Een nieuwe vriend
Ik heb een nieuwe vriend. Althans in mijn dromen.
Fjierra geeft ons de Shadow workshop die ze zelf van Phyllis Curott heeft gehad. De Wand workshop en de Grail workshop hebben we al gehad. Die zijn we nog aan het afwerken met een heleboel oefeningen die we thuis moeten doen en waar ik nooit genoeg tijd, laat staan privacy voor vind nu ik tijdelijk bij mijn schoonouders woon.
Fjierra leidt ons doorheen een geleide meditatie waarbij we contact moeten maken met een boom en moeten luisteren naar de eeuwenoude bomenwijsheid die de boom ons te vertellen heeft. Yeah right. In mijn droomwereld heb ik nog geen woord gehoord, de wereld is vol met het gezoem van de insecten, het gekabbel van beekjes, het geruis van wind doorheen het gras, maar er is op de ene of de andere manier geen plaats voor woorden, laat staan dat er gezellig bijgekletst wordt en praatjes worden uitgewisseld. Praten mag dan één van mijn real life zwakheden zijn, in mijn droomwereld gaat dat alles veel minder vlot ...
We moeten langs een riviertje te lopen, naar het bos en ons een boom uitkiezen. Ik loop blindelings mijn droomlandschap in. Het is altijd hetzelfde landschap en het voelt aan alsof ik hier voor het 20ste jaar op rij op vakantie kom. Ik loop op een duidelijk afgetekend aarden pad, een karrenspoor dat diep is uitgesneden in de grond, met links ervan een vrolijk kabbelende riviertje, badend in het zomerlicht vol vriendelijke pluisjes, en een donker bos recht voor mij uit. Rechts van het pad ligt de akker, nu geel van het goudgerijpt graan, maar soms ook een donkere kleien ondergrond, waar ik ooit handen uit zag komen om me te grijpen.
Ik loop naar het bos. Daar staat de boom. Het is dezelfde boom waar ik ooit de Green Man ontmoette in een meditatie. Veel volk loopt er niet rond in mijn droomwereld, behalve dan het volk dat de stem van Fjierra of van iemand anders bewust in mijn dromen plant, zoals de Green Man. Toch heb ik hier ook al ander volk gezien, zoals het oude kromme vrouwtje dat me tegemoet liep op het pad en me met een tandeloze grijnslach een appel aanbood ...
Ik omhels de boom, voel de ruwe structuur van zijn bast sporen drukken in mijn kaken, en lach. Het voelt goed om hier te zijn. Ik hoor wat en kijk naar omhoog. In een tak hoog boven in de boom zit een jongen. Hij is jong en helemaal in het groen gekleed, als een filmversie van Peter Pan, maar ik weet dat dit ook de Green Man is. Hij grijnst me aan, alsof hij op iets aan het wachten is.
De stem van Fjierra spoort ons aan de boom te vragen naar zijn wijsheid, te wachten op zijn boodschap. Ik hoor mezelf denken dat dat toch niet gaat lukken, dat ik liever gewoon nog even geniet van de wereld rondom me, maar ik hoor tegelijkertijd een andere stem. "Je bent hier altijd welkom, kind" klinkt de stem, donker en laag en heel ernstig en gemeend. Hij klinkt door mijn eigen gedachten heen. Hij klinkt in mijn hoofd! Ik schrik op en spring achteruit. Het geschater van Peter Pan klinkt doorheen het gebladerte. Achter mij verschijnt een halve kring van kleurige zomerbloemen, alsof de boom me met een gebaar wil tegenhouden, alsof hij niet wil dat ik wegga. "He likes you", hoor ik een stem boven me, en de groene ogen van Peter Pan kijken me doorheen het gebladerte verwachtingsvol aan. Hij klinkt vanzelfsprekend, alsof hij een gewoon feit communiceert. Hij heeft een Schots accent.
Ik wacht, weet niet goed wat te doen, kijk naar de bloemen en dan naar de boom. Maar ik hoor hem niet meer in mijn hoofd, en ik vraag me af of ik het me heb verbeeld ... Dan klinkt de stem van Fjierra door alles heen en ze roept ons terug naar de echte wereld. Ik voel me alsof er een elastiek uit mijn middel groeit. Ik trek en trek want ik wil nog niet weg, maar de elastiek wordt te sterk. Naarmate hij me verder en verder van de boom vandaan trekt, volgen de bloemen me. Alsof de boom me tracht tegen te houden, me wil helpen. Maar het lukt niet en ik open mijn ogen.
Ik ben verbaasd: ik heb nog nooit woorden gehoord tijdens een meditatie, dit is de eerste keer. Wat is er veranderd? Jammer ook dat het bezoekje zo kort was. Ik wil mijn nieuwe vriend de komende dagen nog eens bezoeken, in mijn dromen, maar ik weet dat het moeilijk zal zijn.
