één dag! Wat kort toch. Het is zo jammer!" "Jammer," antwoordde dan het mugje altijd. "Wat bedoel je daarmee? Alles is zo heerlijk stralend, warm en mooi en

Ne grote met stoverijsaus en mayonnaise. Toen wij in vroeger dagen plachten uit te gaan in Wezembeek-Oppem en omstreken, gingen we dikwijls nog een pak friet halen op de hoek in Nossegem voor of nadat we naar de ene of de andere fuifzaal trokken. Voor mij horen stoofvlees en frieten dan ook samen zoals ying en yang, donker en licht. Toen ik Jeroen Meus in Plat Préféré zijn versie van het ouderwetse gerecht zag klaarmaken, was ik meteen weer twintig jaar jonger :-) Bovendien is dit weer zo'n perfect versie van comfort food waar ik alvast in die koude donkere dagen graag naar terug grijp. Ik besloot om mijn moeders versie van de Vlaamse klassieker van onder het stof te halen. Heerlijk ouderwets, heerlijk lekker! Je moet er alleen veel tijd voor hebben en dat mankeert mij jammer genoeg nogal eens ... Nodig voor 4 tot 6 personen: 1 kg rundsstoofvlees (de beenhouwer heeft die waarschijnlijk al in gelijke stukken gesneden, prima!); 2 flesjes bier (dat kan gewone pils zijn, maar een donke