Webmaidens Grimoire

Omdat wij elke maand op een vaste donderdag samenkomen en Earth Day – 22 april - dit jaar net op een donderdag valt, hadden we onze maandelijkse bijeenkomst een weekje uitgesteld zodat we samen Earth Day konden vieren, een thema dat wel op het lijf geschreven lijkt van Juniper, die niet bezig is met goden en godinnen maar met de aarde en haar vele bewoners, all creatures great and small. Michael Jackson mag dan van zijn voetstuk gevallen zijn, zijn Earth Song is actueler dan ooit, nu we ons allemaal bewust zijn van de klimaatopwarming en wat die met zich mee zal brengen. Het lijken zo’n grote problemen dat we ons machteloos voelen en helemaal niets doen. We zijn dus allemaal een deel van het probleem. Denk aan de legbatterijen waar we onze eieren halen, de grootschalige vleesindustrie, kinderen die stenen gooien naar dieren, walvissen die aanspoelen op het strand omdat onze schepen hun sonar in de war brengt, het regenwoud dat in brand wordt gestoken met de orang oetans er nog in omdat

Elk jaar organiseren we met onze coven minstens één Dorpsdag. Dat is een dag waarop we samen bekijken wat we de afgelopen periode hebben gedaan en waar we naartoe willen met onze groep. Corona heeft ons geen deugd gedaan. Dat is wel duidelijk, maar zelfs voor corona hadden velen onder ons het gevoel dat de touwtjes wat strakker aangetrokken mochten worden. We willen niet gewoon maar salonheksen zijn, maar ook zusters (en broers, en alles daartussenin) die voor elkaar opkomen, elkaar ondersteunen en ons een spiritueel en emotioneel vangnet bieden als we daar nood aan hebben. Maar dat werkt natuurlijk alleen maar als iedereen evenveel geeft als neemt, en dat vergt engagement. Voor de coven en voor elkaar. Waar Hagazussa geprobeerd heeft om de afgelopen jaren het gat van een gezamenlijke covenwerking naast de dochtercovens te overbruggen, willen we nu opnieuw effectief samen in de Arcadia Coven staan. Elk van ons gaat mee trekken, niet alleen door zelf dingen te organiseren maar ook door

Mijn vader heeft Whatsapp ontdekt. In tegenstelling tot mijn moeder, die niets van computers weet maar wel met veel enthousiasme de sociale media heeft omarmd als communicatiemiddel met haar kroost, heeft mijn vader een uitgesproken mening over sociale media. Op Facebook of Twitter moest je hem dus niet gaan zoeken, maar voor Whatsapp heeft hij sinds kort een uitzondering gemaakt. Op gezette tijden krijgen we in ons familiegroepje een beeldje gepost met een grappige meme over corona, de laatste van Lectrr of een ander tenenkrullend grapje. Elke keer als ik het pingetje van mijn smartphone hoor rol ik weer met mijn ogen, maar stiekem ben ik ook een beetje opgelucht. Zolang hij kan fulmineren over de organisatie van de gezondheidszorg gaat (niet zo moeilijk in coronatijden :-) weet ik dat het goed gaat ginder. Waar corona al niet goed voor is :-)  Meer cartoons van Lectrr:  https://lectrr.be/nl/tags/coronavirus

Vandaag zat er een pakje voor mij in de bus. Ik weet niet hoe lang het er al in zat, want door corona sleept niet alleen mijn hoofd maar ook mijn goesting om elke dag de brievenbus leeg te maken. Maar omdat ik een paar andere meisjes van Arcadia vol prettige verrassing had horen praten over een cadeautje van Elenor dacht ik dat het misschien geen slecht plan was om toch nog eens de brievenbus leeg te maken deze maand … :-) En jawel, daar was de envelop. Elenor had voor elk van ons met veel liefde een magisch koord gemaakt, een uniek en persoonlijk geschenk voor iedereen in de coven. Ik was vreemd ontroerd toen ik het koordje voorzichtig uit het pakje haalde en het bijhorende kaartje las. “This little piece of cord is filled with the magic of love on a safe journey home. It takes you safely to wherever you want to be and helps you remember that home is where the heart is. May your judgement be crystal clear, wherever life may bring you.” De connectie tussen de werelden en het reizen tus