Webmaidens Grimoire

Quand automne en saison revient, La forêt met sa robe rousse Et les glands tombent sur la mousse Où dansent les petits lapins. Les souris font de grands festins Pendant que les champignons poussent. Ah ! que la vie est douce, douce, Quand l'automne en saison revient. Quand automne en saison revient….. Paul Gayet-Tancrède (Samivel) (1907-1992)

Het was al lang geleden dat we nog eens waren samengekomen bij Vesa in Ekeren want tijdens de zomer werd er geen les gegeven, al had dat niemand tegengehouden om toch samen te komen. We zouden vanavond niet alleen Mabon ... pardon, de herfstevening vieren, maar ook meteen van de gelegenheid gebruik maken om te bespreken wat we graag allemaal nog zouden willen verdiepen. Want de theorie is één ding, het is pas oefening die kunst baart en je kan nooit genoeg oefenen. Iedereen kwam aan bod, maar het viel zowel Vesa als mijzelf meteen op dat wat de meisjes allemaal wilden doen eigenlijk gewoon covenwerk was J Jawel, dat Amma Devi een eigen coven zou worden hadden we, denk ik, allemaal al – met plezier – zien aankomen. Omdat het ondertussen al laat was geworden en het weer nu niet bepaald uitnodigde tot huppelen in het maanlicht, besloten we het jaarfeest an sich te laten voor wat het was, maar wel het magische werk dat Veerle had voorbereid voor het ritueel samen te doen. De herfst

Maandag zouden we met Amma Devi Mabon vieren … euh, de herfst equinox. De laatste dagen is er op Facebook een klein relletje aan de gang over Mabon. De aanleiding is een blogpost van de Britse priesteres Sorita d’Este . En ze heeft een punt.  Wij heksen vieren allemaal de jaarfeesten in het jaarwiel en meestal noemen we die feesten ook bij hun oeroude Keltische naam. Tenminste, dat denken we. Want in tegenstelling tot wat velen onder ons denken, gaan een aantal van die namen helemaal niet terug tot oeroude tijden. Integendeel zelfs. Mabon is er daar eentje van. In de jaren zeventig noemde een Amerikaanse auteur het feest Mabon en om de ene of de andere reden is dat door iedereen zomaar klakkeloos lemmingsgewijs overgenomen. Nochthans heeft Mabon niets met de herfstequinox te maken. Mabon is een personage uit de Welshe mythologie en de Arthurlegende. Zijn naam is voluit Mabon ap Modron en dat betekent letterlijk “De Zoon van de Moeder”. Mabon heet dus gewoon Zoon en zijn

Elenor belde me afgelopen woesdag met de vraag of Nina mocht komen logeren voor een nachtje. Ze wilde naar de Pagan Partake, maar haar liefste was niet thuis. Die van mij wel en dus ging ik gewoon mee :-) Pagan Partake is eigenlijk een soort van heksencafé, zoals er in vroeger dagen eentje in Antwerpen was. Ik ben zo nog naar een bijeenkomst geweest in de Oude Waag, waar ook de meeste Caege afterlive bijeenkomsten werden georganiseerd. Sinds een paar maanden organiseren Tamarisk en Gwydion van Coven Ni d'Jenatche er een in Morkhoven, in de buurt van Herentals, in een echte saloon in the middle of nowhere , de stamkroeg van een wild west reenactmentvereniging. Eens aangekomen raakte ik bijna niet uitgekeken: een fascinerende plek tjokvol parafernalia uit de negentiende eeuw en het Amerika van de Blauwbloezen. Vol verondering vroeg ik Moon, de uitbater, waar al die wonderbaarlijke spullen vandaan kwamen. Och, hij verzamelde al eens wat, zei hij, tikte op rommelmarkten veel dingen o

Maanden en weken had ik gezwoegd op een evenwichtig programma en nu was het weer zover: de derde editie alweer van PaGE, het vierjaarlijkse evenement dat we met Arcadia organiseren en waarin we mensen van allerlei strekkingen en tradities bij elkaar willen brengen om elkaar te ontmoeten, van elkaar te leren en met elkaar te lachen :-) PaGE2013 beloofde opnieuw een interessante mix te worden: druiden, heksen, sjamanen, wicca's, heidenen tout court ... ze zouden er allemaal wel iets naar hun gading in vinden. Ik was content :-) Ook de locatie lag al lang vast: Roosendael in Sint-Katelijne-Waver. Ik was hier al eens komen scouten voor een LARP evenement en was toen ook meteen verliefd geworden op het domein. Die prachtige oude abdijsite was perfect voor een evenement als PaGE: midden in het groen, met geschiedenis en redelijk centraal gelegen. Ik moest eerst nog één van de workshopgevers gaan oppikken in het centraal station in Antwerpen, en dus kwam ik als laatste van d