Webmaidens Grimoire

Vanavond gaan we met onze krachtdieren advies vragen voor onze coven. We gaan dat doen via de trance prophecy technieken die we eerder al gebruikten om goden en godinnen te consulteren. We gaan proberen om een boodschap te krijgen van de krachtdieren waar we de afgelopen maanden op verschillende manieren connectie mee hebben gemaakt. Elk van ons gaat connectie maken met het krachtdier en een boodschap vragen voor de coven.  Krachtdieren worden niet geassocieerd met een familie of een groep maar zijn specifiek en persoonlijk voor elk van ons. Het zijn beschermspirits die ons kracht geven in ons dagelijks leven en ons helpen navigeren doorheen de ups en downs van ons leven. Het krachtdier waar we mee werken, hebben we als het ware door de kosmos toegewezen gekregen door middel van het trekken van een kaart uit een combo van verschillende dierenorakels. En of je nu gelooft in toeval of niet: de dieren die we trokken blijken bijzonder goed bij ons te passen, ook al leek dat op het eers...

Als we aan shapeshifers denken, dan denken we bijna automatisch aan boosaardige wezens zoals weerwolven die onder invloed van de volle maan veranderen in kwaadaardige monsters of vampiers die in vleermuizen kunnen veranderen, maar daar stopt het helemaal niet bij. De mythologie en de folklore staan bol van de verhalen waarin mensen de gedaante van een dier kunnen aannemen. Zo leren we uit de heksenprocessen dat men geloofde dat heksen in hazen konden veranderen en in die vorm melk en boter kwamen stelen. Die verhalen komen ook overal ter wereld voor. Denk maar aan de Japanse kitsune, de vossenspirits met hun vele staarten, de Navajo skin-walkers, de aswang uit de Filipijnen, selkies de hun zeehondenvel afleggen, en ga zo maar door. Meestal (maar niet altijd) zijn het niet zo’n fijne wezens om tegen het lijf te lopen. De gedaanteverwisselaars uit de verhalen zijn dan ook meestal tricksters of erger.  Leda en de zwaan (“Leda et le cygne”, Charles Sellier (1830-1882)) Zelfs als de god...

Als voorbereiding voor Imbolc heeft Fjierra ons wat huiswerk meegegeven. Tijdens dat jaarfeest wordt traditioneel Brighid gevierd, de godin van o.a. inspiratie, en omdat het jaarfeest in de week van de poëzie valt, heeft ze ons gevraagd om een gedicht mee te brengen. Dat mocht een zelfgemaakt gedicht zijn of een gedicht dat ons aanspreekt. Bedoeling was om ieder van ons één van de gedichtjes te laten trekken, zodat het juiste gedicht bij de juiste persoon zou terechtkomen. Nu kan ik wel wat rijmelen en dichten zonder mijn gat op te lichten, maar als je getrouwd bent met de meester aller rijmelaars-zonder-hun-gat-op-te-lichten, dan blijf je beter bij je eigen stiel, niet waar. En dus ging ik grasduinen in mijn boekenkast en op het internet. Wat dacht je van de prachtige gedichten van de veel te vroeg overleden prachtmens Stijn De Paepe of van de feel good gedichten van Anne-Marije Maris van brievenbusgeluk of nog van de natuurgedichten uit “Ik wou dat ik een vogel was”, met voor elke d...

Octopus. Dat was de totem die ik indertijd bij de scouts kreeg nadat ik eerst in een donker bos mijn beer uit een boom moest gaan halen. Iets dat in die tijd echt wel mijn grenzen verleggen was. De uitleg bij die totem kwam achteraf bij het kampvuur: het zijn schuwe maar slimme dieren. Nu weet ik dat dat een compliment is, maar toen voelde het niet zo. In de jaren tachtig was een octopus best nog een exotisch en raar beest, zeker als je het vergelijkt met wolven, vossen, en andere dieren die wel eens opduiken bij de totemisatie (wat een volwassen woord voor tieners :-)). Octopussen zijn fascinerende wezens. Ik herinner me nog de octopus die de uitslagen van de Mundial in 2010 voorspelde. De hele wereld was toen in de ban van Paul de octopus, die het warempel bij het rechte eind had toe hij de uitslag voorspelde: Duitsland won de world cup en Brazilië mocht afdruipen. Of Inky, de octopus in een aquarium in Nieuw-Zeeland die in 2016 via een afvoerpijp terug naar de zee ontsnapte. En nu i...

