Webmaidens Grimoire

Na de natte dagen van de afgelopen weken, werden we verwend met een paar warme droge dagen. En dus profiteerden we ervan om de Herfstevening buiten te vieren, in de tuin van Verelna. We babbelden eerst wat bij terwijl we wachtten op Juniper en Hamamelis en ik genoot van de Maredsous Triple die Verelna's liefste voor me inschonk. Blijkbaar zijn er weinig vrouwen die van de volle smaak van dat abdijbier houden. Nochthans is het een zoet en fluwelig bier, waarin je de bitter smaak van de 10° alcohol nauwelijks proeft. Gevaarlijk! :-) Uiteindelijk bleek Hamamelis het jaarfeest helemaal vergeten te zijn en omdat ook Elenor had afgebeld wegens een barstende hoofdpijn, waren we met ons viertjes over, helemaal Amma Devi, en dat was eigenlijk nog eens echt plezant. Het is inderdaad waar dat de sfeer dan lichtjes shift. Niet dat het slechter aanvoelt met de meisjes van Hagazussa erbij, want dat klikt wonderwel, maar toch is er iets waar ik zo niet meteen de vinger op kan leggen, dat er echte

Als ik ’s winters thuis zit te werken en uren stil zit achter mijn computer, dan krijg ik het al snel te koud. Onze thermostaat is zo ingesteld dat de chauffage vanzelf afspringt om 8u30 ’s ochtends en opnieuw aanspringt vanaf 16u00, een uurtje voordat mijn liefste thuis komt va het werk. Dat bespaart niet alleen op centen, het is ook goed voor het milieu. Jammer genoeg wordt het dan pokkekoud in huis en dan durf ik wel eens een kachel vol te stouwen met takken die we gesmokkeld hebben uit het park (elke dag een tak is een winter op ’t gemak :-)). Vandaag was het de eerste dag dat ik meer dan warme koffie alleen nodig had om mezelf warm te houden terwijl ik geconcentreerd databases aan het doorsnuisteren was. Die eerste dag “vuurke stook”, het is toch elk jaar weer wat want het betekent dat de zomer definitief voorbij is ... En zeggen dat ik twee jaar geleden op 3 oktober nog naar het speelstrand Hofstade ging met de kinderen om daar bij 28° te gaan zwemmen in het meer! In mijn hoofd

Sinds Elenor en Hamamelis samen een workshop hebben gevolgd over het Medicijnwiel,  hadden we afgesproken om met Hagzussa een aantal maanden specifiek te werken met de elementen. Ook de Arcadia helingsavonden die Elenor elke maand organiseert zouden een uitdieping zijn van het element dat die maand aan bod kwam. En ook Amma Devi zou in diezelfde maanden met het element in kwestie gaan werken zodat alles mooi aan elkaar zo hangen. Goed geregeld! :-) De eerste avond was bij mij thuis omdat mijn liefste weg moest voor het werk en ik geen babysit had. Het was die dag superdruk geweest. Het element dat aan bod kwam, was het element Lucht en het Oosten. Ik had nauwelijks mijn laptop dichtgeplooid of Elenor was er al. Ze hielp me nog snel het een en ander opruimen en dat was nodig ook :-). Nadat ik een mooi geel tafelkleed op de tafel had gelegd, waren de andere meisjes er al. We zouden vandaag met twee covens werken want Amma Devi was ook uitgenodigd om mee te komen doen. Verelna en Junipe

Met veel gusto hebben Kaat en Dries deze namiddag bloem en eieren gegooid over hun vriendjes bij de scouts die “overgingen” van de kapoenen naar de welpen, of van de welpen naar de jogivers. De overgang wordt bij de 25ste Sint-Joris met veel overgave gevierd. Ook de mama’s en papa’s mogen komen meedoen. Het gaat er allemaal nogal gemoedelijk aan toe. In tegenstelling tot wat je zou denken, zijn de kinderen helemaal nie bang voor de overgang. Ze vinden het juist geweldig dat ze met hun kleren aan op hun buik door de modder mogen kruipen. De groten hadden bovendien een geweldige contraptie in elkaar gesjord, waar menig oud-scout zoals ikzelf met veel ontzag naar keek. Heel dit weekend leek wel in het teken te staan van overgang. Zondag de overgang bij de scouts, zaterdag bij Arcadia. Twee van de meisjes van Amma Devi hadden hun toewijding gevraagd en dat werd uiteraard met een gepast ritueel gevierd. Zo’n overgangsritueel (in de antropologie ook wel een “rite de passage” genoemd, na

