Webmaidens Grimoire

Zondag is meestal een luie dag (als het weekend niet volgeboekt is tenminste) en dus twijfelde ik even of ik hier wel naartoe zou gaan, maar uiteindelijk sprong ik toch de fiets op en reed naar de Nononov in Hoboken. Daar was ik nog nooit geweest, ook al ligt dat gemeenschapscentrum bij wijze van spreken achter onze hoek en zie ik op Facebook regelmatig aankondigingen passeren van bands die hier een podium vinden. De laatste tijd zijn het vooral aankondigingen voor workshops rond fermenteren en andere “groene” bezigheden. De workshop rond etherische oliën hoort in diezelfde categorie. Ik was eigenlijk al te laat vertrokken thuis, maar gelukkig waren ze nog niet begonnen toen ik aankwam. De vrouwen leken elkaar allemaal al te kennen, en velen onder hen hadden blijkbaar al eerder een workshop met etherische olie gevolgd bij Sarah en Caroline, die de dag begeleidden. Beide dames werken met de olie van het Spaanse merk Doterra. Die hebben wat ze zelf een “EHBO oliekit” noemen, een (dure!

Het is de periode van het jaar die geassocieerd wordt met het element Lucht, de perfecte tijd van het jaar dus om na te denken over luchtmagie. Dat is zelfs gemakkelijker gedaan dan je denkt: we gaan onze eigen wierook maken. Het kiezen van de ingrediënten Om een wierookmengeling te maken, kies je kruiden en harsen die overeenkomen met het doel waarvoor je de wierook wil gebruiken. Er zijn geen vaste regels, maar je houdt wel best rekening met geuren die bij elkaar passen. Een geur bestaat uit verschillende lagen of subgeuren die samen één consistente geur leveren. Je hebt basisgeuren, middengeuren en bovengeuren. Basisgeuren zijn de geuren die het langst blijven hangen en het sterkst zijn. Het zijn bijna altijd fixerende stoffen die de andere ingrediënten als het ware samenbinden tot één consistente geur. Middengeuren komen trager vrij in de lucht. Ze zorgen dat een wierookrecept body heeft. Bovengeuren tenslotte zijn de eerste geuren die we ruiken. Ze zijn meestal lichter, zoete

Als er één ding is waarvoor gebruik werd (en wordt!) gemaakt van divinatiemethoden, dan was het wel voor de liefde. Hij houdt van mij, hij houdt niet van mij … wie heeft er als kind niet de blaadjes van een madeliefje getrokken om te beslissen of je ‘het aan zou vragen’ of niet (dat is een vorm van “floromantie” by the way). Een hele leuke divinatiemethode waar ik een paar weken geleden over struikelde op het internet, was divinatie met behulp van snoephartjes. Je weet wel, die witte of roze suikerhartjes waarin een klein boodschapje gedrukt zit. Je kan de roze en witte hartjes beschouwen als een lekkere vorm van runenstenen :-). Denk aan je heksenrunen of oghamstokjes: allemaal min of meer dezelfde houten schijfjes of stokjes waarop enkel het runensymbool – de boodschap – verschilt. Alles wat in verschillende versies met verschillende boodschappen bestaat, kan je inderdaad gebruiken als hulpmiddel voor divinatie. Uiteraard zijn de hartjes geen klassieke divinatietool, maar v

Deze ochtend begon ik mijn dag met een klein glaasje berkensap. Toen ik vorige week in de Bioplanet binnenwipte, stonden de kleine groene flesjes prominent in de uitstalling. Ik was geïntrigeerd en nam er eentje mee, om te proberen. Berk is natuurlijk een boom die helemaal geassocieerd wordt met het seizoen, de vroege lente, als de winter nog prikt en de zon nog niet weet of ze nu wel of niet wil schijnen. In de Scandinavische landen werd de boom vereerd als boom van het licht, de nieuwe lente. Voor de Kelten was het de boom van Brighid. Zeer toepasselijk dus met Imbolc net achter de rug! Berken (Betula) komen overal voor in het noordelijk halfrond. Dat komt omdat ze door en door winterhard zijn. Het zijn de enige boomsoorten die van nature voorkomen op Groenland en IJsland! Ze zijn typisch voor Scandinavië, de Baltische Staten, Canada en Rusland. Berkensap is daar een traditioneel drankje dat voor een hele reeks van kwalen en kwaaltjes wordt aangewend. Op het etiket lees ik d

Toen ik deze song voor het eerst hoorde, ging het haar op mijn armen vanzelf recht staan. Ik kon er niet aan doen, ik hoorde er de stem van Brigandhu in. Elke keer als ik dit hoor, zie ik haar staan tussen de werelden, op het kruispunt tussen de vier windrichtingen. Het is een strenge, harde versie van haar. De kleuren zitten niet helemaal juist. Het is of alles een tint donkerder is. De wolken glijden snel voorbij aan een hemel die te laag lijkt te hangen. De lange zwarte haren van de godin golven achter haar in de striemende wind, en ze kijkt bepaald meedogenloos, met pikzwarte ogen die niet knipperen. Als je ooit een kwaaie Brigandhu tegenkomt, dan zou dit de soundtrack kunnen zijn. Maar het lijkt me dat wij mensen al heel ver zouden moeten gaan om ervoor te zorgen dat ze haar zelfbeheersing verliest. Ze is het type godin dat geen spier verrekt als de zon naar beneden dondert :-) The clash of worlds is at hand. I am the first. I am the last. The passage has occurred. I

Nadat we een vruchtbare voormiddag hadden doorgebracht in de Verscholen Tuin in Deurne met onze Arcadia Dorpsdag van 2019, vierden we in de namiddag samen Imbolc met de meisjes van de Amazones lesgroep. Zij moesten van Fjierra vier jaarfeesten uitkiezen en voorbereiden, en Imbolc was er daar eentje van. Gezien de band van onze coven met de Ierse godin Brighid, is Imbolc in principe een belangrijk jaarfeest voor ons, zeker omdat zowel Fjierra, Eirinn en ikzelf met een aspect (of verschillende aspecten) van deze godin werken. Brigandhu is er de continentale Gallische versie van. Het was de bedoeling dat Eirinn via Brighid zou trancen zodat we haar iets konden vragen als we daar behoefte aan hadden. Nadat we een cirkel hadden getrokken en Eirinn zich met wat Ierse whiskey had voorbereid op het verwelkomen van de godin in zichzelf, vroeg Fjierra iedereen om fluisterend Brighid aan te roepen, telkens en telkens opnieuw, in een ritmische cadans die de trance moest helpen induceren. “Bri