“Een beetje meer naar links, een beetje meer naar links!” De kinderen staan boven op de mezzanine aanwijzingen te roepen. Mijn liefste staat te balanceren met het visnet om de onverwachte gast te vangen die zijn opwachting heeft gemaakt en hem zonder verlies van lijf en leden weer veilig naar buiten te loodsen. Luid zoemend vliegt de grote hommel tegen het raam naar omhoog. Uiteindelijk lukt het om het beest te vangen en opgelucht vliegt hij het dak over en weg. Sinds dit weekend staat er op ons terras een hommelnest dat we kregen van een kennis. Het nest was één van de vele die bestemd waren voor de Limburgse fruittelers, die de ijverige beestjes inzetten om te helpen bij de bestuiving van de appelgaarden. Nu we zo’n warme lente achter de rug hebben, zijn de bloesems echter twee maanden vroeger dan voorzien aan de bomen verschenen en al lang uitgebloeid. De hommels zijn dus niet meer nodig en zouden worden vernietigd. Nu we met de regelmaat van een klok om de oren worden geslagen met...

WAT ZIJN KRACHTDIEREN? Krachtdieren zijn spirits. Het zijn gidsen – spirit guides – in dierenvorm. De term “spirit guides” of beschermspirits wijst op gelijk welk geestwezen dat ons helpt op een positieve manier. Zij beschermen ons, wijzen ons de weg en geven ons aanmoediging en inspiratie. We hebben misschien verschillende beschermspirits doorheen ons leven zonder dat we ons van hen bewust zijn. Sommige van deze spirits zijn bij ons sinds onze kindertijd, andere zijn pas later naar ons toe gekomen, op bepaalde momenten in ons leven, om ons te helpen. Beschermspirits kunnen religieuze figuren zijn, engelen, verlichte meesters, voorouders, faeries, of dierspirits. Dierspirits, zoals ze gekend zijn in inheemse culturen en culturen waarin sjamanisme een plaats heeft, worden krachtdieren of totems genoemd. Deze termen worden dikwijls door elkaar gebruikt, al zijn er subtiele nuances. Totemdieren is de term die meer algemeen wordt gebruikt en die ook universeel is. De idee van totemdiere...

Op de tafel lagen een heleboel kaarten met allemaal verschillende dieren erop. Puur op instinct haalde ik er de kaart van Otter uit. Met hem zou ik vanavond contact maken en zien wat hij me te vertellen of te leren had. Ik sta aan een rivier. Het water stroomt langsheen een aantal rotsblokken die in het midden van de rivier liggen. Ik zie hoe achter de rotsblokken een aantal otters heen en weer aan het zwemmen is. Ze duiken over elkaar hen het water in en komen telkens weer met hun kopje boven om dan weer enthousiast achter elkaar aan te gaan. Op een rotsblok in het midden van de rivier zit een otter. Het is alsof hij mijn aanwezigheid voelt, want hij draait zijn kop om en kijkt naar mij. Hij lijkt wel van rubber, zo soepel en gracieus beweegt hij zijn kop naar me toe. Hij voelt aan als een dier dat een goede balans kan maken tussen ernst en plezier. Het spelen is nu eventjes gedaan, het is tijd om verantwoordelijkheid te nemen. Hij houdt de kleine otters nauwlettend in de gat...

