Webmaidens Grimoire

Iedereen wil gelukkig zijn, maar wat is geluk precies en wat maakt je gelukkig? Op die vragen gingen we tijdens onze covenbijeenkomst samen met Elinor dieper in. Elinor geeft een workshop rond geluk voor de Christelijke Mutualiteit en ik denk dat wij proefkonijnen waren :-) Gelukkige mensen leven langer en gezonder. Ze presteren beter en hebben meer vrienden. Redenen genoeg dus voor de CM om hierrond een campagne op te zetten. Dat werd de "pluk je geluk"-campagne die tools aanreikt om aan je geluk te werken. Want geluk kan je leren: je hebt het voor 40% zelf in handen! Eén van de onderdelen van de campagne is wat de CM zelf een "inspirerende gelukstoernee" noemt, een reeks van workshops doorheen heel Vlaanderen om het geheim van geluk uit de doeken te doen. De workshops worden georganiseerd in samenwerking met Leo Bormans, de schrijver van het World Book of Happiness . In dat boek, dat door de pers de hemel werd in geprezen, delen honderd wetenschappers uit de

Een paar keer per jaar verdwijnen mijn liefste en ik van de wereld om te gaan rollenspelen in een andere. Afgelopen weekend was het weer zover: na vele jaren speelden we de laatste sessie van Droomkronieken, een rollenspel gebaseerd "Changeling: The Dreaming" en de bijhorende fantasy novels. Die gaan over de wisselkinderen hier op aarde, Fae die om uiteenlopende redenen verbannen werden uit Arcadia - jawel :-) - en wiens Fae-ziel huist in een gewoon mensenlijf. De Fae zijn hier overal en toch weten de mensen niet dat ze er zijn. Ze leven verborgen in het zicht van iedereen en vallen daardoor juist niet op. Waarschijnlijk denkt de gemiddelde Antwerpenaar dat mijn personage zo'n zot wijf is dat in zichzelf loopt te mompelen als ze haar tegenkomen op straat. Dat komt door onze Glamour, die een laagje "onbelangrijk" over ons heen legt. Zo'n beetje als in Neverwhere van Neil Gaiman :-) Mijn liefste en ik spelen dus gewoon onszelf, een Plus versie van onsze

Nu we weer geabonneerd zijn op een biogroentenpakket via ons lokale Voedselteam Kiel , leer ik elke week wel weer opnieuw een vergeten groente kennen. Deze week waren het zoete paprika's en boterrapen. Bij nader onderzoek bleken die laatste hetzelfde te zijn als wat wij in de volksmond meirapen noemen. De zachte gele knolletjes zijn van de lente tot de herfst beschikbaar en verdwijnen dan weer uit het menu omdat ze niet winterhard zijn. In tegenstelling tot Moira's krulletjeskool, die in Nederland heel populair is en bij ons totaal onbekend, zijn raapjes bij ons redelijk gewoon en in Nederland vergeten. Alleen in de biologische landbouw of via amateurtuinierders vind je ze nog bij onze noorderburen. Bij ons liggen ze gewoon in de Delhaize. Van smaak zijn ze heel zacht. Zelfs Dries, die als klein jongetje van nature een afkeer van gelijk welke groente dan ook lijkt te hebben, heeft ze netjes opgegeten :-) Ze waren wel verwerkt in een Hongaars herfststoofpotje. Behalve de pa

Het leek wel zondag, zo weinig mensen waren er op straat deze ochtend toen ik de kleintjes naar school bracht. Ik had er niet meer aan gedacht, maar vandaag zijn we twee maanden en tien dagen na de ramadan en dus is het de dag van het Offerfeest. Moslimkinderen krijgen vandaag een dagje extra vakantie om te kunnen vieren met hun familie.  Mijn kleintjes moeten gewoon naar school, arme schaapjes. Het Offerfeest is één van de grote feesten van de Islam. Moslims vieren de profeet Abraham, die zijn zoon Isaac wou offeren aan god. Dat verhaal staat ook in onze bijbel. Over een vader die zijn god liever ziet dan zijn kinderen kunnen we het nog een keertje hebben, maar gelukkig stuurde god een engel naar beneden om aan Abraham te vertellen dat hij in de plaats van zijn zoon ook gewoon  een schaap mocht offeren ... In de klas van Kaat noemen ze het dus het Schapenfeest. De meeste moslims laten vandaag een schaap slachten. Daarvoor zijn door de stad speciale slachtlijnen ingericht, om want

De helft van België staat onder water. In drie dagen tijd is er evenveel regen uit de lucht gevallen als er normaal gezien op een maand naar beneden komt en onze waterlopen konden die zondvloed niet de baas. Daar zijn een heleboel redenen voor te vinden, maar de belangrijkste is toch dat we nog altijd niet hebben leren luisteren naar de natuur. We trekken nog steeds rivierbeddingen recht, bouwen nog steeds huizen in overstromingsgebieden, laten nog steeds hogergelegen akkers eroderen ... En dus is het om de zoveel jaren telkens opnieuw prijs. Er worden elke keer opnieuw dure eden gezworen dat we het anders gaan aanpakken, maar als puntje bij paaltje komt en er plannen voor waterbekkens en overstromingsgebieden ter tafel komen, steekt het niet-in-mijn-achtertuin-syndroom telkens opnieuw de kop op en gaan plaatselijke belangen toch weer voor. Met alle rampzalige gevolgen vandien. De Dender stroomt over ... Nochthans zijn er ook goede leerlingen in de klas. Alle protestacties van de

