Webmaidens Grimoire

Zorg dat je comfortabel zit of ligt en adem diep in en uit. Adem in door je neus en uit door je mond. In en uit. Voel hoe je lichaam zich ontspant, van de toppen van je tenen langzaam naar boven tot aan de bovenkant van je hoofd. Alle spanning vloeit uit je weg en je wordt helemaal ontspannen en rustig. Concentreer je op je wortelchakra. Stel je een stralend rode roos voor die zich helemaal opent. Concentreer je vervolgens op je sacraalchakra. Stel je een oranje roos voor die zich helemaal opent. Concentreer je dan op je zonnevlecht of navelchakra. Stel je een gele roos voor die zich helemaal opent. Concentreer je dan op je hartchakra. Stel je een groene roos voor die zich helemaal opent. Concentreer je op je keelchakra. Stel je een blauwe roos voor die zich helemaal opent. Concentreer je op je derde oog of voorhoofdchakra. Stel je een indigo roos voor die zich helemaal opent. Concentreer je op je kruinchakra. Stel je een witte roos voor die zich helemaal opent. Stel je nu voor dat je

Zoals reeds gezegd bestond het keltische pantheon uit honderden verschillende goden. Die werden niet allemaal door alle kelten aanbeden. Elke keltische stam had waarschijnlijk zijn eigen goden die wel dezelfde functies vervulden als die van de andere stammen. Elke stam zal wel zijn eigen beschermgod hebben gehad of een godin die over de vruchtbaarheid waakte enz. … Eigenlijk weten we zo goed als niets van de keltische goden. Behalve archeologische vondsten met inscripties – voor zover die bestaan – en de door de Ierse monniken opgeschreven mythologie van Ierland en Wales zijn er eigenlijk geen historische bronnen waaruit we hun namen zouden kunnen halen. Het blijkt ook dat de namen die we wel terugvinden veelal titels zijn of aanroepingen, eerder dan de echte naam van de godheid in kwestie. Misschien dat de eigenlijke namen van de goden zelf te veel kracht in zich hadden of te heilig waren om zomaar te worden gebruikt? Er zijn slechts een paar goden en godinnen die we – mits regionale

Vooraleer we dieper ingaan op Brigindu zelf, is het misschien interessant om ook wat meer achtergrond te geven bij de geschiedenis van onze kontreiën en van de kelten. Wij zijn immers evenzeer keltisch als de Ieren of de Schotten, al lijken we dat zelf niet te willen geloven. Historici spreken over een Indo-Europese beschaving die als thuisland het gebied tussen de Zwarte en de Kaspische Zee, de Karpaten, Kazachstan en de Kaukasus had. Vandaar uit zwermden ze uit over heel Europa. Rond 3.000 voor Christus zien we een verhuizing van Zuid-Frankrijjk en Spanje naar West- en Midden-Europa. Zij introduceren het wiel, de metaalbewerking en trekdieren zoals paard en os, wat de beschaving grondig zou veranderen. Rond 2.000 voor Christus zien we twee volkeren opduiken in het gebied van de Donau, de kelten en de italiërs. De kelten trokken naar het westen, de italiërs gingen over de alpen naar het zuiden. Een deel van de kelten trok verder naar het noorden, waar ze zich mengden met de balten en

Brigindo, Brigandu, Brigindu, Brigantia, Bridget, ... volgens veel mensen zijn het allemaal avatars van éénzelfde keltische godin. Over Bridget zijn hele websites volgeschreven, maar over Brigindu, de continentale oerversie van de godin, is bitter weinig te vinden. De oorspronkelijke keltische beschaving was er een met een orale traditie (het Ogham alfabet werd pas in de 4de eeuw na Christus door de Ieren uitgevonden). Daardoor zijn er geen geschreven bronnen van de kelten zelf. Het is zelfs zo dat er zelfs geen afbeeldingen zijn van hun goden, die doken pas op in die delen van Gallië die beïnvloed zijn door Rome of Griekenland. Bij ons werden bijvoorbeeld heilige stenen met rudimentaire gelaatstrekken gevonden. Door woorden en lijnen te gebruiken, zouden ze zich immers vergrijpen aan de goddelijke oneindigheid. Ze roepen immers begrenzingen op, limiteerden de kracht. Het verhaal gaat dat Brennus, de aanvoerder van de Galliërs die de tempel van Delphi verwoestten rond 500 voor christu