Het vuur van transformatie

Normaal gezien was het gisteren covenbijeenkomst en zouden we samen stil staan bij de tijd van het jaar, de tijd van vernieuwing en transformatie, en wat voor effect dit heeft op ons als mensen, op ons als coven en op ons in alle aspecten van ons leven. Door omstandigheden kon Fjierra niet op tijd aanwezig zijn en omdat het toch een belangrijke avond was voor de coven werd beslist om de bijeenkomst uit te stellen naar een latere datum maar wat we deze avond samen zouden doen toch te doen, zij het dan in een RAT, een Ritual Apart Together. Gisteravond zag ik dat niet meteen zitten, in een huis waar ’s avonds de televisie meestal opstaat en er niet echt een kamer is waar ik zou kunnen ontsnappen aan de drukte van het leven van alledag. Dus besliste ik om dat gewoon vandaag te doen, overdag. Eén van de voordelen van thuis te zijn zonder concrete job is dat het overdag heerlijk rustig is, net wat ik nodig had voor dit ritueeltje.

Ik zette dus water en melk klaar, zocht drie steentjes uit het cactussentuintje en kandelaars waar de kaarsen van afgelopen zaterdag zouden in passen. Ik had Imbolc niet met de coven gevierd maar was met onze kinderen naar de speciale kinderviering van de parochie geweest, al waren het vooral de pannenkoeken achteraf waar gretig naar werd uitgekeken. Tijdens die viering kregen we allemaal een kaars. Vooraan stak de priester zijn kaarsje aan aan de paaskaars van vorig jaar en stak vervolgens een ander kaarsje aan, en zo verspreidde het vuur en het licht zich razendsnel doorheen de hele kerk. Ik had het eerlijk gezegd niet verwacht, maar ik vond het hee toepasselijk voor Imbolc. Op de ene of de andere manier wist ik dat de kwartierkaarsen de vier Lichtmiskaarsen moesten zijn die we uit die viering hadden meegebracht, omdat ze symbool stonden voor het vuur dat zich verspreidt in ons en waar we soms meer open voor zouden moeten staan. Ik kon me niks inbeelden dat beter bij Imbolc zou passen dan dat...

Ik zette me in het midden van de cirkel die ik had gemaakt met de kaarsen, verwelkomde de elementen – de wind, de vuurheer, de waterdame en de aardeman – en ging naar beneden langs de wenteltrap, naar beneden, links draaiend, altijd verder naar beneden, tot aan het deurtje beneden. Het was net hezelfde deurtje als boven: van hout, groen geverfd, en met ijzeren beslag. Ik ben deze weg al vele malen gegaan, maar het deurtje beneden aan de toren was me eigenlijk og nooit opgevallen. Ik duwde het deurtje open en kwam in de benedenwereld terecht. Ik kon het pad niet zien, alles was bedekt met een dikke laag verse sneeuw die lag te glinsteren in de zon. Er was nog niemand hier geweest. Het enige dat ik kon zien waren de sporen van vogels die in de sneeuw hadden gewipt en de pootjes van een vos of een ander klein dier. Ik was de eerste die hier kwam ...

Ik kon geen enkel geluid horen behalve het kraken van de sneeuw onder mijn voeten toen ik het pad probeerde te vinden. Links van mij stonden de bomen zwart en stil, hun takken beladen met een laagje sneeuw dat er zijdezacht uitzag. Rechts van mij was de oneindigheid. Tenminste, zo zag het er uit. Nu er een dikke laag sneeuw over de akker lag, leek hij eindeloos ver te reiken. Alles was wit zo ver als ik kon zien. Alleen het silhouet van de boom aan de einder vertelde me waar het land ophield en de hemel begon. Het was prachtig!

Verderop liep ik naar links, een open plek tussen de bomen in waar een beekje ruiste. Het water was niet bevroren, daarvoor stroomde het te snel. Het water klaterde, de sneeuw kwam  tot aan de rand van het water en ik kon zien hoe de druppels van de sneeuw in het water vielen, alsof sneeuw en beekje met elkaar aan het spelen waren. Plots hoorde ik het gekwetter van een vogeltje. Verrast keek ik op want behalve het klateren van het water, had ik hier nog niks gehoord. Het eek wel alsof de sneeuw alle geluid had gedempt. Op een tak zag ik een roodborste zitten. Hij hipte wat heen en weer, bewoog zijn kopje nerveus van links naar rechts. Ik kon zijn zwarte kraaloogjes zien. De tak veerde lichtjes op onder zijn gewicht en toen zag ik de druppel vallen van de tak waar hij op zat. En ik wist het: de dooi was ingezet, met deze eerste druppel.