Eindelijk was het zo ver: de toewijding van de laatste twee meisjes van Amma Devi. Een jaar en een dag hadden ze gekregen om te beslissen of ze wilden verder gaan of niet, en nu hadden hun toewijding gevraagd. Daar had ik zelf tien jaar voor nodig :-). Nadat de datum al eens was verzet omdat niet iedereen erbij kon zijn in de zomer, was het finaal vastgelegd op 14 september, weer of geen weer. Het weer werd inderdaad geen weer, dus beslisten we om toch een groot deel van de avond binnen te plannen. Je wist maar nooit ... Uiteindelijk werd het een mooi compromis tussen binnen en buiten, en het was goed zo. Het was jamer geweest als er helemaal niks in de buitenlucht had gekunnen. Ik herinner me mijn eigen toewijding, waarbij zo ongeveer alle spirits die je je kan inbeelden als je aan de elementen denkt hun opwachting kwamen maken. Ik ben er zo goed als zeker van dat gewoon al het feit van in het gras te zitten een hemelsbreed verschil had gemaakt in de onzichtbare gastenlijst :-). Gel

Ik kook van woede. De campagne van 11.11.11. staat dit jaar in het teken van “Recht op Voedsel”. Terwijl we anderhalve keer meer voedsel produceren dan nodig is om heel de wereld eten te geve, lijden toch 870 miljoen mensen honger. Dat is een schande. De “ik kook van woede”-campagne van 11.11.11. wil de mensen hiervan bewust maken, want iedereen van ons kan zijn steentje bijdragen aan die verschrikkelijke voedselverspilling. Dat hoeft zelfs helemaal niet complex te zijn. 11.11.11. geeft een aantal tips die we allemaal gemakkelijk kunnen toepassen:   Je kan minder vlees eten. Vleesproductie verbruikt veel water en legt beslag op land voor de productie van veevoeder. Voor 1 calorie rundvlees heb ja al snel 18 calorieën uit planten nodig. Eet zoveel mogelijk lokaal geteelde groenten en fruit. Voedselkilometers vreten fossiele brandstoffen en zijn slecht voor het klimaat. Koop seizoensgroenten en –fruit. Hoe minder energie nodig is om serres te verwarmen en voedsel te

Vorige week lag er een kaartje in de bus, van het Rode Kruis, met de vraag om alsjeblieft nog eens bloed te komen geven. Het was al lang geleden en dus ging ik deze ochtend naar het Donorcentrum aan het UZA in Edegem om mijn goede daad van de dag te stellen. Toen ik onlangs opzoekingswerk deed naar het vervaardigen van wierook en andere mengsels voor magisch werk, las ik in een boek van Scott Cunningham dat er recepten zijn die vragen om een soort van bezegeling met bloed, maar dat dat nooit echt nodig is omdat geen enkele godheid bloedoffers verlangt. Er wordt heel wat geofferd tijdens riuelen: dans, muziek, kaarsen, bloemen, voedsel, enz. ... en dan hebben we het nog niet over de tijd die je opoffert voor rituelen en magisch werk. Het is zelfs bijna noodzakelijk als je wil dat ze succes hebben. Maar bloedoffers zijn helemaal niet nodig. In de Charge of the Goddess staat het zelfs expliciet: “She doesn’t need anything from us except our existence.  She asks for nothing, and gives al

De Joden vieren vadaag het Joodse nieuwjaar, of Rosh Hashanah. Eigenlijk begon het feest gisteren al, want net als bij de kelten beginnen de dagen voor de Joden al op de vooravond, bij de zonsondergang. In principe is het een feet van één dag, zoals het in de Torah staat, maar toch wordt het sinds het jaar 70 na Christus over twee dagen gevierd omdat het moeilijk was te bepalen wanneer de nieuwe maan precies viel. De Joodse kalender is immers gebaseerd op de maan en niet op de zon. Rosh Hashana is de start van een periode van tien dagen die eindigt met het grote verzoeningsfeest Yom Kipoer, de dag dat de verzoening met God rond is. Die tien dagen zijn dagen van bezinning, want op Rosh Hashana opent God zijn drie grote boeken, waarin al zijn schepsels staan opgelijst. In die boeken houdt God bij of we het goed of slecht hebben gedaan. Hij heeft een Boek van de Dood voor de slechterikken, een Boek van het Leven voor de mensen die een goed leven hebben geleid en een derde boek met diege

Toen ik daarstraks een uur zat te knoeien achter mijn naaimachine die om de ene of de andere reden geen stuk katoen wilde afboorden, begon ik in gedachten al zuiveringsrituelen te bedenken. Het begon met de achterruit van mijn auto. Het mechanisme om de ruit op zijn plaats te houden gaf het op, twee dagen voor we op vakantie naar Zweden vertokken. In Zweden begaven onze drie camera’s en toen we na twee weken thuis kwamen werkte de afwasser niet meer. Het is natuurlijk toeval maar wie wel eens een cirkel durft te trekken, zou ook wel eens aan iets anders durven denken. Mijn oeroude fae dubbelgangster Bryd durft niet in een vliegtuig reizen omdat modene technologie haywire gaat als zij in de buurt is. Toegegeven, het is maar een LARP-personage, maar de idee hierachter komt uit de folklore. Magische wezens zoals elfen hebben een heel andere energie die niet zou matchen met moderne contrapties als daar zijn de PC en andere hoogtechnologische snufjes. Toen ik mijn eerste aarzelende stap