Webmaidens Grimoire

Omdat ik de kinderen had beloofd om tijdens deze krokusvakantie niet alleen maar te werken maar ook wat plezante dingen met hen te doen, had ik een bezoekje aan de Monet Experience in Brussel op de agenda gezet, met een Brusselse wafel om de dag goed af te sluiten. Die videomapping in de Horta Galerij – een ongebruikte zijgang van het Centraal Station in de Grasmarkt – stond al een tijdje op mijn bucket list. De Franse schilder Claude Monet is vooral gekend om de serie schilderijen die hij maakte van de waterlelies en het iconische groene bruggetje in zijn schitterende tuin in Giverny, het huis in Normandië waar hij in 1883 met zijn vrouw en acht kinderen introk en waar hij zou wonen tot zijn dood in 1926. Dat huis is sinds 1980 open voor het publiek, nog iets dat op mijn lijstje staat. :-) Omdat ik wist dat mijn moeder helemaal weg was van Monets waterlelies sinds ze die samen met mijn vader in het Musée de l’Orangerie in Parijs had gezien, gingen we haar eerst oppikken. ...

Tijdens de zomermaanden draait onze coven altijd wat op een lager pitje omdat heksen nu eenmaal ook graag eens op vakantie gaan in het buitenland :-). Eigenlijk is dat wel een beetje jammer want de zomer is de periode bij uitstek om buiten te werken (en laat dat nu net een verzuchting zijn van velen onder ons: we zitten te veel binnen) en om te genieten van al het moois dat Moeder Natuur ons te bieden heeft, ook in de stad. Traditioneel zetten we dan al eens een stapje in de wereld, naar één van de natuurdomeinen die Antwerpen rijk is: de Hobokense Polder, de Ekerse Putten, en sinds een tijdje de Konijnenwei. Sinds we daar in de wildernis de Ironhenge hebben ontdekt, zijn we een beetje verliefd geworden op die plek zo dicht bij het centrum van Antwerpen en beschouwen we die zo’n beetje als onze ‘terroir’. De inspiratie voor de covenbijeenkomst van augustus kreeg ik pas deze week, in een droom nog wel, waarin een vrouw haar opwachting maakte. De vrouw die ik zag was een deva, een na...

Mijn kleine stadstuin ziet er uit als een explosie van paars. Dat komt door de reukerwten die ik er een paar jaar geleden had gezaaid en die volgens het pakje nooit konden uitzaaien in onze contreien. Daarvoor was het hier veel te koud. Niet dus. Een hoek van de tuin wordt helemaal ingepalmd door salie die zich weelderig uitstrekt over een dikke vierkante meter en die dit jaar zelfs in bloei staat met prachtige paarse bloemetjes. Niets doet vermoeden dat de uit de kluiten gewassen plant het resultaat is van een armtierig resttakje uit de keuken dat zo goed als dood was. Niet dus. De bijvoet groeit enthousiast in een dikke bos rond het stammetje van mijn appelboompje. Het begon nochtans met één stengeltje, voorzichtig uitgetrokken van tussen de straatstenen tijdens een fietstochtje door de oude petroleumhaven in Hoboken. Het plantje liet heel de zomer zijn kopje hangen en verdween tijdens de winter gewoon. Bijvoet groeide overal graag behalve in mijn tuin, dacht ik. Niet dus. Elke d...

Op 24 juni wordt de International Fairy Day gevierd en dat is geen toeval. Midzomer is zo’n beetje de beste tijd van het jaar om buiten door te brengen en waarschijnlijk komt het ook daardoor dat dit de periode bij uitstek is om aandacht te schenken aan de elfen. Niet persé de variant met kleine vleugeltjes, maar ook de spirits die je huis, tuin en keuken beschermen zoals de deva die je tuin bewoont of de huisgeest in het kot waar je je voorraden opslaat. Die spirits zijn de verpersoonlijking van wat wel eens “wilde magie” wordt genoemd, de magie van het land zelf. In vroeger dagen was de hele de wereld wild en magisch, maar de komst van de kerk en de wetenschap hebben ons die magie achter de wereld grotendeels doen vergeten. De spiritwereld is vervaagd, maar nog niet verdwenen. Door onze band met het land te versterken, brengen we die magische wereld weer dichterbij de onze zodat de magie en verwondering weer gemakkelijker in onze wereld kan doorsijpelen. En dat is een goede zaak wa...

De afgelopen dagen waren zo mooi dat ik ze bijna volledig buiten heb doorgebracht op ons nieuwe terras. Ons tuintje is een halve wildernis met in het midden een klein stukje gras, net genoeg om in te sjotten of een picknickdeken uit te spreiden. Het is er fantastisch thuiskomen. Wat is er mooier dan het geluid van de tuin, een heerlijke combinatie van het ruisen van de bladeren, het gefluit van enthousiaste vogels en het gezoem van zweefvliegen en hommels op zoek naar iets lekkers. Elke ochtend als het weer het toelaat maak ik met mijn tas koffie een toertje en maak een babbeltje met de planten die er groeien. Fantastisch dat jullie eindelijk beslist hebben om door te breken, Citroenmelisse! Nog eventjes genieten van de zon en dan zijn jullie mooi blozend rood, Aardbeitjes! Hier jij, Slak, ik zal je maar eens in het park gaan zetten! Zo groet Bryd ’s ochtends de dingen :-) Ik kom dus helemaal tot rust in mijn kleine vlekje groen in de stad. Daar zit waarschijnlijk de deva van mijn ...