Webmaidens Grimoire

Je kan ze het hele jaar door krijgen bij Ikea, de typische saffraanbroodjes die in Zweden traditioneel met het feest van Sint-Lucia op 13 december worden gegeten. Ze worden in de volksmond lussekatter genoemd – Lucia’s Katten – maar wat katten te maken hebben met de heilige is niet echt duidelijk. Dat ze heidense roots hebben lijkt duidelijk, maar toch dateert de eerste vermelding van de broodjes in de litaratuur pas van 1620. Toen werden ze gebakken in Holstein voor Sinterklaas. Van die winterheilige wordt gezegd dat hij eigenlijk de verkerstende versie is van Wodan, die in de winter uitrijdt aan het hoofd van de Wilde Jacht. Maar ook godinnen worden in verband gebracht met die winterse Wilde Jacht. Zij zouden met midwinter aan het hoofd van een legertje voorouders – voormoeders? – hun opwachting in onze wereld maken om ons te helpen duistere krachten te verjagen: Holda, Perchta en natuurlijk ook Freya. Misschien is die volksmond dus zo dom nog niet ... Nodig voor ongeveer 40 st

In vroeger dagen, voordat de Juliaanse kalender in de zestiende eeuw werd vervangen door de Gregoriaanse waar we nu nog altijd mee werken, viel de langste nacht van het jaar rond 13 december.  Dat is de feestdag van Sint-Lucia. Na die langste nacht beginnen de dagen weer te lengen en wint het licht het van het donker. In Scandinavië (en vooral in Zweden, waar het feest oorspronkelijk vandaan komt) is dit nog altijd één van de belangrijkste feesten van het jaar. Op de ochtend van de 13de december staan de kinderen van het gezin vroeg op. Eén van de meisjes wordt uitgekozen om Lucia te zijn. Zij draagt een kroon van wintergroen met zeven kaarsen en brengt samen met de andere kinderen koffie en traditionele saffraanbroodjes of “Lussekatter” – typische Sint-Luciabroodjes – naar de grote mensen die nog in bed liggen. De kinderen zijn helemaal in het wit gekleed, met een rood lint als ceintuur en een groene kroon op het hoofd. Het zijn de schilderijen van Carl Larsson, die zijn dochters

Marcel is de mee-papa van Luna en heeft de diagnose van kanker gekregen. Op vraag van Luna komen we vanavond samen om hem positieve energie te sturen en extra kracht om te vechten tegen de ziekte. Klaar zetten van het altaar en aansteken van de kwartierkaarsen  We zetten samen het altaar klaar. Alle items op het altaar zijn gezuiverd met wierook en zout water (alle elementen).  Nodig voor dit ritueel: Een witte kaars (mag een theelichtje zijn) als symbool voor Marcel; 4 kwartierkaarsen (in elke hoek van de tafel een kaars, voor de spirits van de elementen); Een losse wierookmengeling met kruiden die staan voor healing - duizendblad, piment, laurier, appelbloesem, citroenmelisse, kaneel, ... – en zuivering – rozemarijn, lavendel, salie, maretak, ... Smudgewings; Smudgestick; Rozemarijnwater; Elke priesteres brengt een kaars mee als symbool voor de godin waar ze mee werkt en aan wie we vanavond hulp gaan vragen; Een foto van Marcel of een voorwerp dat typisch is voor h

Mijn liefste stuurt me een artikel in De Standaard door dat ik op de ene of de andere manier schijn te hebben gemist vandaag. Ik kan me zò zijn twinkelogen voorstellen op het moment dat hij op de verzendknop drukte. :-) Het artikel gaat over een onderzoeksteamvan de Canadese McGill Universiteit dat een link heeft ontdekt tussen seks bij vrouwen en de hippocampus, dat deel in onze hersenen dat onze emoties, ons geheugen en ons zenuwstelsel controleert. Het onderzoek werd maar bij 78 vrouwen uitgevoerd, waarbij je je kan afvragen of het wel representatief is, maar het zou onomstotelijk aantonen dat het geheugen van vrouwen die meer seks hadden veel beter is dan dat van vrouwen die niet zo vaak het bed in duiken. Seks heeft volgens de onderzoekers dus waarschijnlijk een positieve invloed  op de ontwikkeling van neuronen in de hippocampus en stimuleert zo het brein. Dat zou alleszins zo zijn bij vrouwen, bij mannen is het nog niet onderzocht. “I’ll have what she’s having” :-)  (uit

Voor één keer mogen de kinderen weer samen in één kamer slapen. Dries haalt zijn matje en deken en legt zich op de grond in de kamer van Kaat. We gaan “wandelen in ons hoofd”. Zo noemden ze dat zelf toen we een hele tijd geleden de meditaties voor kinderen van Kristien De Winter ontdekten en af en toe, in plaats van een verhaaltje voor het slapengaan, even een wandelingetje gingen doen in hun hoofd. Vanavond wandelen we naar een bijzondere plek, de plek met de staande steen waar ik hen al over heb verteld. Ze gaan naar die plek om er een gebedje te doen voor  moeder aarde en de indianen van Standing Rock die niet willen dat er een oliepijplijn onder de rivier gaat die kan gaan lekken en zo het drinkwater van een heleboel mensen kan verpesten. Ik trek eerst een cirkeltje zodat ze verbonden zijn met al die andere mensen die vanavond voor Standing Rock als het ware intunen in de flow van het gebed dat wereldwijd wordt georganiseerd vanavond. Het is nog niet zo laat, dus ik verwacht niet