Webmaidens Grimoire

Ik loop zoals gewoonlijk naar het deurtje vanachter in de tuin, langs de wenteltrap naar beneden, almaar dieper en dieper, tot ik in mijn landschap terechtkom. Ik loop over het pad langs de graanvelden, duik links het zomervalleitje met het kabbelende beekje in tot ik aan de grote majestueuze boom kom. Die boom is voor mij de toegang. Waar naartoe maakt eigenlijk niet uit, het kunnen verschillende plaatsen zijn, maar deze boom is de deur, hij voelt aan als een soort van welwillende bewaker. Deze keer ga ik naar beneden, naar de tuin die mij zo fascineert en waar de zilveren appelboom staat. Fjierra heeft ons opgedragen om naar onze speciale plek te gaan, maar verder door te lopen tot we aan een muur komen. In die muur zou een gat moeten zitten, de ingang naar een donkere grot waar we in de verte de lichtjes van Hecate zouden moeten zien branden. Als we daar naartoe gaan, moeten we een watertje doorwaden tot we een persoon zien die onze vragen kan beantwoorden. Welk aspect van jezelf is

Vorig weekend was het weer tijd voor een familie-uitje. De hele clan - we zijn al met z'n eenentwintigen ondertussen - verhuisde tijdelijk naar een huis aan de oevers van de Maas in Anseremme, waar het prettig vertoeven was onder het grote afdak. Het was een krakend oud huis dat ooit een hotel moet zijn geweest, met hoge plafonds en een schitterend jaren 20 stijl gigantisch terras. En ook al was er geen grote tuin, de kinderen vermaakten zich best en het zicht op het water maakte alles goed. Bart en ik hadden vrijdag al een dagje vrijaf genomen zodat we met de kinderen nog een uitstapje aan het weekend konden plakken. Bestemming werd de schitterende tuinen van Annevoie , de mooiste watertuin van Europa en geklasseerd als Belangrijkste Erfgoed van Wallonië. De combinatie van weelderig groen en een speeltuin voor de kleintjes leek ideaal en het feit dat ze maar een half uurtje rijden van Anseremme vandaan liggen zorgde ervoor dat de beslissing snel genomen was. Al vanaf de eerste voe

Fjierra is hoogzwanger en kan dus elk ogenblik bevallen. Bij haar vorige bevalling hebben we een moederschapsritueel voor haar georganiseerd en dat had ze ook deze keer graag gehad, vertelde Anthea ons. Onze agenda's zijn verschrikkelijk hektisch maar na de nodige heen-en-weer mails geraken we er toch uit. Alleen Phuri Dai kan er niet bij zijn, zij is op verlof. We brachten allemaal een hapje en een drankje mee, en een overpeinzing of iets creatiefs dat we in een herinnerinsgboekje konden plakken, dat Fjierra nadien nog eens ter hand kan nemen. Bedoeling was dat we iets maakten rond Fjierra als vriendin en rond Fjierra als mama. Ik zocht en vond een leuke prent en paste een gedichtje aan zodat ik het prima vond passen. Ik kocht een doosje Energy thee waarvan ik het doosje overplakte met de tekening, als een klein cadeautje voor de aanstaande mama (en nog een pak venkelthee ook, die zal ze vlugger nodig hebben dan de energie). Ik wou ermee zeggen dat ze misschien wat extra energie w