Webmaidens Grimoire

Gisteravond had ik afgesproken met papa en mama om samen een hapje te gaan eten. Papa moest naar de CD&V nieuwjaarsreceptie, die dit jaar plaats vond in de Zuiderkroon in Antwerpen. We hadden afgesproken in het Gallicisch restaurant Terra Meiga , dat op nog geen honderd meter van de Zuiderkroon gelegen is (en dat letterlijk "land van de heksen" betekent, maar dat is voor een andere keer). Uiteindelijk zijn we gewoon samen een spaghetti gaan eten op het spaghettifestijn van de scouts waar Kaat nu in de Kapoenen zit :-) Na de spaghetti kwamen ze nog even binnenwippen voor een koffietje. Mama moest niks meer hebben omdat ze de laatste tijd heel slecht slaapt. En toen schoot ze plots in de lach en zei iets dat me verbaasde: "Elke keer als ik wakker word, zie ik Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen". Ik bleef als aan de grond genageld staan. Verbaasd keek ik haar aan. "Ja," grijnsde ze, "ik word elke keer zingend wakker. Liefde gaf u duizend namen."

Alle heksen hebben een Boek der Schaduwen. Dat is een persoonlijk boek dat eigenlijk nooit af is. Het is een work  in progress. Vroeger was het de bedoeling dat je dat boek volledig met de hand schreef. Dat is gelukkig niet meer zo. Ikzelf heb helemaal geen Boek der Schaduwen, alleen een Blog der Schaduwen :-) Toen ik indetijd met hekserij begon - en dat is al heel wat jaren geleden - stak ik veel minder tijd in mijn blog dan nu. Het is eigenlijk pas sinds mijn wereld overhoop werd gesmeten door een ontmoeting in mijn hoofd met de godin, dat ik begon neer te schrijven wat me overkwam. Die eerste visualisaties lees ik nog regelmatig terug. Een Boek der Schaduwen mag dus gelijk welke vorm hebben, al vertelde Fjierra me dat je er wel voor moet zorgen om een papieren versie hiervan te hebben omdat je hier misschien ooit wel om gevraagd kan worden . Waarom, dat wilde ze niet met zoveel woorden zeggen. Gelukkig bestaat er zoiets als een printer :-) Een Boek der Schaduwen is dus een ongoi

De eerste echte bijeenkomst van de lesgroep, ging het over energie. Dat is immers de basis. Alles is energie, wijzelf incluis, en hekserij gaat erover dat je met die energie leert werken, ze leert sturen en vormgeven. Eerst werd een cirkel getrokken. We gaven elkaar één voor één een hand, met het klassieke 'van hand tot hand trek ik deze cirkel', de Arcadia manier. De duimen van beide handen staan daarbij naar links. Je linkerhand met de palm naar omhoog is je gevende hand, je rechterhand met de palm naar beneden je ontvangende. Ondertussen visualiseer ik meestal een soort van witblauw licht dat uit de lucht boven me komt en uit de aarde onder me. Die beide komen samen en barsten dan uit in een bol die rondom ons uitdeint. Als iedereen dat doet heb je een machtige cirkel! Eirinn laadt de cirkel nog wat extra op, met het zingen van een mantra: Om namah Shivaya (Ik eer het Goddelijke in mezelf), Shanti shanti shanti-ie (vrede, liefde ...). Het is altijd interessant om te zi

Vol verwachting keek ik uit naar de avond want de covenbijeenkomst van deze maand zou niet alleen bij ons thuis plaats vinden, we mochten meteen ook twee nieuwe meisjes verwelkomen. Ik ben eigenlijk zelf nog niet zo lang bij de coven en weet nog goed hoe het was om voor de eerste keer naar zo'n bijeenkomst te komen. Ik was best nerveus, ook al kende ik iedereen al langer. Ik besloot gewoon te doen alsof Mireille en Luktas er altijd al bij waren, zo zouden ze zich waarschijnlijk ook het meest op hun gemak voelen. Ik had de chaos van een huis met kinderen een beetje weggewerkt, een kleedje op de salontafel gelegd en een muziekje opgezet. Om al in de stemming te komen, had ik ook al een staafje Nag Champa gebrand. Die geur brengt mij meteen in de juiste sfeer. Op het altaar had ik een beeldje gezet dat ik uit China had meegebracht: de Chinese moedergodin Quan Yin, die vrouwen beschermt en geluk brengt. Naast haar legde ik een brok bergkristal (voor puurheid en vernieuwing) en rozekw