Het is het begin van de herfst en dan is het weer zo ver: de tuin hangt vol met kruisspinnen. De beesten beginnen in de zomer als kleine bruine dropjes maar nu zijn ze duimgrote monsters geworden met veel te veel poten. Ze kunnen er natuurlijk niet aan doen dat ze er zo creepy uit zien. In tegenstelling tot hun harige huisvriendjes durven ze van de schrik ook wel eens te bijten als je ze wil pakken. Dat helpt ook niet bepaald voor hun imago. Gisteren keek ik gefascineerd toe hoe één van hen met grote precisie een prachtig web aan het bouwen was. Ik stond met ingehouden adem te kijken. Draadje voor draadje plakte ze de fijne draadjes vast in een schitterend rond wielweb. Dat web is haar trots en haar leven, letterlijk, want het is één van de factoren die bijdragen tot haar succes. De kruisspin is niet voor niets één van de succesvolste spinnen in Vlaanderen. Dat web ziet er misschien fragiel uit, maar toch is het dat niet. Omdat het zo sterk en elastisch is, blijven ook grotere insect...

Eén van de meest magische momenten die ik ooit meemaakte was toen we na een covenbijeenkomst van Amma Devi terug naar huis reden en op het veldweggeltje bij Verelna’s huis een mamavos (een “moer”, een mannetjevos heet een “rekel”) en haar twee kleintjes zagen dollen in het schijnsel van onze koplampen. Het was zo’n moment dat je blijft onthouden, zo prachtig was het. Het kleine berichtje in De Standaard dat er elk jaar meer dan 11.000 vossen worden geschoten deed mijn hart dan ook even krimpen. De vos is ons grootste roofdier en komt in heel Vlaanderen voor. Vulpes Vulpes, zoals Reintje officieel heet,  kan zich dan ook bijzonder goed aanpassen, ook aan zijn grootste vijand. Juist: de mens. Hij is een echte opportunist die bijna alles eet: kleine en middelgrote prooidieren (zoals grote kevers, muizen en andere knaagdieren, konijnen, hazen, vogels en eieren, regenwormen en zelfs egels) maar ook vruchten en bessen (vooral bramen), en aas. Hij is ook niet vies van een goeie vuiln...

Sinds we in ons stadstuintje een voederschaal  hebben staan, krijgen  we elk  dag bezoek van de mezenpopulatie van Antwerpen Zuid. Elke dag vliegen ze af en aan, luid kwetterend en  elkaar verjagend.  De duiven en de  merels kijken geïnteresseerd toe en maken gretig gebruik van de onhandigheid van de mezen als er weer eens wat van de voederschaal valt door het wilde gescharrel van de kleine vogeltjes. Ik kan uren naar de beestjes kijken, net als Lio. Onze kleine witte poes zit met gespitste oren bovenop de witte zetel, een strategische plek waar ze de bezoekers van de  tuin goed  in de smiezen kan houden.  Als ik het zachte gejank hoor dat ze onbewust laat horen, weet ik dat de voederschaal weer bezoek heeft. Het doet me ook bijzonder veel plezier dat ook een roodborstje de voederschaal frequenteert. Tijdens onze wassailing in januari hadden we extra aandacht voor de wachter van de tuin, onze roodborst, en het doet plezier om te zien dat ...

Vandaag start de campagne “Dagen zonder Vlees”, waarbij mensen worden aangespoord om veertig dagen lang wat minder vlees en vis te eten. Ik heb me meteen enthousiast ingeschreven, al ben ik niet zeker of ik die veertig dagen wel haal met al die carnivoren hier in huis :-) We zijn al wel met z’n allen de Bioplanet ingedoken op zoek naar vegetarische charcuterie en spreads om de boterhammen ’s middags mee op te leuken, en ik heb mijn kookboekenkast eens doorgeworsteld op zoek naar valabele recepten waar iedereen mee kan leven: groentencurry’s, risotto’s en pasta’s in overvloed. Honger zullen we niet lijden :-) Die veertig dagen komen nochthans overeen met de oude traditie in onze contreien om in de periode tussen Aswoensdag en Pasen te vasten om  zich te bezinnen en solidair te zijn met mensen die het moeilijker hebben. Echt vasten is het niet echt want er wordt nog altijd gegeten, alleen wordt er geen vlees gegeten op bepaalde dagen. Op Aswoensdag en Goede Vrijdag wordt er in pr...