Tevreden draaide ik me om en liep terug van waar ik gekomen was. Ik volgde mijn eigen voetstappen in de sneeuw terug naar de toren waar ik uitgekomen was, deze witte wereld in. Naast de toren zag ik een pad. Dat had ik daar nog nooit gezien. Het pad was niet besneeuwd. Dat was wel raar: het leek alsof de sneeuw gewoon stopte aan de toren. Het paadje was een beetje uitgesleten en nauwelijks zichtbaar onder de dikke laag struikgewas. Het waren doornstruiken, zwart en stug en vol grote doornen. Voorzichtig baande ik me een weg doorheen de doornen die het pad hadden overwoekerd, terwijl ik ondertussen nauwlettend mijn ogen op het pad hield zodat ik het niet uit het oog zou verliezen. Toen was ik er doorheen en voor me zag ik een groene heuvel. Het leek wel of de winter hier nooit was geweest. Boven op de heuvel zag ik de contouren van een steencirkel afgetekend tegen de lucht en ik kon de zwakke gloed van een vuur zien. Het pad was nu duidelijk zichtbaar en ik volgde het naar boven.

Voor mij lag de steencirkel. Hij was groter dan ik had gedacht toen ik beneden aan de heuvel stond. In het midden van de cirkel brandde een vuur. Geen echt groot vuur, maar groot genoeg om likkende vlammen tot aan de hemel te hebben. Zo leek het toch. De vlammen knetterden alsof het een lieve lust was. Ik kon de warmte van het vuur voelen, zelfs al stond ik nog niet eens in de cirkel. Ik stond naast één van de stenen van de steencirkel. Mijn hand rustte op de steen, die door het vuur helemaal niet koud aanvoelde. Toen zag ik het: elke doorgang tussen de stenen was een begin van een labyrinth. Ik kon het labyrinth vanuit de hoogte zien, ook al stond ik daar beneden. De sierlijke lijnen waren witgekalkt en een beetje  uitgesleten en in het midden van het labyrinth brandde het vuur. Ik moest denken aan de draad van Ariadne en aan de grote spinnengids die me nog niet zo lag geleden had gezegd dat ik gewoon de draad moest zoeken als ik de weg kwijt was ...

Vaag zag ik silhouetten die op de lijnen rond het vuur stonden en liepen en ik voelde dat de andere meisjes van de coven hier ook waren. Ik zette een stap naar binnen, op de lijn van het labyrinth en liep langs de lijnen, naar het vuur toe. Als ik eindelijk bij het vuur sta, zie ik de vrouw. Ze glimlacht. Ik had eigenlijk Brigandhu verwacht, maar zij is het niet. Dit is Brigit. De vrouw heeft goudblond tot lichtbruin haar. Vooraan is het los maar ik kan de lange vlecht zien die ze achteloos langs haar schouder aar achter gooit. Ze draagt geen opsmuk. Ze heeft een eenvoudige vuilgroene jurk van katoen aan. De jurk is eenvoudig van snit maar zit haar als gegoten. Ze is mooi! De vrouw zit op een steen niet ver van het vuur. Het labyrinth is nergens meer te zien. Ze lacht naar me en klopt met haar hand zachjes op de steen. Ik moet gaan zitten. Zegeeft me een beker van fijnbewerkt zilver, waar ik een slok van neem. Dan geef ik hem terug.

Dan zie ik dat ze toch een juweel draagt: rond haar pols tinkelt een armband. Brigit lacht en laat me de armband zien. Hij is gemaakt van fijne gouden plaatjes die aan elkaar zijn bevestigd met ronde gouden schakels. Ze kijkt me nauwlettend aan en dan besef ik pas wat ik zie: op elk plaatje aan de armband zie ik een gezicht. Ik zie Hamamelis en Louktas en Anthea ... We zijn er allemaal! Ook Najah die beslist heeft om een jaartje of wat over te slaan en dus al lang niet meer naar een covenbijeenkomst is geweest. Onze gezichten staan er stralend op, we lachen allemaal, we zijn echt op ons mooist. De armband doet me denken aan de heiligenarmbandjes die Madonna indertijd populair heeft gemaakt ...