Sinterklaas is weer in het land en dat zullen we geweten hebben. Kaat is al weken bezig met het schrijven en herschrijven van haar brief. Nu ze eindelijk echt kan schrijven, moet hij immers perfect zijn. Haar schoen staat al twee weken voor de open haard. Je weet maar nooit of Zwarte Piet hem al zou komen halen, zoals ze gezien heeft op TV. En voor de zekerheid heeft ze meteen ook maar een schoen voor Dries gezet :-) Sinterklaas vind ik nog steeds één van de leukste feesten van het jaar, en niet aleen maar voor de kleintjes! Ik herinner me nog hoe diep teleurgesteld ik was toen ik besefte dat de oude man slechts een mythe was. Ik heb dus niet veel aanporren nodig om volledig mee te gaan in het verhaal. Dat Sinterklaas ook een heidense achtergrond kan hebben - hij zou een verbasterde vorm zijn van Wodan met zijn witte paard Sleipnir en zijn zwarte dodenleger - nemen we er met plezier bij maar heeft voor de rest niet veel belang. Daarvoor smaken de niknaks en de chocoladen mannetjes

Toen ik gisteravond naar huis reed, hoorde ik op de radio dat de steenmarter terug is van weggeweest. Dat is goed nieuws! Wij hebben jaren fretten gehad en alles wat met bunzings, wezels, marters en andere fretachtige roofdieren te maken heeft, kan dan ook op mijn belangstelling rekenen. De steenmarter is in Vlaanderen een beschermde diersoort. Hij was zo goed als verdwenen uit onze fauna en als je er al eentje tegenkwam, was het meestal in platgereden toestand. Hij is zo zeldzaam dat je hem niet mag doden, je mag hem zelfs niet vangen! De laatste jaren komen er echter opnieuw meer en meer steenmarters voor. Het beestje is druk bezig aan de herkolonisatie van onze contreien en past zich daarbij blijkbaar ook goed aan aan een leven in verstedelijkt gebied . Way to go, steenmarter! De dieren maken er inderdaad geen punt van om zolders, schuurtjes, stallen en tuinhuisjes te gebruiken om hun jongen op te voeden. En Touring Wegenhulp krijgt regelmatig oproepen van wagens die niet blijk

Toen ik gisteren van Brussel naar huis reed, was het al Gault Millau dat de klok sloeg. In de loop van de namiddag werd de editie 2011 van de culinaire gids aan het publiek voorgesteld, iets waar foodies allerhande reikhalzend en speculerend naar hadden uitgekeken. De journalist van Radio 1 had het uiteraard over testosteronbaasjes Sergio Herman (20/20) en Peter Goossens (19,5/20 maar wél 5 koksmutsen), maar volgens hem was het toch een zekere Kwinten De Paepe van het Leuvense restaurant Trente die we in het oog moesten houden. De Leuvense chef werd verrassend bekroond tot Jonge Topchef van het Jaar en dat met een restaurant van een voorschoot groot waar je enkel maar het menu van de dag kan eten. Blijkbaar ligt de focus van de Leuvense chef op seizoensgebonden gastronomie van bij ons. Hij werkt het liefst met lokale bio-ingrediënten, in het seizoen waarop die het best worden gegeten. Die trend naar zuivere en eerlijke ingerdiënten werd al ingezet toen het Deense restaurant Noma

Samhain wordt bij ons thuis altijd met volle overgave gevierd. Alle toeters en bellen worden bovengehaald om er het feestje van het jaar van te maken, de perfecte gelegenheid om al die vrienden die we nog niet te eten hadden gevraagd alsnog van overvloedige spijs en drank te voorzien. De enige voorwaarde waar iedereen aan moet voldoen is er uitzien als de creep-van-de-week. Voor de meesten in onze vriendenkring is dat absoluut geen enkel probleem en we smijten ons dan ook graag met zijn allen en met volle overgave in het Halloweengedruis. De consequenties - als daar zijn katers en een vloer waar Pattex een patent op zou willen nemen -  zien we wel onder ogen als het terug licht is. :-) The coven gathereth... Halloween geraakt inderdaad meer en meer ingeburgerd in onze streken, en niet alleen voor commerciële winkelacties in de aanloop naar Sinterklaas. Bart De Wever wijdt er vandaag zijn tweewekelijkse column in De Standaard aan. Met al die politieke perikelen vergeten we soms da

Krulkool. Het zal maar in je biopakket zitten. Nu zitten er wel vaker rare dingen in het biopakket dat ik via mijn lokale Voedselteam wekelijks mag oppikken, maar dat maakt zo'n verrassingspakket juist zo leuk. Je leert er niet alleen groenten mee eten, je leert er ook vergeten groenten mee eten. Of groenten die nooit de kans hebben gekregen om vergeten te worden, omdat ze hier in Vlaanderen nooit succes hebben gehad. Zoals krulkool. In Nederland noemen ze hem boerenkool en hoort hij bij het standaard wintermenu. De smaak van krulkool komt pas echt vrij nadat hij een paar nachten vrieskou heeft gehad, vandaar dat hij een typische wintergroente is.  Bij ons is hij echter helemaal niet gekend, behalve bij die drieste Antwerpenaars die af en toe de oversteek maken om te gaan winkelen bij Albert Heyn :-). Moira vindt hem ongelooflijk lekker. Zij komt uit het verre noorden van Antwerpen, tegen de Nederlandse grens, en zij kent die ouderwetse krulkool ook. Voor haar staat "krul