Webmaidens Grimoire

Ik vind veenbessencompote superlekker. Dat net-bittere smaakje geeft me elke keer zo'n klein schokje. De kinderen  vinden het goedje minder lekker, maar voor hen heb ik nu een geweldig alternatief ontdekt, waarin bitter, zoet en zuur elkaar perfect in evenwicht houden. Hoera dus voor Thanksgiving! :-) Veenbessen hebben altijd al deel uitgemaakt van de traditionele Thanksgiving menu's. Dat komt omdat veenbessen één van de weinige vruchten zijn die inheems zijn in Amerika. De Amerikaanse veenbessen, vaccinium macrocarpon, hoorden dan ook bij het normale dieet van de indianen. Zij maakten "pemmicana", een mengeling van hertenvlees en geplette veenbessen, een soort van overlevingskoeken. De indianen kenden ook al de medicinale toepassing van veenbessen, lang voor onze wetenschap dat deftig kon uitleggen. Samen spelen, samen delen Volgens de overlevering is Thanksgiving een feest dat de indianen en de eerste Europese immigranten (de zogenaamde Pelgrims, omdat het ve

Toen ik twee jaar geleden nog voor een grote internationale show werkte, leek het wel of Thanksgiving voor onze Amerikaanse artiesten belangrijker was dan kerstmis. In de States is het dan ook het familiefeest bij uitstek, zo'n beetje wat kerstmis voor ons is. Thanksgiving is zo'n typisch Amerikaans feest waar je als Europeaan eigenlijk alleen mee wordt geconfronteerd in films. Nochthans heeft het wel iets om samen met je familie en vrienden te genieten van de overvloed van de oogst, en dus besloten mijn liefste en ik om dit jaar nog eens extra werk te maken van een etentje. Het menu sprokkelde ik zo'n beetje samen van het internet. Uiteraard kon de traditionele kalkoen niet ontbreken, al bleek die onvindbaar: hier in Europa worden ze vetgemest voor kerstmis en kan je ze zo goed als niet vòòr december in de winkels vinden. Maar met van die gigantische lappen kalkoenfilet en een huishoudtouwtje is veel te doen! :-) Ik spendeerde een halve dag in de keuken, mijn schoonva

Dries is helemaal gefascineerd door mummies sinds we twee jaar geleden de stop motion animatiefilm "Het verhaal van Halloween" in huis haalden, waarin alle klassieke Hollywood-monsters hun opwachting maken. Het is niet voor niets dat hij gisteren op het turnfeest voor de allereerste keer enthousiast meedolde over het podium, op de tonen van het mummielied van Samson en Gert en wapperend met zijn witte windels! En uiteraard staat er een ruime selectie uit de nieuwe Playmobil-reeks met pyramides en sarcofagen op de brief naar Sinterklaas :-) Ik had dan ook een verrassing voor onze kleintjes in petto: vrijdagavond bezochten we met de hele familie de tentoonstelling over het graf van Toetanchamon op de Heizel in Brussel. Howard Carter bestudeert de mummie van Toetanchamon De expo neemt ons mee naar 1922, het jaar waarin Howard Carter het graf van de jonge farao ontdekte. We kijken als het ware door zijn ogen: Carter was zeer nauwkeurig in zijn schetsen en notities, en op bas

Anthea is een priesteres van Aphrodite en zij had ons voorgesteld om een reeks van zeven sessies te houden rond Aphrodite en waar de godin voor staat, met als leidraad zeven draden die samen de gordel van Aphrodite zouden vormen (vandaar de naam van de reeks). Het was niet de bedoeling om er covenbijeenkomsten van te maken, maar omdat zo goed als de hele coven mee wilde doen (zelfs Elenor mocht meedoen van Freya :-)) werd er gezamenlijk beslist om er met de hele coven rond te werken, ook al gaat het om een persoonlijk leer- en verrijkingsproces. Gelukkig maar, want een AmmaDevi lesbijeenkomst op maandag, een Gordel van Aphrodite lesbijeenkomst op dinsdag en een Arcadia covenbijeenkomst op woensdag ... het is wat van het goede te veel, zelfs voor die hard heksen! Anthea verwachtte ons dus gisteren in haar Aphrodite tempeltje. Het was fijn om nog eens met de hele coven samen te kunnen werken. Ik denk dat dat ondertussen al meer dan een jaar geleden is, de occasionele jaarfeesten niet m

Halloween wordt hier elk jaar gepast gevierd, met alle mogelijke toeters en bellen als daar zijn decorstukken, veel zwart, overdachte kostuums, kilo's make up en haarstukjes, het juiste griezelige gezelschap (geen gebrek daaraan in onze vriendenkring en dan heb ik het heus niet alleen over de heksen uit de Arcadia coven :-)) en uiteraard massa's gore gerechten. Eén van de instantklassiekers werd de kattenbak: wie daar met smaak een bord van vol schepte verdient respect! Ook de kinderen doen vlotjes mee met het voorbereiden van het gruwelbuffet. Een echt thema is er nooit - behalve Halloween zelf uiteraard: gruwel galore :-) - maar ik wilde er dit jaar bewust wat extra spinnen in steken. Het beeld van mijn liefste die vol smaak een gebakken tarantula op staat te peuzelen in Cambodja, staat nog steeds op ieders netvlies gebrand, ook al dateert dat van een jaar geleden! Daar wilde ik graag iets mee doen en groot was dus mijn plezier toen ik op Spiel, de internationale spelletje