Webmaidens Grimoire

We hadden afgesproken aan de ingang van het Boekenbergpark in Deurne, waar Amara Fay ons zou voorgaan in een Samhain ritueel. Wat een plezier om dat nog eens gewoon buiten te kunnen doen! Het weer zat mee - de gevolgen van de klimaatopwarming zijn soms ook wel eens positief - en het was ook fijn om nog eens in een cirkel te kunnen staan met oude bekenden zoals Maera (ik beschouw hen toch nog altijd een beetje als Arcadia heksen, ook al gaan ze ondertussen een ander pad).  Nadat we een plekje hadden gevonden tussen de bomen - heerlijk, dat ruisen van de dode bladeren onder onze voeten - staken we de lantaarntjes aan die we hadden meegebracht. Ik had de lantaarntjes mee die we lang geleden eens met Arcadia & kids maakten voor een winterse avondwandeling doorheen de Hobokense Polder. Tof om die nog eens boven te kunnen halen, al was het deze keer geen weer voor warme chocomelk maar eerder voor witte wijn :-) Amara Fay zou ons meenemen naar het land achter de sluier tussen de werelden.

Elk jaar nodigen mijn liefste en ik onze beste vrienden uit voor een Halloween Party in onze living, samen met een hoop extra volk dat we graag mogen en waarvan we weten dat ze Halloween wel kunnen smaken en tegen een stootje kunnen. En de heksen van Arcadia natuurlijk.  Verkleden is verplicht en iedereen doet daar steeds erg zijn best voor. Dat we ooit dreigden met het kattenpak (het mislukte catsuit-resultaat van een Kitekat-activatie in de jaren stilletjes, een gruwelijk ding als je geen maatje 34 hebt) voor eenieder die niet verkleed voor de deur stond, zal daar ook wel voor iets tussen zitten :-). Na twintig jaar is onze Halloween Party een traditie geworden en de bijhorende heksenfoto ondertussen ook. Op die foto staan alle heksen die op het feestje aanwezig zijn: heksen van Arcadia,van vroeger en nu, en heksen van andere covens.  Wat een onzin dat je niet om zou mogen gaan met heksen van een andere groep of van een andere traditie. Niks plezanter dan een goeie ouderwetse Hallowe

Galicië mag dan in het noorden van Spanje liggen, hun cultuur staat bol van mooie legendes, culturele feesten en doedelzakmuziek. Je hoort het al in de naam van de regio, waar je het woord Gaelic in kan  herkennen zonder zelfs al te diep te moeten graven. De Romeinen veranderden de naam niet voor niets naar Gallaecia. De naam komt immers van de Kelten die in twee golven, rond 1800 en rond 400 voor Christus, naar het Iberische schiereiland kwamen en er zich vestigden.  Dat Keltische erfgoed vind je in Galicië niet enkel onder de vorm van de castro’s, ruines van oude Keltische stadjes vol ronde gebouwen, maar ook in mysterieuze rituelen die hun herkomst lijken te vinden bij de Kelten (en soms ook bij de Romeinen en zelfs de Vikingen). De Queimada is er zo een. Dat is een soort van punch op basis van Galicische aguardente, de zogenaamde orujo , een  soort grappa gedistilleerd uit de resten van de druiven die overschieten nadat er wijn van is gemaakt. Aan de orujo worden citroenschil, suik

Het is bijna Samhain en dus was het maar toepasselijk dat we tijdens deze covenbijeenkomst van oktober rond de voorouders zouden gaan werken. Wie voorouders zegt, denkt meteen ook aan stambomen en dus was het geen verrassing toen Aurora, die de avond had voorbereid, ons vertelde dat ze daar iets mee zou doen. Aurora is een gepassioneerde hobby-genealoog, een passie die ze vijf jaar geleden bij Arcadia heeft opgepikt notabene,bij een opdracht rond Samhain. Ze duikt regelmatig de (online) archieven en registers in om haar stamboom te completeren. Elke nieuwe naam die ze toevoegt aan haar stamboom heeft ze zelf opgezocht en gecontroleerd. Respect! Ze liet ons kennis maken met Geneanet en Myheritage , al hadden die voor mij niet echt veel geheimen. Onze familie is goed vertegenwoordigd op de online genealogiewebsites. Mijn overgrootvader langs moederskant was zeer gerespecteerd in genealogische kringen en publiceere een hoop artikes en boeken over het onderwerp. En aan de kant van mijn va

Als je geïnteresseerd bent in de oude grimoires of in het occulte tout court, dan heb je misschien al gehoord van de Picatrix. Of toch niet. Het mag dan één van de belangrijkste historische werken in het westers occultisme zijn, toch is het weinig gekend.  Een anonieme Arabische magiër in Noord-Afrika of Spanje stelde het werk samen in de 9de eeuw na Christus, al werd het later toegeschreven aan de gekende Andalusische Soefimeester en geleerde  Maslama al-Majrati. De oorspronkelijke titel was “Ghâyat al-Hakîm fi'l-sihr”, wat zoveel betekent als “De weg van de Wijze”. En net als veel andere Arabische wetenschappelijke en occulte werken vond het ook zijn weg naar Europa. Daar werd het in 1256 aan het hof van de koning van Castilië, Alfonso de Wijze, vertaald naar het Spaans en het Latijn en kreeg het een nieuwe titel: Picatrix. Dankzij vertalingen uit het Arabisch ontdekte het christelijke Westen zo een enorme hoeveelheid nieuwe kennis, variërend van geneeskunde, recht en filosofie t

  I am the daughter of a daughter. Who is the daughter of a daughter. Who is also the daughter of a daughter. Some of us are mothersbut all of us are daughters, all birthed through lines that weave back to that First Mother. All connected from the very beginning. All connected in the now. Mothers, Daughters, Grandmothers, Great Grandmothers, Great Great Grandmothers. All daughters born from One. Original. Egg. From One. Original. Woman. So why the separation? Why the animosity toward each other? Why the arguing and fighting, back-stabbing and lack of support? The next time you see another woman, look in her eyes and see the Ancestral Lines – the lines of women – that lead back to you. Where are we going Mother? And how will we get there Sister? By staying connected Daughter and allowing for difference. For we are each one, after all, all Daughters of Daughters of Daughters of our One Mother.'' ~ Arlene Bailey ©2020, “The Daughter Line” The Sacred Wild, Re-Membering the Wild Sou