Webmaidens Grimoire

Gelukzaligheid. Dat is het gevoel van algemeen welbehagen dat je overvalt als je gestreeld wordt. Je zou er bijna bij gaan spinnen als een kat! De Zweedse neurofysioloog Yngve Zotterman vond al in 1939 een soort van  ‘aaineuronen' bij katten. Dat zijn een soort van zenuwcellen in de huid die een signaal naar de hersenen sturen als ze worden aangeraakt. Als ze worden geactiveerd ervaar je dat als een liefkozing en worden gevoelens van angst en agressie onderdrukt. Aaien vinden katten dus heel fijn. En mensen ook. Wij hebben ook aanrakingsgevoelige neuronen in ons vel die die gelukzaligheid triggeren als iemand zachtjes over ons vel strijkt. We kunnen enorm genieten van het gevoel van het bubbelende water in het bubbelbad of van het zachte kietelen van babyhandjes op zoek naar houvast. Ons vel zit dan ook vol met zenuwuiteinden waaronder dus ook een pak aaineuronen. Die reageren heel anders dan de andere zenuwuiteinden: ze worden geprikkeld bij een heel lichte aanraking, maar

Fjierra had ons gevraagd om na te denken over wat we voor de coven zouden wensen voor het komende jaar. Dat was niet moeilijk. Zeker niet als ik het enthousiasme zie van de meisjes van Amma Devi. Natuurlijk mag je dat niet vergelijken maar toch. Als je dat wel doet, dan kan je niet anders dan zien hoe we allemaal een beetje uitgeblust zijn. Dat is toepasselijk gezegd in deze tijd die in het teken staat van het vuur in ons hart! Dus wenste ik voor onze coven drive en enthousiasme en een hands on mentaliteit zodat we weer dingen zouden gaan doen, concrete praktische dingen, en de magie terug in onze coven konden brengen. Onze coven kan wel wat “spunk” gebruiken! Voor mijzelf wenste ik dat ik een bevestiging zou krijgen van wie ik ben, van mijn potentieel. Die bevestiging krijg je door je plaats in de gemeenschap, je werk, je vrienden en je omgeving. Ik moet denk ik echt niet klagen, maar toch ben ik daar vaak onzeker over. Het zal nog wel een restje zijn van het vijftienjarige meis

Normaal gezien was het gisteren covenbijeenkomst en zouden we samen stil staan bij de tijd van het jaar, de tijd van vernieuwing en transformatie, en wat voor effect dit heeft op ons als mensen, op ons als coven en op ons in alle aspecten van ons leven. Door omstandigheden kon Fjierra niet op tijd aanwezig zijn en omdat het toch een belangrijke avond was voor de coven werd beslist om de bijeenkomst uit te stellen naar een latere datum maar wat we deze avond samen zouden doen toch te doen, zij het dan in een RAT, een Ritual Apart Together. Gisteravond zag ik dat niet meteen zitten, in een huis waar ’s avonds de televisie meestal opstaat en er niet echt een kamer is waar ik zou kunnen ontsnappen aan de drukte van het leven van alledag. Dus besliste ik om dat gewoon vandaag te doen, overdag. Eén van de voordelen van thuis te zijn zonder concrete job is dat het overdag heerlijk rustig is, net wat ik nodig had voor dit ritueeltje. Ik zette dus water en melk klaar, zocht drie steentjes