Webmaidens Grimoire

Het blijft pokkevroeg opstaan om zondag om 9 uur naar de kerk te gaan, maar aangezien Kaat haar communie gaat doen en de catechese in die vieringen gebeurt, scheur ik me kreunend uit mijn warme bed. Gelukkig vind ik het achteraf wel plezant om zoveel tijd te hebben voor vanalles en nog wat, iets wat niet het geval is op mijn gebruikelijke zondagen :-) Ik moet toegeven dat de familievieringen van Christus Koning eigenlijk best OK zijn. Meer zelfs, ik vind ze interessant omdat ze me ook toelaten om de basis van wat het christendom eigenlijk is terug te koppelen naar mijn eigen religieuze beleving. Vandaag ging het over "roeping" en wat dat eigenlijk is. Volgens de catechese wil dat eigenlijk zeggen dat God je roept. Je moet leren luisteren naar het woord van God, maar je moet niet zozeer luisteren met je oren maar luisteren met je hart. En met je hart weet je wat God wil vertellen: hij zegt ons dat we goed moeten zijn voor elkaar en voor elkaar moeten uitkijken. Of er tegen

Ik moet toegeven dat het lang geleden is dat ik nog zo opgewonden was over iets. Dat dat kwam door de komst van Albert Heijn naar 't Kiel is iets waar ik heimelijk toch een beetje schroom over heb :-) Vanaf vorige week is er dus meer blauw op straat. Meer blauw door de kenmerkende blauwe zakken van de gekende Nederlandse supermarktketen, die alomtegenwoordig schijnen te zijn. Overal waar je kijkt, zie je ze. De nieuwe winkel is een gigantisch succes. De eerste dagen moest je tot een half uur aanschuiven alvorens je naar binnen mocht en stonden er veiligheidsagenten aan de ingang om alles in goede banen te leiden. Netjes in het pak en supervriendelijk. Dat is iets dat me meteen opviel, hoe vriendelijk en hulpvaardig het voornamelijk Nederlandse personeel hier is. Dat zijn we hier niet meer gewend. Ik heb nochthans een beetje een gemengd gevoel bij supermarkten. Enerzijds zijn ze heel praktisch, anderzijds houden ze een levensstijl in stand die moeilijk te rijmen valt met vera

Al de hele tijd speelde het door mijn hoofd: ik had zin om nog eens echt lekker languit een bad te pakken. In een verhuisdoos die al lang over tijd was, had ik een tube badparels gevonden. Glanzend paars lagen ze op me te wachten, met de belofte van een heerlijk geurend bad.  De laatste keer dat we waren samengekomen met de coven, hadden we als huistaak meegekregen om een echt bad te nemen en daarvan te genieten. Dat was het duwtje dat ik nodig had en dus liet ik vol plezierige verwachting het water lopen. Als mijn liefste een douche neemt, staat hij binnen de tien minuten zijn haren droog te wrijven met een handdoek. Als ik onder de douche sta, staat de tijd als het ware stil. Baden of douchen is voor mij dan ook niet alleen maar louter een functionele handeling. Baden is voor mij eigenlijk altijd een soort van grote schoonmaak in mijn hoofd. Je wast niet alleen de buitenkant maar ook de binnenkant. Het valt me trouwens op dat de plekken waar ik hele conversaties tegen mezelf voer m