Fjierra geeft ons de Shadow workshop die ze zelf van Phyllis Curott heeft gehad. De Wand workshop en de Grail workshop hebben we al gehad. Die zijn we nog aan het afwerken met een heleboel oefeningen die we thuis moeten doen en waar ik nooit genoeg tijd, laat staan privacy voor vind nu ik tijdelijk bij mijn schoonouders woon.
Fjierra leidt ons doorheen een geleide meditatie waarbij we contact moeten maken met een boom en moeten luisteren naar de eeuwenoude bomenwijsheid die de boom ons te vertellen heeft. Yeah right. In mijn droomwereld heb ik nog geen woord gehoord, de wereld is vol met het gezoem van de insecten, het gekabbel van beekjes, het geruis van wind doorheen het gras, maar er is op de ene of de andere manier geen plaats voor woorden, laat staan dat er gezellig bijgekletst wordt en praatjes worden uitgewisseld. Praten mag dan één van mijn real life zwakheden zijn, in mijn droomwereld gaat dat alles veel minder vlot ...
We moeten langs een riviertje te lopen, naar het bos en ons een boom uitkiezen. Ik loop blindelings mijn droomlandschap in. Het is altijd hetzelfde landschap en het voelt aan alsof ik hier voor het 20ste jaar op rij op vakantie kom. Ik loop op een duidelijk afgetekend aarden pad, een karrenspoor dat diep is uitgesneden in de grond, met links ervan een vrolijk kabbelende riviertje, badend in het zomerlicht vol vriendelijke pluisjes, en een donker bos recht voor mij uit. Rechts van het pad ligt de akker, nu geel van het goudgerijpt graan, maar soms ook een donkere kleien ondergrond, waar ik ooit handen uit zag komen om me te grijpen.
Ik loop naar het bos. Daar staat de boom. Het is dezelfde boom waar ik ooit de Green Man ontmoette in een meditatie. Veel volk loopt er niet rond in mijn droomwereld, behalve dan het volk dat de stem van Fjierra of van iemand anders bewust in mijn dromen plant, zoals de Green Man. Toch heb ik hier ook al ander volk gezien, zoals het oude kromme vrouwtje dat me tegemoet liep op het pad en me met een tandeloze grijnslach een appel aanbood ...
Ik omhels de boom, voel de ruwe structuur van zijn bast sporen drukken in mijn kaken, en lach. Het voelt goed om hier te zijn. Ik hoor wat en kijk naar omhoog. In een tak hoog boven in de boom zit een jongen. Hij is jong en helemaal in het groen gekleed, als een filmversie van Peter Pan, maar ik weet dat dit ook de Green Man is. Hij grijnst me aan, alsof hij op iets aan het wachten is.
De stem van Fjierra spoort ons aan de boom te vragen naar zijn wijsheid, te wachten op zijn boodschap. Ik hoor mezelf denken dat dat toch niet gaat lukken, dat ik liever gewoon nog even geniet van de wereld rondom me, maar ik hoor tegelijkertijd een andere stem. "Je bent hier altijd welkom, kind" klinkt de stem, donker en laag en heel ernstig en gemeend. Hij klinkt door mijn eigen gedachten heen. Hij klinkt in mijn hoofd! Ik schrik op en spring achteruit. Het geschater van Peter Pan klinkt doorheen het gebladerte. Achter mij verschijnt een halve kring van kleurige zomerbloemen, alsof de boom me met een gebaar wil tegenhouden, alsof hij niet wil dat ik wegga. "He likes you", hoor ik een stem boven me, en de groene ogen van Peter Pan kijken me doorheen het gebladerte verwachtingsvol aan. Hij klinkt vanzelfsprekend, alsof hij een gewoon feit communiceert. Hij heeft een Schots accent.
Ik wacht, weet niet goed wat te doen, kijk naar de bloemen en dan naar de boom. Maar ik hoor hem niet meer in mijn hoofd, en ik vraag me af of ik het me heb verbeeld ... Dan klinkt de stem van Fjierra door alles heen en ze roept ons terug naar de echte wereld. Ik voel me alsof er een elastiek uit mijn middel groeit. Ik trek en trek want ik wil nog niet weg, maar de elastiek wordt te sterk. Naarmate hij me verder en verder van de boom vandaan trekt, volgen de bloemen me. Alsof de boom me tracht tegen te houden, me wil helpen. Maar het lukt niet en ik open mijn ogen.
Ik ben verbaasd: ik heb nog nooit woorden gehoord tijdens een meditatie, dit is de eerste keer. Wat is er veranderd? Jammer ook dat het bezoekje zo kort was. Ik wil mijn nieuwe vriend de komende dagen nog eens bezoeken, in mijn dromen, maar ik weet dat het moeilijk zal zijn.
Reacties