Webmaidens Grimoire

Elke ochtend, als ik de kleintjes naar school breng, maken we een verplichte stop aan het "Groen Huisje". Het is klein, telt maar anderhalf verdiepje, en heeft kleurrijke en een beetje Keltisch aandoende vrolijk geschilderde versieringen. De naam is vanzelf gegroeid, samen met de klimop die ondertussen zo goed als de helft van het huisje overdekt, als de baard van een vriendelijke oude man. Reikhalzend kijkt Dries in zijn koets naar het huisje en hij strekt zijn vingertjes al uit. "Poeh" zegt hij, en daar is ze. In de venster van het Groen Huisje staat een gouden poes die vrolijk haar pootje opheft en op en neer zwaait naar de voorbijgangers. Het beestje fascineert elk kind uit de buurt. Kaat vraagt me wie er in het Groen Huisje woont. "Ik weet het niet," antwoord ik, "misschien wel een indiaan, of een fee, of een lieve heks ...", want dat er niet alleen kwaaie monsterheksen bestaan, dat begint ze te begrijpen. De "Hennie de Heks"- boe

Vroeger las ik 's ochtends de krant, maar sinds ik twee schatjes van kinderen heb, is daar meestal geen tijd meer voor. Dus raak ik wel eens achterop met het lezen van de krant. Gelukkig hebben we een abonnement op De Standaard, zodat ik steeds een stapeltje te lezen kranten op de kast heb liggen. Gisteren was het tijd voor de krant van vorige vrijdag. Daarin stond een klein artikeltje over een Pools boerengat in de buurt van de Duitse grens waar de één of andere malloot een opvanghuis bouwt voor mensen die bezeten zijn door demonen. Het dorpje, een voorschoot groot, is bang dat het dorp overspoeld gaat worden. De priester die het centrum gaat leiden doet nu al 20 duiveluitdrijvingen per week! Het centrum is volgens hem dan ook 'een zegen voor het groeiend aantal Polen dat door demonen of de duivel zelf geplaagd wordt'. Huh? De katholieke kerk mag dan aan een neerwaartse spiraal bezig zijn, toch doen alle alternatieven die de mensen een spiritueel houvast geven het wonderwe

Over vuurgoden gesproken. Bij het trekken van een cirkel en het uitnodigen van de elementen om die cirkel te beschermen, zie ik de afgevaardigden van elk element heel duidelijk voor mijn geestesoog. Meestal staat er voor het element Vuur een soort van alien of elf of zoiets voor me, helemaal in een gouden harnas. Hij is onnatuurlijk lang en slank en zijn helm bestaat uit een heel lange spits toelopende piek schuin boven zijn hoofd. Zijn ogen zijn helemaal zwart. Toen we bij de laatste bijeenkomst bij Fjierra een cirkel trokken, was de afgevaardigde van Vuur echter niet de gebruikelijke Vuurheer, maar een heel ander persoon. Hij zag er uit als een ietwat scandinavisch uitziende jongeman, met Egyptisch aandoende juwelen en een diadeem die zijn haar in bedwang hield. Dat haar bestond uit vuurtongen die langs hem heen likten. Hij was heel knap en het voelde aan alsof hij wel in was voor een geintje op zijn tijd, maar hij hield zich zwijgend - zij het grijnzend - aan de geplogenheden van he

Grillen is een ritueel. Dat zegt tenminste barbecue-goeroe Peter De Clercq die we als Special Guest hadden geboekt op ons bedrijfsfeestje vrijdag. En ik moet toegeven dat het wel iets heeft, dat aansteken van het vuur en het bijna met ontzag toekijken hoe de vlammen doorheen de kooltjes woelen tot ze grijs worden. Er zal wel een reden zijn waarom zoveel mannen een BBQ-fascinatie ontwikkelen die ze nooit meer schijnen kwijt te raken. Peter De Clercq, een mucho scherpere en minder ho-ho-ho versie van Piet Huysentruyt, met een zwart vestje dat zijn vakantiekleurtje goed deed uitkomen, leerde ons de kneepjes van het barbecuen in no time. Met een Q-Bag ananas met limoen en munt had hij alvast al op voorhand de harten van de vrouwen onder ons gewonnen. Zijn scheve grijns zal er ook wel voor iets tussen gezeten hebben. :-) Het recept is poepsimpel maar goddelijk lekker. Wat heb je nodig: 1 verse ananas; 1 busseltje verse munt; 1 limoen. Snij de verse ananas in blokjes. Doe die samen met de m

