Webmaidens Grimoire

DONALD TRUMP De nieuwe president van de Verenigde Staten is nog maar een maand aan de macht en hij heeft al zowat alles en iedereen tot staatsvijand nummer één verklaard en tegen zich in het harnas gejaagd. Dat hij als een windhaan elke dag iets anders lijkt te zeggen en zijn communicatie via schreeuwerige tweets de wereld in stuurt helpt daar niet echt mee. De rest van de wereld en de helft van Amerika begint Donald Trump ondertussen een gevaar te vinden, niet alleen voor de USA maar ook voor de stabiliteit en de vrede in de hele wereld. Sinds een tijdje gaan er stemmen op om een wereldwijd bindritueel te organiseren en te blijven herhalen tot Donald Trump geen president meer is. Of het helpt weet ik niet, maar gezien zijn track record in die ene maand ben ik geneigd die massa-RAT - R(itual) A(part) T(ogether) - het voordeel van de twijfel te gunnen. BINDEN? Rituelen om iemand te “binden” zijn zo oud als de magie zelf en bestaan in alle magische systemen. Met “binden” bedoelt me

HALLOWEEN IN FEBRUARI? Tot in het midden van de 8ste eeuw na Christus werden Allerheiligen en het daaropvolgende Allerzielen in de katholieke kerk gevierd in februari. Dat komt omdat in februari de Feralia werden gevierd in Rome. De Feralia waren één van de belangrijkste Romeinse feestdagen en bovendien een feestdag waarop de doden werden geëerd. Het was dus evident voor de christelijke kerk in Rome om die dag te kiezen voor het feest van Allerzielen en zo de heidense gebruiken rond die dag te doen verdwijnen. In de 7de eeuw na Christus dediceerde Paus Bonifacius IV het heidense Pantheon in Rome aan de Maagd Maria en alle martelaren - dedicatio Sanctae Mariae ad Martyres  - met een feestdag die vanaf dan elk jaar werd gevierd op 13 mei. Die martelaren werden heiligen en zo werd Allerheiligen uitgevonden. Volgens historici was dat opnieuw een slimme zet die diende om een populair prechristelijk Romeins gebruik te incorporeren, zoals de katholieke kerk wel meer heeft gedaan om heidens

Gisteravond waren we uitgenodigd om mee te komen kwissen in de school van mijn neefje. Vorig jaar konden we er niet bij zijn, maar ook zonder ons rijfde ons ploegje de overwinning binnen. De lat lag dus hoog en maar we wisten toch ook dit jaar weer het goud binnen te halen. Het thema van de kwis was de liefde en natuurlijk zat er dus een vraag in over Cupido. “Wie waren de ouders van Eros?” Vol verwachting draaiden alle hoofden mijn richting uit. Venus, zei mijn vader. Ik maakte daar al Aphrodite van, en toen begon ik te twijfelen … Was Eros geen broertje van Aphrodite? Hoe zat dat nu weeral met de geboorte van Aphrodite? En hop, daar gingen we de mist in. Ik moest tot mijn spijt bekennen dat ik niet zo goed thuis ben in de Griekse mythologie :-) Eros is de Griekse god van liefde en seks (bij de Romeinen heet hij Cupido). Hij is de zoon van Aphrodite en Ares. Aphrodite was nochtans getrouwd met Hephaestos, de god van de smeden, die zo lelijk was dat zijn moeder Hera hem van de Olym

Omdat ik deze week bezig was met het uitwerken van het ritueel voor Feralia, het Romeinse feest voor de doden volgende week, bleef mijn aandacht hangen op een post van  Sorita d’Este op Facebook. Ze heeft de gewoonte om regelmatig een interessante stelling op haar Facebookmuur te zetten. Niet alleen haar stellingen zijn interessant, ook de reacties van haar lezers zijn dat. De stelling van de dag was:   “Purification, a central ideal of the Mysteries - surely should include sacrificing profit, fake friendships and fame in favour of dignity, friendships and wisdom. It’s a no brainer.” Ze heeft het hier over zuivering, in de betekenis zoals die tegenwoordig door heksen en andere pagans wordt gebruikt: een soort van spirituele zuiverheid die onze persoonlijke verantwoordelijkheid is. Dat sluit aan bij de idee van karma en dharma uit het Hindoeisme (net als de chakra’s). Voor de oude Grieken en Romeinen was die rituele zuiverheid veel minder abstract.  Zij hebben het over “miasma”. D

Eirinn had ons allemaal uitgenodigd voor een feestje voor Bride ter gelegenheid van Imbolc, maar moest last minute afzeggen omdat ze ziek was. Spijtig, maar dat zou ons niet persé beletten om alsnog Imbolc te vieren. Omdat de Baarmoedergrot in Deurne toch al geboekt was, spraken we daar gewoon af zoals gepland. Yza nam het voortouw - super! – en contacteerde de rest. Het zou wat improviseren worden, maar dat maakte het niet minder leuk. Yza, Verelna, Anouk en ikzelf waren er uiteindelijk. Ik had een beetje vanalles in mijn tassen gegooid: kaarsen, wierook, enz. … en bij gebrek aan melk – het was tenslotte Imbolc – een karton Cécémel. Wie zegt daar dat heksen niet out of the (milk) box kunnen denken? :-) Het was de eerste keer dat ik Anouk aan het werk zag. Mijn collega-heksen die al eens een ritueel hebben meegemaakt van de zogenaamde ‘Heksen van den Dam’ hadden me al verteld dat ze onder de indruk waren en ik moet zeggen dat ik begreep waarom toen ze de aanroepingen boven haald