Webmaidens Grimoire

 Soms hoor je van die verhalen over mensen - meestal wel vrouwen - die mishandeld worden door hun partner en toch naar die partner blijven opkijken en keer op keer naar hem terugkeren. Ze cijferen zichzelf weg en leven hun leven volledig ten dienste van hem. Ze gaan daarin zo ver dat ze zichzelf verliezen en het heel moeilijk is om hun eigenwaarde terug te vinden. Ze worden “pleasers” die ervan overtuigd zijn dat hun waarde bepaald wordt door wat anderen van hen denken. Ze geloven dat het hun omgeving is - plaatsen, personen of dingen buiten henzelf - die hen hun kracht geeft, terwijl hun ware kracht eigenlijk uit hun diepste zelf komt. Volgens Pablo Picasso waren er maar twee soorten vrouwen: godinnen en deurmatten. Nu denk ik dat we allemaal wel iets van allebei in ons hebben, maar zelfs vrouwen die geen deurmat zijn, durven wel eens last hebben van het impostersyndroom. Ze onderschatten zichzelf en twijfelen aan hun kwaliteiten. Ze halen zichzelf naar beneden. Denk maar aan die keer

Waarom Hamamelis zo nerveus was over de bijeenkomst van vanavond weet ik niet, want de avond die ze had voorbereid was helemaal top! Het begon al met het pad van lichtjes dat ons in het donker helemaal naar de bijenhal vanachter in de grote tuin leidde. Waar vroeger de bijenkasten stonden, was nu plaats gemaakt voor een gezellige zithoek. Het knetterende vuur in de grote vuurschaal, de flakkerende kaarsjes overal en de schitterende sterrenhemel deden de rest. Als er één ding is waar je aan denkt bij het woord “heks”, dan is de kans groot dat dat een bezem of een ketel is. De heksen van MacBeth brouwden hun toverdrankjes in een grote zwarte ketel. Gwydion werd pas de wijze Merlijn nadat hij zijn vinger per ongeluk in de ketel van Cerridwen stak. Praktische huis-, tuin- en keukenheksen als we zijn - letterlijk! :-) - wilde Hamamelis daar dus iets mee doen. En dus kwamen we vanavond samen om bij de ketel op het vuur vooruit te kijken naar wat ons wacht in het nieuwe heksenjaar.  Dat kijke

Het geluid van de drums bromt door mijn hele lijf. Het liefst zou ik gewoon mijn ogen sluiten en mijn lichaam overgeven aan de dans, maar ik zit op een stoeltje op het balkon van het Koninklijk Circus en kan niet anders dan gewoon een beetje meedeinen op het ritme en opgaan in de sfeer. Na een dag op en af vliegen naar Milaan voor een scouting was ik pompaf, maar toch keek ik nog altijd erg uit naar het concert van Heilung. De eerste keer dat ik de band hoorde was dat met het nummer Krigsgaldr. Ik was meteen verkocht. Toen we dat jaar naar Italië reden en de shuffleplay van Spotify dat nummer uitkoos, reed mijn liefste bijna van de weg af. We kregen allemaal de slappe lach :-) Met hun drums, instrumenten gemaakt van menselijk bot en de kulning-zang van de zangeressen brengt de band een pre-christelijk Europa weer tot leven, althans voor de duur van een ritueel. Ze hebben het zelf immers niet over concerten maar over rituelen. En zo voelt hun concert ook, zeker voor heksen zoals wij. De

We hadden afgesproken aan de ingang van het Boekenbergpark in Deurne, waar Amara Fay ons zou voorgaan in een Samhain ritueel. Wat een plezier om dat nog eens gewoon buiten te kunnen doen! Het weer zat mee - de gevolgen van de klimaatopwarming zijn soms ook wel eens positief - en het was ook fijn om nog eens in een cirkel te kunnen staan met oude bekenden zoals Maera (ik beschouw hen toch nog altijd een beetje als Arcadia heksen, ook al gaan ze ondertussen een ander pad).  Nadat we een plekje hadden gevonden tussen de bomen - heerlijk, dat ruisen van de dode bladeren onder onze voeten - staken we de lantaarntjes aan die we hadden meegebracht. Ik had de lantaarntjes mee die we lang geleden eens met Arcadia & kids maakten voor een winterse avondwandeling doorheen de Hobokense Polder. Tof om die nog eens boven te kunnen halen, al was het deze keer geen weer voor warme chocomelk maar eerder voor witte wijn :-) Amara Fay zou ons meenemen naar het land achter de sluier tussen de werelden.