Ik heb af en toe last van winterblues. Er zijn zo van die dagen dat je je bijna uit je bed moet scheuren om de kinderen op tijd naar school te krijgen (nadat je hen uit hùn bed bent gaat krabben). Die figuurlijk (en meestal letterlijk ook) donkere dagen lijken wel eeuwig aan te slepen. Het zijn de perfecte dagen voor comfort food, dat je kan vergelijken met een extra dikke warme knuffel. Eén van de favorieten van mijn schoonvader in het genre is een ovenschotel met bloemkool, stukjes rookworst en puree. Mijn liefste vliegt hier gegarandeerd voor de volle honderd procent in :-) Deze variant met pasta (gebaseerd op een recept van Dimitry Lysens van restaurant Magis in Tongeren ) is zo mogelijk nog lekkerder. Nodig voor een ovenschotel voor 4 personen: 1 doos kant en klare pastarolletjes of canneloni (je kan hiervoor best pasta gebruiken die je niet eerst moet koken, dat is gemakkelijker); 1 bloemkool; 100g oude Goudse brokkelkaas - je kan ook enkele sneetjes zeer oude Gouda gebrui

Zo'n ergens midden de jaren negentig van de vorige eeuw (amai, dat klinkt eeuwen geleden!) kreeg ik een nieuwe collega. Dat was Fjierra en sindsdien kwam ik in een spirituele stroomversnelling terecht. Toen ze Arcadia oprichtte was ik kandidaat numero één om les te komen volgen. Die eerste lesgroep heette Arcas en was een bont allegaartje van namaak-goths, new age adepten, energievampiers. Het leek wel of je niet gestudeerd mocht hebben om geïnteresseerd te zijn in natuurreligie. Ik overdrijf natuurlijk, in de groep zaten ook heel gemotiveerde mensen die serieus bezig waren met het zoeken naar hun pad. Gelukkig maar! Ik heb veel geleerd uit die eerste lesgroep, Fjierra waarschijnlijk ook :-), maar toch ben ik altijd een beetje op mijn honger blijven zitten. Toen ik hoorde dat Eirinn dit jaar een nieuwe lesgroep zou starten, vroeg ik of ik de lessen nog eens opnieuw mocht volgen. Ik heb immers nog steeds de indruk dat ik een stuk basis mis ... Eirinn is bovendien heel no nonsense e

Vuur! Rondspringende vonken, de geur van knetterend dennenhout en een nachtzwarte hemel vol sterren. Schaduw die danst bij de bosrand. Givers brullen loeihard hun zelfverzonnen nummers en een kapoen probeert met vermoeide blik de vlammenoorlog te volgen. Zelfs het vuur wordt stil als het avondlied weerklinkt.   Givers kijken verschrikt op als het spaghettiwater overkookt en vloeken als het de vlammen dooft. Zelfs in de gutsende regen geven de jonggivers niet op: voor het eerst steken zij het vuur aan. Met klamme handen de aansluiting van de gasflessen héél hard aanvijzen tijdens die eerste keer foerieren . Als scouts en gidsen hebben we vuur nodig, en stap voor stap leren we de kracht ervan kennen. Een welp kijkt vol bewondering toe hoe de leiding een ei kookt in een uitgeholde appelsien. En de jins trakteren alle bewoners van een piepklein Tsjechisch dorpje op vers gesneden frietjes in een puntzak. Samen onderweg leren scouts en gidsen genieten van

Elke zondag gaat Kaat naar de scouts. Nu heten ze Scouts en Gidsen Vlaanderen, maar toen ik er zelf nog bij zat was dat de VVKSM of Vereniging van Vlaamse Katholieke Scouts en Meisjesgidsen. Die K is voor mij niet zo belangrijk, maar niet om de redenen die de meeste heksen zouden opnoemen. De achterliggende boodschap van Jezus - wees lief voor elkaar en spring voor elkaar in de bres - vind ik juist heel positief, zeker in deze tijden van onverdraagzaamheid allerhande en in een wijk waar alle kleuren van de regenboog vertegenwoordigd zijn. Eén keer per jaar wordt die K toch extra in de verf gezet met een eucharistieviering. Een katholieke mis in een katholieke kerk, inderdaad, maar daar heb ik absoluut geen problemen mee. Je kan zeggen van God wat je wil maar ik geloof nooit dat Zeus of Jupiter minder heerszuchtig waren als puntje bij paaltje kwam, en ook op sexueel gebied keken ze, om het cru te stellen, ook niet op een (al dan niet onbevlekt) gat meer of minder, of ze n