Ik heb me net ingeschreven voor het 6de Girl Geek Dinner in Mechelen, een informele bijeenkomst voor meisjes die zichzelf girly & geeky noemen, zoals yours truly. In de praktijk gaat het om een pak straffe madammen die tussen pot en Coca Cola Light bijbabbelen over hun laatste stappen in het multimedialandschap. Een heel leuke bedoening waarbij je eindelijk eens de gezichten achter de nicknames kan zien en elkaar in levende lijve kan ontmoeten. Er kan meestal een 60-tal meisjes binnen, met hun respectievelijke pratende "sacoche" voor zover die zich niet in de tang genomen voelt door zoveel vrouwelijk geweld :-), en het was nog kantje boordje om erbij te zijn want meestal zijn er meer geïnteresseerden dan er plaatsen zijn. Het was mij bij de 4de versie niet gelukt, maar voor de 5de had ik me al schrap gezet en ziedaar: er kwam een plaatsje vrij, en dus spoedde ik mij gezwind doorheen de avondspits naar Brussel, want het was bij Duval Guillaume Brussels te doen. Er wordt oo

Gisteren in De Standaard gelezen: uit een groot onderzoek van de Universiteit Gent ( www.arabel.ugent.be ) blijkt dat Belgen en Nederlanders veel banger zijn voor spinnen dan mensen van een andere origine. Twee Belgen op tien vinden spinnen onhygiënisch, zeven Belgen op tien ervaren spinnen als beangstigend en bijna één Belg op tien heeft ooit in zijn leven te kampen met een ware spinnenfobie. In zuiderse landen is men duidelijk veel toleranter tegenover spinnen, in sommige landen zoals Vietnam worden ze zelfs vereerd! In Jamaica worden nu nog altijd geweldige heroische verhalen verteld over Anansi, een mythische spin uit volksverhalen uit heel West-Afrika en de Caraïben, die zijn tegenstanders steeds te slim af is. Je kan ze zelf lezen in de online Volksverhalen Almanak . Terwijl angst voor spinnen een instinctieve reflex is - voor de eerste mensen waren spinnen en schorpioenen dodelijke beestjes - hebben wij Belgen daarbovenop nog een extra onredelijke afkeer en schrik voor onze acht

Ik heb een nieuwe vriend. Althans in mijn dromen. Fjierra geeft ons de Shadow workshop die ze zelf van Phyllis Curott heeft gehad. De Wand workshop en de Grail workshop hebben we al gehad. Die zijn we nog aan het afwerken met een heleboel oefeningen die we thuis moeten doen en waar ik nooit genoeg tijd, laat staan privacy voor vind nu ik tijdelijk bij mijn schoonouders woon. Fjierra leidt ons doorheen een geleide meditatie waarbij we contact moeten maken met een boom en moeten luisteren naar de eeuwenoude bomenwijsheid die de boom ons te vertellen heeft. Yeah right. In mijn droomwereld heb ik nog geen woord gehoord, de wereld is vol met het gezoem van de insecten, het gekabbel van beekjes, het geruis van wind doorheen het gras, maar er is op de ene of de andere manier geen plaats voor woorden, laat staan dat er gezellig bijgekletst wordt en praatjes worden uitgewisseld. Praten mag dan één van mijn real life zwakheden zijn, in mijn droomwereld gaat dat alles veel minder vlot ... We moe