Elk jaar nodigen mijn liefste en ik onze beste vrienden uit voor een Halloween Party in onze living, samen met een hoop extra volk dat we graag mogen en waarvan we weten dat ze Halloween wel kunnen smaken en tegen een stootje kunnen. En de heksen van Arcadia natuurlijk.  Verkleden is verplicht en iedereen doet daar steeds erg zijn best voor. Dat we ooit dreigden met het kattenpak (het mislukte catsuit-resultaat van een Kitekat-activatie in de jaren stilletjes, een gruwelijk ding als je geen maatje 34 hebt) voor eenieder die niet verkleed voor de deur stond, zal daar ook wel voor iets tussen zitten :-). Na twintig jaar is onze Halloween Party een traditie geworden en de bijhorende heksenfoto ondertussen ook. Op die foto staan alle heksen die op het feestje aanwezig zijn: heksen van Arcadia,van vroeger en nu, en heksen van andere covens.  Wat een onzin dat je niet om zou mogen gaan met heksen van een andere groep of van een andere traditie. Niks plezanter dan een goeie ouderwetse Hallowe

Galicië mag dan in het noorden van Spanje liggen, hun cultuur staat bol van mooie legendes, culturele feesten en doedelzakmuziek. Je hoort het al in de naam van de regio, waar je het woord Gaelic in kan  herkennen zonder zelfs al te diep te moeten graven. De Romeinen veranderden de naam niet voor niets naar Gallaecia. De naam komt immers van de Kelten die in twee golven, rond 1800 en rond 400 voor Christus, naar het Iberische schiereiland kwamen en er zich vestigden.  Dat Keltische erfgoed vind je in Galicië niet enkel onder de vorm van de castro’s, ruines van oude Keltische stadjes vol ronde gebouwen, maar ook in mysterieuze rituelen die hun herkomst lijken te vinden bij de Kelten (en soms ook bij de Romeinen en zelfs de Vikingen). De Queimada is er zo een. Dat is een soort van punch op basis van Galicische aguardente, de zogenaamde orujo , een  soort grappa gedistilleerd uit de resten van de druiven die overschieten nadat er wijn van is gemaakt. Aan de orujo worden citroenschil, suik

Het is bijna Samhain en dus was het maar toepasselijk dat we tijdens deze covenbijeenkomst van oktober rond de voorouders zouden gaan werken. Wie voorouders zegt, denkt meteen ook aan stambomen en dus was het geen verrassing toen Aurora, die de avond had voorbereid, ons vertelde dat ze daar iets mee zou doen. Aurora is een gepassioneerde hobby-genealoog, een passie die ze vijf jaar geleden bij Arcadia heeft opgepikt notabene,bij een opdracht rond Samhain. Ze duikt regelmatig de (online) archieven en registers in om haar stamboom te completeren. Elke nieuwe naam die ze toevoegt aan haar stamboom heeft ze zelf opgezocht en gecontroleerd. Respect! Ze liet ons kennis maken met Geneanet en Myheritage , al hadden die voor mij niet echt veel geheimen. Onze familie is goed vertegenwoordigd op de online genealogiewebsites. Mijn overgrootvader langs moederskant was zeer gerespecteerd in genealogische kringen en publiceere een hoop artikes en boeken over het onderwerp. En aan de kant van mijn va

