Drie wensen

Fjierra had ons gevraagd om na te denken over wat we voor de coven zouden wensen voor het komende jaar. Dat was niet moeilijk. Zeker niet als ik het enthousiasme zie van de meisjes van Amma Devi. Natuurlijk mag je dat niet vergelijken maar toch. Als je dat wel doet, dan kan je niet anders dan zien hoe we allemaal een beetje uitgeblust zijn. Dat is toepasselijk gezegd in deze tijd die in het teken staat van het vuur in ons hart! Dus wenste ik voor onze coven drive en enthousiasme en een hands on mentaliteit zodat we weer dingen zouden gaan doen, concrete praktische dingen, en de magie terug in onze coven konden brengen. Onze coven kan wel wat “spunk” gebruiken!

Voor mijzelf wenste ik dat ik een bevestiging zou krijgen van wie ik ben, van mijn potentieel. Die bevestiging krijg je door je plaats in de gemeenschap, je werk, je vrienden en je omgeving. Ik moet denk ik echt niet klagen, maar toch ben ik daar vaak onzeker over. Het zal nog wel een restje zijn van het vijftienjarige meisje dat het nodig had om van haar ouders te horen dat haar komst als baby een geschenk was geweest in plaats van een vloek. Die grote mond verbergt een fundamentele onzekerheid die niet veel mensen zien ...

Voor mijn liefste tenslotte wenste ik levensvreugde, de joie de vivre die ik in hem zag toen ik hem pas kende. Die zin voor initiatief, die glanzende ogen die toen echt lachten, de creativiteit van toen, die is nu soms ver te zoeken. Het kan komen door de algemene rommeligheid van ons leven, zowel letterlijk als figuurlijk, maar als ik hem nog maar eens een hele dag achter de computer weet zitten, als ik hem hoor uitvliegen als de kinderen wat te luidruchtig aan het spelen zijn, dan heb ik soms heimwee naar de man van vroeger. Ik ben waarschijnllijk ook niet de vrouw van toen, maar helemaal uitgebruist ben ik toch ook nog niet...

Om die wensen kracht te geven, moesten we ze projecteren in een steentje en dat symbolisch in de bron van Brigit gooien, de godin van het vuur van transformatie maar ook de godin van de bronnen. Ik had drie steentjes uitgekozen uit ons cactussentuintje. Het waren drie mooie witte keitjes die zacht aanvoelden in ijn handen. Ik concentreerde me op één van de steentjes in mijn handen en visualiseerde wat ik er in wou steken. Ik kneep mijn ogen stijf dicht en scandeerde de spreuk die Fjierra ons had meegegeven:

Ik neem de vlam diep in mij op.

Brand omhoog!

Brand omlaag!

Voed, vuur!

Aai vuur!

Laat mijn vuurmagie werken!

Ik gooide het steentje in het kommetje water dat ik op mijn geïmproviseerd altaartje had staan en ging verder met het tweede steentje. Toen ze alledrie in het water lagen, dronk ik het glas mek leeg dat op het altaar stond. Het was gebeurd. Voorzichtig viste ik de steentjes uit het water en legde ze op de vensterbank in de keuken, die dienst doet als huisaltaartje. Ik hoopte dat Brigit mij had gehoord ...