Webmaidens Grimoire

Deze morgen werd ik op een onchristelijk vroeg uur wakker omdat de Mamapoes aan ons bed stond te janken. Dat is het juiste woord, echt waar. De laatste keer dat ik dat geluid nog had gehoord, was toen we op dezelfde manier werden wakker gemaakt door onze Poessiekat een paar jaar geleden. Het beest was bejaard en ging om de dooie dood niet meer verder dan onze binnenkoer en nu had hij zowaar toch ook iets gevangen, de schat. We knipten het licht aan en daar stond hij, zo trots als een pauw, met een bevroren hamburger in zijn bek. Waar hij het ding vandaan had gehaald, hebben we nooit geweten :-) De Mamapoes stond daar net zo, met een joekel van een libelle in haar bek. Een libelle?! De kat keek ons strak aan, en verdween bij ons gebrek aan enthousiasme verontwaardigd onder het bed, waar ze haar vangst met een misselijkmakend krakend geluid begon op te vreten. Met een kreun viel ik terug in bed, want ik had de hele nacht geen oog dicht gedaan. Van alle katten in de wereld hadden wij de

Vandaag ben ik met de kinderen een bezoekje gaan brengen aan mijn ouders. Mijn zus heeft grote schoonmaak gehouden in de tuin van opa en oma en er een gigantische trampoline neergepoot die de kleintjes (en de niet meer zo kleintjes :-)) wel eens wilden gaan uittesten. Toen we vertrokken begon het net te regenen ... Mama: Oei, dat ziet er niet zo geweldig uit. Hopelijk gaat het niet te hard regenen. Dries (bezorgd en opgewonden tegelijk): Misschien gaat het wel sneeuwen, mama! Mama: Ik denk het niet hoor, schatje. Het is zomer, he. Als het nu zou sneeuwen, dan zou Moeder Aarde wel heel erg ziek zijn. Kaat (bezorgd): Gaat Moeder Aarde dan dood? Mama: Neen, neen, zo erg is het nog niet, he. En het gaat helemaal niet sneeuwen, het gaat alleen maar een beetje regenenen. Moeder Aarde moet het soms wel doen regenen, he. De planten hebben water nodig om te drinken. ... stilte in de auto ... Kaat (verontwaardigd en op een toontje van hoe-komt-het-dat-je-zo'n-basic-stuff-n

Na twee weekjes in het Peak District met zijn Victoriaanse sfeertje, krijg ik maar niet genoeg van Engeland. Aangezien mijn liefste gisteravond de vrienden van zijn roleplaygroep had uitgenodigd voor een barbecue, had ik niet veel excuses nodig om het inderhaast op de terugweg meegegriste Marks & Spencer magazine leeg te plunderen voor British style slaatjes en deze o zo heerlijke summer pudding. Groot-Brittannië-freak Wim ging al overstag toen hij de grote pot earl grey tea zag ("en eentje voor de pot, zo hebben wij het graag") maar kon zijn enthousiasme nauwelijks bedwingen bij het zien van dit typische Britse zomerdessert ("echte Pod!") en toen hij de eerste lepel van het goedje in zijn mond stak, was het hek helemaal van de dam :-). En het moet gezegd: het resultaat is overheerlijk. Als wij oud brood over hebben, dan maken wij daar verloren/gewonnen brood van of bodding, als we ook nog wat oudbakken koeken, broodjes, enz. ...hebben liggen die we niet in

Toen ik voor het eerst vertelde dat we naar de Midlands op vakantie gingen, schudde Craig met een medelijdende blik zijn hoofd en verzuchtte dat daar niks, maar dan ook echt niks voor een meisje als ik te vinden zou zijn. Hij komt uit Manchester, een stad in het noorden van de Midlands, en kon het weten. Het is inderdaad wel waar dat de meeste mensen die ik ken die kiezen voor Groot-Brittannië een specifieke regio in gedachten hebben, zoals Wales, of Cornwall, of Londen, en de Midlands liggen zo'n beetje vergeten tussen al die regio's in. Gelukkig had Craig ongelijk, en hoe! We hebben een huisje gehuurd in het Peak District. Dat ligt ergens halverwege de Midlands en is een redelijk ruige streek. Langs de ene kant vind je er echte desolate heide, langs de andere kant kilometers en kilometers weiden, afgeboord met muurtjes van op elkaar gestapelde stenen. De hele regio ligt bezaaid met kastelen, en de meeste daarvan mogen ook nog eens gerekend worden tot de mooiste die in Groot