Casertas

Geschiedenisliefhebbers als we zijn konden we niet in de buurt van Napels zijn en geen bezoekje brengen aan Caserta. Dat koninklijk paleis ligt op een half uurtje van Napels en wordt gezien als het grootste gebouw dat in de 19de eeuw in Europa gebouwd werd. Dat geloof je direct als je naar de mastodont kijkt die in een gigantische kaal verschroeide vlakte voor je opdoemt.

Koning Carlos VII van Napels (de latere koning van Spanje) gaf opdracht voor de bouw van het paleis. Hij had er al drie andere laten bouwen in Napels zelf maar dat was schijnbaar niet genoeg. Hij keek met afgunst naar het gigantische koninklijk paleis in Madrid (gebouwd tussen 1738 en 1755 en met een oppervlakte van 135.000 m² en 3.500 kamers het grootste koninklijk paleis ter wereld) en natuurlijk de pracht en praal van Versailles (dat bij Madrid in het niet valt). En dus startte in 1755 de bouw van nòg een koninklijk paleis voor de koningen van Napels. Niet dat Carlos er ooit heeft gewoond, tegen dat het paleis klaar was zat hij op de troon van Napels en in het paleis in Madrid. Daarmee was zijn grootheidswaanzin gestild. :-)

Caserta staat op de lijst van UNESCO werelderfgoed. En met reden! Versailles is wow maar dit paleis is toch net dat tikkeltje indrukwekkender (de Spiegelzaal van Versailles buiten beschouwing gelaten). Qua oppervlakte is het minder groot maar het heeft wel vijf verdiepingen en telt dus bijna dubbel zoveel kamers dan zijn Franse voorbeeld. En ook dubbel zoveel schitterende koninklijke zalen bedoeld om gasten te imponeren.

Geïmponeerd zijn we al als we naar het paleis toelopen en dat zijn we nog meer als we de prachtige monumentale dubbele marmeren trappen oplopen die naar de centrale vestibule van het paleis leidt. Daarrond zijn vier vleugels georganiseerd, voor de koning, de koningin en de prinsen. Je kan maar een deel van het paleis bezoeken, maar dat is al veel meer dan je in een ander kasteel te zien zou krijgen.

Als je naar de beschilderde plafonds kijkt, kan je toch niet anders dan de vergelijking met Versailles maken. Ze hebben hier ook een Mars-zaal en zalen voor de vier seizoenen, allemaal smaakvol ingericht maar wel met oog voor pracht en praal, net als Versailles. Veel van die opsmuk komt van de Franse periode van het paleis, toen Napoleon hier zijn zwager als koning installeerde. Die begon meteen met het opfrissen van het 18de eeuwse paleis naar de moderne Napoleontische stijl, zonder afbreuk te doen aan de sierlijke onderliggende barok.

Ook het park is gemodeleerd naar Versailles, met fonteinen en beeldengroepen. Dat zou veel mooier zijn dan Versailles, maar daar ben ik het toch niet helemaal mee eens. Al hebben we het deel met de Engelse tuin wel links laten liggen. Het park is zo groot dat we beslissen om een fiets te huren om het te gaan verkennen.  Geef toe, 120 hektaren is een beetje te veel van het goede ... 

Je kan in de verte een prachtige fontein zien liggen. Die beeldt het tragische verhaal van Actaeon uit, uit de Methamorfosen van Ovidius. De arme jonge jager verraste per ongeluk de badende godin Diana, die hem vervolgens in een hert veranderde, waarna hij werd gedood door zijn eigen jachthonden die hem niet herkenden. Alleen het stuk tussen het paleis en die fontein is al drie kilometer!

We stappen dus op een elektrische fiets, zo eentje met van die dikke bandjes, en zoeven door het park. Heerlijk is dat, met de wind door je haren! Die fietsen gaan hard, als mobiletjes waar je enkel af en toe toch nog eens mee moet trappen. Ik begrijp meteen waarom je ze hier overal in de streek ziet rijden.