Als je geïnteresseerd bent in de oude grimoires of in het occulte tout court, dan heb je misschien al gehoord van de Picatrix. Of toch niet. Het mag dan één van de belangrijkste historische werken in het westers occultisme zijn, toch is het weinig gekend.  Een anonieme Arabische magiër in Noord-Afrika of Spanje stelde het werk samen in de 9de eeuw na Christus, al werd het later toegeschreven aan de gekende Andalusische Soefimeester en geleerde  Maslama al-Majrati. De oorspronkelijke titel was “Ghâyat al-Hakîm fi'l-sihr”, wat zoveel betekent als “De weg van de Wijze”. En net als veel andere Arabische wetenschappelijke en occulte werken vond het ook zijn weg naar Europa. Daar werd het in 1256 aan het hof van de koning van Castilië, Alfonso de Wijze, vertaald naar het Spaans en het Latijn en kreeg het een nieuwe titel: Picatrix. Dankzij vertalingen uit het Arabisch ontdekte het christelijke Westen zo een enorme hoeveelheid nieuwe kennis, variërend van geneeskunde, recht en filosofie t

  I am the daughter of a daughter. Who is the daughter of a daughter. Who is also the daughter of a daughter. Some of us are mothersbut all of us are daughters, all birthed through lines that weave back to that First Mother. All connected from the very beginning. All connected in the now. Mothers, Daughters, Grandmothers, Great Grandmothers, Great Great Grandmothers. All daughters born from One. Original. Egg. From One. Original. Woman. So why the separation? Why the animosity toward each other? Why the arguing and fighting, back-stabbing and lack of support? The next time you see another woman, look in her eyes and see the Ancestral Lines – the lines of women – that lead back to you. Where are we going Mother? And how will we get there Sister? By staying connected Daughter and allowing for difference. For we are each one, after all, all Daughters of Daughters of Daughters of our One Mother.'' ~ Arlene Bailey ©2020, “The Daughter Line” The Sacred Wild, Re-Membering the Wild Sou

Als Sandy een covenbijeenkomst voorbereidt, dan weet je dat we met onze handen in de kruiden en glitters gaan zitten. Dat was deze keer niet anders. We zouden vanavond intentiekaarsjes gaan maken voor de mensen die ons nauw aan het hart liggen. Intentiekaarsjes zijn magische kaarsjes die je vanuit je hart maakt met een intentie voor de persoon aan wie je ze schenkt. Je combineert er verschillende soorten van magie in, die de intentie van je magisch werk versterken: kleuren, kruiden, kristallen, sigils, enz. ...  Eigenlijk kan je ze beschouwen als een talisman of amulet in kaarsvorm. Een talisman is een object dat de energie aantrekt die je wil en positieve krachten stimuleert. Een amulet weert energie die je niet wenst en beschermt tegen ongeluk. Anders gezegd: een talisman brengt geluk en een amulet beschermt tegen ongeluk. Omdat je ze niet maakt voor jezelf maar vanuit liefde voor iemand anders is dit krachtig magisch werk, ook al is het ook een plezierig werkje. Dat betekent dat je

Sinds ik lang geleden een mager bijvoetplantje tussen de straatstenen uittrok en in mijn stadstuintje plantte, bloeit de bijvoet daar in overvloed. Bovendien kreeg ik na een evenement afgelopen week een grote bundel rozemarijn mee naar huis van de kok. En dus gingen we aan de slag om smudgesticks te maken voor het komende magische jaar, vol met de kracht van de afgelopen hete zomer. Een smudgestick is een bundel gedroogde kruiden die je laat smeulen om met de rook negatieve energie te verdrijven. In witchcraft 101 boekjes gaat het steevast om wite salie, Salvia Apiana. Dat komt omdat het gebruik overgewaaid is uit Amerika. Native Americans gebruiken inderdaad gedroogde witte salie, een kruid dat ze als heilig beschouwen en dat slechte spirits zou verdrijven. Koop je een smudgestick in de winkel, dan is de kans dus zeer groot dat je gedroogde witte salie koopt. Niet echt milieuvriendelijk als je weet dat die dus uit Amerika moet komen.  De Amerikaanse witte salie is dus niet hetzelfde a