Webmaidens Grimoire

Meisjes van de nacht. Het klinkt als iets uit een griezelroman, heel toepasselijk in deze pre-Halloweentijd. Het is de term die gebruikt wordt voor de vele piepjonge Nigeriaanse hoertjes die bij ons in peeskamertjes werken in Antwerpen en Brussel. Meer dan duizend jonge meisjes worden elk jaar naar Europa gesmokkeld, een gevaarlijke tocht door de woestijn en over de Middellandse zee, om hier bij ons in de seksindustrie te werken. Dat is in Nigeria geen schande, de manier waarop deze meisjes met valse beloften naar hier worden gelokt is dat wel. Veelal werken ze tegen belachelijke tarieven en moeten ze de kosten voor hun reis aan hun “madam” terugbetalen, een gigantische en haast onoverkomelijke schuld. Mensenhandel eerste klas. Deze week was er veel aandacht in de media voor een proces waarop een Nigeriaanse “madam” terecht stond voor mensenhandel. Dat is an sich al speciaal omdat veel slachtoffers niet durven getuigen omdat ze bang zijn. Wat pas écht de aandacht trok, is echter dat ...

Vorig jaar maakte ik een eigen versie van het wereldwijde RAT ritueel voor de waterbeschermers van Standing Rock en onlangs deed ik hetzelfde voor het wereldwijde bindritueel om Donald Trump in te perken. Beide keren deed ik dat omdat ik vond dat ik als heks niet aan de zijlijn kon staan in kwesties waar het nodig is om een lijn in het zand te trekken. Ik had hierover een interessant gesprek met één van mijn collega-heksen (of priesteressen :-)). Zij doet principieel nooit mee met dergelijke initiatieven. Volgens haar is het niet onze taak als heksen om ons te mengen in grote kwesties als deze. Ze had het ook al moeilijk met de nogal assertieve manier waarop Frigga Asraaf op PaGE2016 haar Flame of Frith sluitingsritueel in het teken stelde van de strijd tegen alles wat onze wereld momenteel uit balans brengt: oorlog, onrecht, het grote geld, sociale strijd, enz. ...  Ik ben het daar fundamenteel niet mee eens. Wij zijn allemaal verbonden met elkaar, en niet alleen met elkaa...

Arcadia bestaat ondertussen al zo lang dat we geen onbekenden meer zijn binnen de hekserij in Vlaanderen. We hebben er ook altijd een punt van gemaakt om open en eerlijk te communiceren over hoe wij onze ecclectische hekserij beleven. We antwoorden op vragen van leerlingen, doen mee aan interviews, gaan op bezoek in de klas, laten foto's trekken van onze rituelen, enz. ... Af en toe krijg ik dus wel eens een vraag over wat het betekent om een heks te zijn. Veel heksen beginnen spontaan te rillen bij de idee om open en bloot te praten over hun beleving van de hekserij, maar ik vind het nog altijd een eer om jonge mensen te kunnen vertellen waar het voor mij om draait. Al was het maar om komaf te maken met de bizarre sfeer die nog altijd rond heserij lijkt te hangen. Neen, we zijn niet bezig met het oproepen van demonen en neen, de fluffy kant van the age of Aquarius is aan mij niet besteed. 1// Wat doe je in het dagelijkse leven, dat iets met een soort van hekserij te maken ...

Bij het oprommelen van de bibliotheek valt mijn oog op “Hekserij zonder geheimen” van Raymond Buckland. Als ik het boek  open op een willekeurige pagina valt mijn oog op een stukje over het kiezen van een heksennaam. Dark Vivian :-) Als je een naam hebt gevonden waar je je toe aangetrokken voelt, is het volgens Buckland belangrijk om eerst na te kijken of dat wel de juiste naam voor je is, ook al heb je het gevoel dat hij perfect je persoonlijkheid vertaalt. Dat doe je met numerologie. Eén van de redenen waarom je een heksennaam zou kiezen, is niet alleen maar omwille van geheimdoenerij – iets dat jammer genoeg soms nog altijd nodig is omdat hekserij nog altijd met een scheef oog wordt bekeken – of omwille van de nieuwe start die je als persoon neemt op het moment dat je je heksennaam aanneemt, maar ook omdat de naam in perfect evenwicht moet zijn met wie je echt bent. Niet vergeten dat een  naam macht in zich draagt en dan wil je misschien toch best die naam die het ...

En zo werd ik een eerstegraads stamboekheks. Echt waar. Niet dat ik daar zelf voor iets tussen zit ... :-) Binnen de klassieke hekserij of wicca bestaat een systeem van graden. Het woord “graad” alleen al verwijst naar een bepaalde hierarchie en status. Jammer genoeg zijn er nog altijd heksen die meer belang hechten aan zo’n graad dan aan de persoon die die graad draagt. Volgens mij zijn zij meer bezig met hun ego dan met de zoektocht naar persoonlijke groei. Het is ook niet omdat je een bepaalde graad hebt, dat je per definitie sterker bent dan iemand die niet meegaat in het gradenverhaal. Er zijn tegenwoordig een heleboel erg krachtige solitaire heksen die nooit een inwijding hebben gehad, laat staan een “graad”. Ik denk dat sommige heksen een graad ook zien als een soort van diploma. Je loopt mee in het verhaal en dan krijg je automatisch je graden. Zo werkt het dus niet. Net als de rest van de “founding mothers” van Arcadia zijn die graden niet echt iets waar ik elke dag van wa...

Heksenflesjes zijn een soort van talisman: ze werden gemaakt als bescherming tegen hekserij en zwarte magie. Tegenwoordig worden ze nog altijd gemaakt, ironisch genoeg vooral door heksen :-), en is hun reikwijdte uitgebreid naar alle kwade invloeden van buitenaf en alles wat negatieve energie uitstraalt. Bron: https://www.etsy.com/nl/shop/MadeByFae Het is een eeuwenoude traditie om runen, gedroogde katten, paardenschedels, schoenen en heksenflesjes te verbergen in de structuur van een huis of gebouw om slechte invloeden af te weren. De vroegste vermelding van heksenflesjes vinden we in Britse en Amerikaanse historische geschriften uit de 17de eeuw maar de traditie om heksenflesjes te begraven kan zeker al teruggevoerd worden naar de 16de eeuw. In de volksmagie gaat men er van uit dat heksenflesjes beschermen tegen kwaadaardige spirits en magische aanvallen en dat ze betoveringen en vervloekingen van heksen tegengaan. Ze worden dus gemaakt als een soort van anti-magisch voorwerp...

Het stond al sinds 2008 in mijn boekenkast als een must read voor elke heks in spe of spirituele ziel op zoek naar dat ene, maar toch had ik me er nooit aan kunnen zetten. Sinds een jaar lag het zelfs naast mijn bed, op de stapel van boeken die ik allemaal tegelijkertijd aan het lezen - of niet lezen :-) - ben, en nóg was ik er niet in begonnen. En toen was het ineens uit. Ik heb het over "Brida" van Paulo Coelho. Het boek gaat over een jonge Ierse, Brida, die rusteloos zoekt naar iets dat ze niet kan vatten. Net zoals zoveel van ons start ze met een rondje boeken lezen en om vervolgens via een heksenwinkeltje terecht te komen bij een mentor - Wicca - die haar meeneemt op een pad van inwijding. Het boek is geschreven in die typische eenvoudige maar toch machtige schrijfstijl die Paulo Coelho zo eigen is en die het boek ook zo toegankelijk maakt, ook voor mensen die helemaal niks te maken hebben met hekserij, natuurreligie of magie. De basisidee van het boek is dat er ...