Dan hoor ik de woorden opwellen in mijn hoofd. Wij zijn de hele tijd bij haar en zij is de hele tijd bij ons. Tenminste, dat hoopt ze, om ons te inspireren. Het is tijd dat we met die inspiratie iets gaan doen, naar buiten te gaan en onze handen vuil maken in plaats van in onze ivoren toren te blijven zitten. 

Ik blijf stil zitten en de godin sipt af en toe van haar beker. We kijken beiden naar het vuur. Dan sta ik op om te gaan. Ze heft de beker op in een saluut en drinkt op mijn gezondheid. Ga nu, hoor ik in mijn hoofd.

---

ARCADIA ART IMBOLC

4/2/2013

Zoek een plekje waar je rustig kan werken en waar je zeker niet gestoord zal worden. Doof de lichten, ontsteek enkele kaarsen, ontsteek wat wierook en neem indien je wenst enkele voorwerpen die voor jou bij dit seizoen, deze tijd van het jaar - een tijd van vernieuwing en verandering - passen bij elkaar.

Volgende materialen ga je zeker nodig hebben:

• 4 kaarsen voor de kwartieren
• Een kom met helder water
• 3 (kleine) steentjes of keitjes
• Een glas melk

•        Voordat je van start gaat denk je goed na over 3 wensen; één voor jezelf, één voor de coven en één voor iemand anders (eender wie; mag iemand zijn die enkel jij kent, mag familie zijn, mag iemand uit de coven zijn, maakt niets uit…).

Ontsteken van de kwartierkaarsen

Op de plek van de 4 elementen ontsteek je 4 kwartierkaarsen.

Aangezien er op het astraal niveau geen tijd, noch ruimte is; zullen het deze kaarsen zijn die ons als coven met elkaar verbinden.

We vragen voor de leden van onze coven en voor onszelf; een heldere geest.

Daarom laat ik het nu licht worden in het Oosten, voor het element Lucht

Ik breng licht en Lucht naar het Oosten om de Cirkel te verlichten en de adem van het leven te geven

(Steek kaars aan)

We vragen voor de leden van onze coven en voor onszelf; kracht.

Daarom laat ik het ,u licht worden in het Zuiden, voor het element vuur.

Ik breng licht en Vuur naar het Zuiden om de Cirkel te verlichten en te verwarmen

(Steek kaars aan)

We vragen voor de leden van onze coven en voor onszelf; dat zuivere gevoelens ons bezielen.

Daarom laat ik het nu licht worden in het Westen, voor het element Water.

Ik breng licht en Water naar het Westen om de Cirkel te verlichten en te zuiveren.

(Steek kaars aan)

We weten dat de Aarde onze Moeder is en dat ze zich voorbereidt op nieuw leven

Daarom laat ik het nu licht worden in het Noorden, voor het element Aarde.

Ik breng licht en Aarde naar het Noorden om de Cirkel te verlichten en sterk te maken

(Steek kaars aan)

Zuivering en wijding

Zoals de Vuurvogel oprijst uit de as van het vuur, zo word ik nu gezuiverd.

Grote Moeder, Godin van onze harten, zegen me en zuiver me.

Hemelvader, laat uw stralen me wijden en maak me klaar voor dit ritueel.

Open mijn geest voor uw dimensies.

Laat mijn lippen enkel nog de waarheid spreken.

Laat mijn hart de weg van de Goden volgen, nu en altijd

Schenk mijn handen de gave van het magisch werk

Laat mijn voeten de heilige paden bewandelen, in uw gezelschap en in het gezelschap van gelijken.

Blessed Be.

Trekken van de cirkel

Visualiseer een doorschijnende cocon van bescherming terwijl je deze tekst uitspreekt

Ik luister naar de stem van mijn hart en van mijn ziel

Laat liefde me openen voor wat ik zoek en hoop te vinden.

Ik geef me over aan de kracht die binnenin me leeft,

Want deze kracht leeft in me sinds mijn eerste dag op deze planeet

Mijn unieke kracht als vrouw onder vrouwen, als priesteres onder priesteressen,

als zuster onder mijn zusters.

Ik stel me open,

En voel de kracht

Ik laat deze energie doorheen mijn hart stromen en voel hoe deze mij en mijn zusters nu verbindt

Van zuster tot zuster trek ik deze cirkel

Van vrouw tot vrouw, van priesteres tot priesteres,

Van zuster tot zuster trekken wij vandaag astraal onze cirkel

Over grenzen van ruimte en tijd verbonden door onze innerlijke kracht

In de liefdevolle aanwezigheid van de Grote Moeder

Weerspiegeld in onszelf en in onze Godinnen

Blessed be

Verwelkoming van de elementen

Ik groet en verwelkom de stuwende kracht van de winden,

de wachters van het Oosten, kracht van de dageraad en de Lente.

