Webmaidens Grimoire

We hadden vanavond bij Verelna afgesproken om weer een nieuw aspect van de runen te leren kennen: het zingen van de runen of Galdr. Toen we samen met Vincent Ongkiwodjojo een Seidr ritueel deden om te zien hoe dat moet zijn geweest, had hij verteld hoe in de saga van Erik de Rode het verhaal wordt gedaan van een rondtrekkende Völva of zieneres die voorspellingen deed over de volgende winter. Om in trance te raken, vraagt de Völva om de oude liederen te zingen. Het probleem is dat niemand die oude liederen nog kent omdat die oude kennis verloren is gegaan naarmate de kerstening vorderde. Uiteindelijk vinden ze toch nog één jonge vrouw die de oude liederen heeft geleerd, maar ze wil ze niet zingen omdat ze een goede christen is. Pas nadat ze onder druk is gezet, zingt ze de oude liederen zodat de Völva in trance kan raken en haar voorspellingen kan doen. Het zingen van de liederen is dus cruciaal voor het magische werk van de Völva. In de Edda lezen we hoe Odin magische liederen leert ...

In vele culturen overal ter wereld wordt zingen gezien als een manier om te communiceren met de spirituele wereld. De idee hierachter is dat het universum werd gecreëerd en ook wordt in stand gehouden door klanken, geluidsgolven, vibratie. Door bepaalde klanken te zingen, kan je dus de wereld – je persoonlijke omgeving – creëren of veranderen. Een vorm van magie dus :-) en dat is ook de reden waarom zowat in alle magische tradities wordt gezongen. Denken we maar aan de mantra’s die gezongen worden in een hindoetempel, de Garldr magie waarbij de noordse runen worden gezongen, het kabalistische Middle Pilar ritueel waarbij de namen van de werelden van de levensboom worden gechant of de liederen uit de traditionele katholieke eucharistievieringen. De dode Gróa zingt Galdr voor haar zoon Svipdagr. “Groa’s Incantation ”  door W.G. Collingwood (1854 - 1932),  illustratie bij “The Elder or Poetic Edda; commonly known as Sæmund’s Edda”.   De magische praktijk van het run...