Webmaidens Grimoire

Het is donker. Amara Fay heeft ons meegenomen naar het dorpsplein van Arcadia in de anderwereld, waar in het midden een vuur hoog oplaait. De gensters vliegen grillig naar omhoog, de donkere lucht in. We gaan trancedansen tijdens deze  covenbijeenkomst die in het teken staat van het element Vuur. Ik weet dat de andere meisjes hier ook aan het dansen zijn, maar ik zie niemand bewust.  Soms word ik er mij er ineens van bewust dat ik met gesloten ogen sta te dansen, wonder boven wonder zonder in botsing te komen met de anderen op de dansvloer, omdat ik zo opga in de muziek dat ik als het ware mijzelf ben vergeten. Als ik me daar dan plots van bewust word en mijn ogen dan opnieuw opendoe, moet ik altijd een fractie van een seconde opnieuw wennen aan onze wereld, want ik was helemaal weg. Dat gevoel probeer ik te krijgen, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want meestal gebeurt dat vanzelf, zonder dat ik er bewust naar op zoek ga. Tot nu toe gaat alles goed. Het is te zeggen: ik zi

Fjierra heeft ons uitgenodigd om samen Litha te vieren, niet met een zwaar ritueel maar met wat heet ‘een fijn samenzijn’ waarop zowel de anciens van de coven, de meisjes van de nieuwe lesgroep en familie & friends welkom zijn. Het belangrijkste is dat ze iets meebrengen om de hongerigen te spijzen, want ook bij heksen gaat de liefde door de maag :-). We hadden afgesproken in de Ironhenge op de Konijnenwei. Dit stukje half wilde natuur op spuugafstand van de Grote Markt doet het goed in onze coven, want niet alleen kan je hier nog gewoon de wind door het hoge gras horen waaien in plaats van het grootstedelijke geraas van wagens, er staat ook een schat aan wilde planten. Onkruid voor de gemiddelde Antwerpenaar, schoonheid voor elke zichzelf serieus nemende heks.  Zoals gebruikelijk is bij Litha,  zwierven we de hele Konijnenwei af om kruiden te plukken voor een nieuwe kruidenwis. Het was een beetje te droog om een vuurtje aan te steken, dus de oude lieten we thuis. Die zouden we zel

Ik ben net terug van een wandelingetje door de wijk, op zoek naar hulst en eik voor het Litha-ritueel van woensdag. Hulst groeit in overvloed in de tuin van de pastorij hier. En er staan ook eiken, maar in tegenstelling tot hun winterbroertjes zijn dat echte bomen en dus is het niet zo simpel om daar zonder ladder takken van te knippen. En zaailingetjes knippen krijg ik niet over mijn hart, al waren die door de hittegolf van de afgelopen weken bijna allemaal verdord … Gelukkig staan er ook eiken in het park. Eik en hulst zijn allebei verbonden met midwinter en midzomer, de twee liminale jaarfeesten. Het zijn de feesten die de grenzen tussen winter en zomer afbakenen, de twee oerseizoenen: vanaf midzomer worden de dagen weer korter en de nachten langer, en het omgekeerde geldt voor midwinter. Traditioneler dan hulst met zijn typische rode besjes vind je haast niet als winterse kerstdecoratie. Hij blijft altijd groen en staat voor de kracht van de natuur, zelfs in  tijden waarop het niet