Ik groet en verwelkom de stuwende kracht van de Zon,

de wachters van het Zuiden, kracht van de middag en de Zomer.

Ik groet en verwelkom de stuwende kracht van de Zee,

de wachters van het Westen, kracht van de avond en de Herfst.

Ik groet en verwelkom de stuwende kracht van de aarde,

de wachters van het Noorden, kracht van de nacht en de Winter.

Meditatie – visualisatie

Je kan onderstaande tekst ofwel eerst een aantal keer lezen, en deze dan in meditatie volgen, ofwel kan je deze vooraf inspreken en afspelen.

Ga gemakkelijk en ontspannen zitten. Sluit je ogen, adem enkele keren diep in door de neus en uit door de mond, voel langzaam alle spanningen uit je lichaam verdwijnen. Wees je bewust van je lichaam en probeer één voor één al je spieren te voelen, beginnend met je tenen, je voeten, je enkels, je kuiten, je knieën, je bovenbenen, je billen, je bekken, je buik, je borst, je schouders, je

bovenarmen, onderarmen, handen en vingers, hals en hoofd. Concentreer je nu op Moeder Aarde die haar energie naar je uitstrekt doorheen de vloer en de fundamenten van de plaats waar je je nu bevindt heen. Voel de verbinding die op deze manier met de Aarde tot stand komt.

Voor je zie je een trap die naar beneden leidt. Langzaam ga je de trap af. Op het einde zie je een deur. Je weet dat er zich achter deze deur een landschap verborgen zit. Je bent helemaal niet bang want je weet dat je zusters reeds verschillende keren door deze deur gegaan zijn. Misschien ben je er zelf al door gestapt en herken je deze plek wel...

Je opent de deur en komt in een stil winterlandschap terecht.

Concentreer je op de frisse buitenlucht. Voel de koude die Moeder Aarde nog steeds in zijn greep heeft. De winterlucht dringt via je neus diep in je lichaam door. Je ziet donkere en grijze wolken. Scherpe ijskristallen bijten lichtjes in je kaken wanneer de wind ze jouw richting uit blaast. Links van je zie je een boom, overladen met sneeuw. Plots breekt één van de takken van de boom af onder het gewicht van de sneeuw.

De meeste dieren zijn nog in winterslaap, maar je ziet een aantal mussen die elkaar bevechten rond een voederplaats. Nieuw leven lijkt nog erg ver weg.

Maar neem eens een kijkje in de schuur van de boerderij die zich een honderdtal meter verder bevindt. Je ziet dat de uiers van de koeien en de ooien beginnen te zwellen. De melk begint te vloeien en weldra zal de schuur gevuld zijn met nieuw leven van jonge lammetjes en kalfjes die trillend en bevend proberen recht te komen op hun veel te lange pootjes.

Dit is de tijd van verandering, van vruchtbaarheid, van groei en van nieuw leven. Brighid ontsteekt haar heilige vuur, het vuur van inspiratie, van creativiteit en van genezing. Na het slaperig seizoen ontwaakt ook onze geest, zwanger van nieuwe ideeën en plannen.

Vuur. Het vuur is in onze harten. Voel de warmte en ruik een prachtig groot kampvuur. Je hoort het geknetter van de vlammen. Het vuur van verlangen. Het vuur dat leven schenkt. Het vuur van creativiteit. Het vuur van transformatie.

Dit is de tijd van verandering, van de dieptes van de winter naar het nieuwe leven in de lente.

Verlaat het winterlandschap met de belofte van het nieuwe leven en keer terug in de richting van waar je gekomen bent. Naast de deur zie je een pad dat rechts naar boven gaat. Je volgt het pad dat je via een doorgang van dicht struikgewas naar een prachtige plek leidt. Je bevindt je in de heuvels van Ierland. De lucht is aangenaam koel en het heeft net geregend. Je ruikt de frisse geur van het gras. Om je heen zie je honderden schapen.

Je aandacht wordt getrokken door de top van een heuvel, niet zo ver van waar je nu bent. Daar zie je een prachtige steencirkel. Je besluit naar de top te wandelen. Steeds hoger en hoger wandel je het pad op dat naar de top van de heuvel leidt. Je komt langs bergen en bergen verse turf. Er is niemand anders aanwezig en je geniet van de wandeling.

