Webmaidens Grimoire

Yza en Aurin werken allebei met de godin Isis en sinds een tijdje doen ze ook samen dingen als een dochtercoven van Arcadia, de Tempel van Isis. Vanavond was het de eerste keer dat ze een ritueel zouden begeleiden voor de andere meisjes van Arcadia. Ik was echt heel benieuwd. Yza en Aurin hadden gewaarschuwd dat het iets helemaal anders zou zijn. Mijn nieuwsgierigheid was dus meteen geprikkeld. Binnen Arcadia ben ik meestal diegene die vanalles wil uitproberen en dit was weer iets nieuws, spannend! We hadden afgesproken in de tuin van Eirinn. Nu het eindelijk zo’n mooi weer is geworden na de wateroverlast van de afgelopen weken, leek het zonde om opgesloten te zitten in Aurins garage, waar het ritueel oorspronkelijk was gepland. Eén voor één druppelden we binnen en tot hilariteit van de twee Isis priesteressen leken we haast allemaal gouden schoenen aan of mee te hebben, zelfs ik, en dat is niet echt mijn standaard schoeisel. Dat kon volgens hen alleen maar de invloed van de godin zi...

Janet Farrar neemt ons mee op een pathworking. Aan de hand van een verhaal van Dion Fortune leidt ze ons naar de maantempel. Dion Fortune was niet alleen een heks, ze was ook een schrijfster. In haar boeken verweefde ze beelden van plaatsen uit de anderwereld die ze met haar coven had bezocht. Zo ook de maantempel, die ze opnam in haar boek The Sea Priestess . Daardoor kreeg die tempel veel meer energie dan enkel van haar coven en zelfs toen die al niet meer bestond en Dion Fortune zelf al was overleden, bleef de maantempel in de astraalwereld bestaan. Elke keer als iemand het verhaal van de zeepriesteres leest, krijgt de maantempel verse energie. Het is een plaats waar heel veel heksen wel eens naartoe gaan :-) Het is donker en pikzwart. Ik zie helemaal niks. Zelfs als ik mijn hand voor mijn gezicht hou, kan ik hem niet zien. Het is niet alleen pikdonker, het is ook ijskoud. De kou is zo’n ijzige, klamme kou die traag en vochtig langs je benen omhoog kruipt, alsof ijzige vingers zic...

De Egyptenaren zagen hun lichaam als een samengaan van negen verschillende entiteiten die nauw met elkaar zijn verbonden: Khat of Kha is het fysieke lichaam. Ka is een soort van “astrale” dubbelganger, die bij leven in het lichaam woont, maar bij sterven vrijkomt en andere vormen, zoals beelden of beeltenissen van de overledene binnen kan treden. Ba is wat wij de ziel of de innerlijke identiteit of bewustzijn noemen. Akh is onze goddelijke essentie, een onvergankelijk spiritueel lichaam dat de mogelijkheid heeft om volledig aan het aardse rijk te ontsnappen en tussen de sterren te verblijven, en die zelfs voorbij te gaan. Dit is het middel waarmee we goddelijk inzicht en wijsheid verwerven. Sekhem is een soort van levenskracht, als het “etherisch” lichaam dat de materie van de Khat bezielt. Ab is iemands moreel bewustzijn. Sahu is het intellect en de wil. Khabit is een soort van schaduw, te vergelijken met Ka maar toch nog anders. Duat is de geestenwereld. Dit is zowel de o...