Eens op de top van de heuvel aangekomen ga je naar de enorme steencirkel. Eerbiedig vraag je de stenen om je toegang te verlenen. Je voelt dat de beschermers van de steencirkel op de hoogte zijn van je komst en ze laten je dan ook graag door.

Je ziet dat er in het midden van de cirkel een bron ontspruit. Het is de heilige bron van Brighid, Godin van genezing, van inspiratie, van smeedkunst en van poëzie. Je knielt neer aan de bron en drinkt van het heilige en helende water.

(Drink nu van de kom met zuiver water die je hebt klaargezet)

Plots merk je dat je niet meer alleen bent, aan je linkerkant is de Godin verschenen. Ze glimlacht naar je.

De Godin heeft een boodschap voor ons, vraag haar de boodschap en neem deze diep in je op.

Misschien heb je zelf ook een vraag voor Brighid. Als dat zo is kan je deze stellen, en neem ook dit antwoord diep in je op.

Neem nu rustig de tijd om afscheid te nemen, groet haar, dank haar en verlaat de steencirkel via dezelfde opening als je daarnet naar binnen bent gekomen. Daal nu de heuvel weer af, en via het pad doorheen het dichte struikgewas keer je terug naar de deur en gaat de trap op. Wanneer je op je punt van vertrek bent gekomen adem je een paar keer diep in en uit. Je voelt je goed, je voelt je beter dan daarnet. Je hebt een aantal belangrijke boodschappen gekregen en je bent niets vergeten. Open nu je ogen en rek je eens goed uit. Drink vervolgens enkele slokjes melk.

Neem nu eerst de tijd om al je ervaringen goed te noteren. Intussen mag je de melk verder opdrinken

Inzichten

Zoals de Winter voor de Zomer komt, zo komt de duisternis voor het licht. Als wij de vlam van het licht opnieuw willen aanwakkeren, en plaats willen maken voor nieuwe ideeën, transformatie en groei moeten we de as van het oude vuur verwijderen. De hoop, de realisaties maar ook de mislukkingen van het oude jaar groeiden uit een kleine vonk die opbloeide in de tijd tussen de seizoenen. Nu alle vuur bijna opgebrand is, gloeien enkel nog wat kooltjes onder de as, die wachten om in de duisternis te verdwijnen. Laten wij het oude verdrijven samen met het vuur dat ons een jaar en een dag verwarmde.

Vertrouwen wij op ons verbond met de Godin en Haar belofte om ons een nieuw vuur te schenken

Na de winter, de Lente

Na de duisternis, het Licht

Na het oude, de nieuwe vonk

Wensen

Je hebt goed nagedacht over je 3 wensen; één voor jezelf, één voor de coven en één voor iemand anders. Je hebt deze 3 wensen in 3 kleine steentjes geprojecteerd. Voor je staat een kom met water. Eén voor één gooi je de 3 steentjes in het water, nadat je telkens 3 keer onderstaande spell hebt gereciteerd:

Ik neem de vlam diep in me op

Brand omhoog, brand omlaag

Vuur voed en vuur zaai!

Werk mijn vuurmagie vandaag (x3)

Als je drie steentjes in het water zijn geworpen laat je alles los en ademt enkele keren diep in en uit.

Aansluitend drink je de rest van de melk op

Bedanken van de elementen

Ik dank de krachten en de geesten van het land waarop ik vandaag te gast was.

Ik dank de krachten van onze voorouders, van hen die voor mij zijn gekomen en van hen die na mij zullen komen.

Ik dank de krachten van de zon boven me en van de Aarde onder me.

Ik dank de stuwende kracht van de aarde,

de wachters van het Noorden, kracht van de nacht en de Winter.

Ik dank de stuwende kracht van de Zee,

de wachters van het Westen, kracht van de avond en de Herfst.

Ik dank de stuwende kracht van de Zon,

de wachters van het Zuiden, kracht van de middag en de Zomer.

Ik dank de stuwende kracht van de winden,

de wachters van het Oosten, kracht van de dageraad en de Lente.

Blessed be

Openen van de Cirkel

Van zuster tot zuster open ik deze cirkel

Van vrouw tot vrouw, van priesteres tot priesteres,

Van zuster tot zuster openen wij astraal onze cirkel

Elk van ons, krachtig en sterk, gaan we straks terug onze eigen weg

Maar door onze innerlijke kracht zijn we blijvend verbonden

Moge de Godin, tot we elkaar weerzien, elk van ons zachtjes vasthouden in het holle van haar hand

En je in liefde omhullen

Blessed be