Na een avond waarop (L)una ons meer vertelde over Cerridwen, was het nu de beurt aan Yza om ons tijdens de covenbijeenkomst van Amma Devi mee te nemen naar Egypte, voor een interessante inkijk in de Egyptische godenwereld. De mythe van de vijf Egyptische goden en godinnen waar Yza een band mee voelt begint bij de jaloezie van Re, de zonnegod. Hij was zo jaloers dat Nuit, de hemel, zo dicht bij haar geliefde en broer Geb, de aarde, was dat hij aan Shu, de lucht, de opdracht gaf om de twee geliefden te scheiden. Wat Re niet wist, is dat Nuit zwanger was. Ze riep de hulp in van Thot, de god van de magie. Thot liet zijn magie werken op de maan en zorgde voor vijf extra dagen die tot dan nog niet bestonden, zodat Nuit de tijd had om haar kinderen te baren. Nuit kreeg elke dag een kind: Osiris, Horus de Grote (de man met het havikshoofd), Set, Isis en Nephtys. En zo kwamen deze vijf Egyptische goden en godinnen op aarde. Horus de Grote is niet te verwarren met Isis’ zoon Horus. Nadat die...

Vanavond waren we te gast in de prachtige tuin van Hamamelis. Gelukkig had Hamamelis ons nog een snel berichtje gestuurd dat we ons warm moesten aankleden, want het begon al flink fris te worden. En zeggen dat in nog geen twee weken geleden met mijn kleintjes aan het dollen was op het strand in Hofstade! Bovendien begon het nog te regenen ook. We verhuisden dus met z'n allen naar de open houtschuur die Hamamelis' echtgenoot en schoonvader nog maar net achteraan in de tuin hadden gebouwd, een prima alternatief! Alleen het vuur wilde niet meewerken: hoe we ook bliezen en wapperden en vuurtje-stook bleven spelen, het hout in de houtkorf bleef alleen maar roken. 't Zou voor een volgende keer zijn :-) Nadat we de cirkel hadden getrokken op Vesa's manier ( ik ben in het midden van de cirkel, de cirkel is in mij, ik ben hier in vertrouwen en in liefde ) werden we door Vesa uitgenodigd voor een pathworking naar de grot van Gaia. Daar was ik al twee keer geweest, de laatste ke...

Ken je dat gevoel, alsof je iets heel moeilijks moet gaan doen dat onoverkomelijk lijkt en waar je zo tegenop ziet dat je hartslag al begint te racen als je er nog maar aan denkt? Alsof er iets boven je hoofd gebeurt en je er niks aan kan veranderen? Dat gevoel hangt al de hele week als een steen op mijn maag. Ik heb moeite met slikken en sta al een week op het punt om te gaan hyperventileren. Sinds de pathworking die we hebben gedaan in de les goden & godinnen van AmmaDevi, denk ik dat ik verwikkeld zit in een struggle for power tussen twee godinnen. Mijn maatje daar boven is Brigindhu, als ik het zo oneerbiedig mag zeggen.Bij haar voel ik me op mijn gemak. Ze zegt niet veel, is dikwijls een beetje bruusk, maar ze heeft het beste met me voor. Tijdens de pathworking, werd een Romeins tinnen soldaatje omgegooid. Ik kan verkeerd zijn, maar volgens mij staat dat soldaatje voor Brigindhu en werd het door een andere godin omvergegooid. Niet zozeer voor mij, maar om Brigindhu te jenn...

Mijn liefste en ik hebben er een paar daagjes Frankrijk op zitten. We waren naar ginder getrokken voor nog een rollenspelevent(je) dat werd georganiseerd in het buitenhuis van de ouders van een vriend van ons. Zij hebben begin van de jaren tachtig in Pousseaux, een boerengat op de grens van de Bourgogne, een klein vervallen kasteeltje gekocht om dat vervolgens met veel liefde samen met hun vier zonen op te knappen in evenzovele jaarlijkse werkvakanties. Nu is het nog steeds een klein vervallen kasteeltje :-) maar eentje met zoveel charme dat je de gigantische duizendpoten die op spinnenjacht gaan er met plezier bij neemt. Dat komt omdat de vrouw des huizes het "Château des Belges" ingericht heeft met alles wat ze op de wekelijkse inboedelverkopen op de Vrijdagmarkt in Antwerpen op de kop kon tikken en dat een beetje aan het interbellum doet denken. Het resultaat is een rommelige jaren twintig bric à brac die vreemd genoeg helemaal niet chaotisch aandoet maar je he...