Webmaidens Grimoire

Bij onze laatste covenbijeenkomst , waren we op zoek gegaan naar de Axis Mundi, de verbinding tussen de werelden. Daarbij waren we afgedaald naar de benedenwereld, langs een andere weg dan gewoonlijk. Ik had er een klein rood vogeltje ontmoet, dat me een takje was komen brengen uit de benedenwereld, als een soort van alternatieve versie van Noach :-) Het takje bleek uiteindelijk één enkel blad te zijn, maar wel een samengesteld blad. Uiteraard ben ik gaan opzoeken om welke boom het ging, want alles wat je aangeboden krijgt in de benedenwereld kan belangrijk zijn. Mijn blad bleek een blad te zijn van de Fraxinus Excelsior ofte de gewone Es. De es staat voor dé boom, Ygdrassil, ook al is dat volgens sommigen enkel te wijten aan een vertaalfoutje in de Edda en zou Yggdrasil eigenlijk een taxus zijn geweest. Hij is de levensboom uit de Noorse mythologie en de boom van kennis tegelijk. Hij draagt en verbindt de werelden als wereldas. Hij reikt van de onderwereld dwars door de mens

Ik was er eerst voorbij gereden, maar een half uurtje later dan gepland leidde Mireille's liefste me naar het juiste huis, prachtig gerenoveerd en met een tuin waar je meteen alle ballast van een drukke week van je schouders kon gooien. Het was al de hele dag prachtig weer geweest en dus besloten we dat zomergevoel nog wat langer te laten duren en gewoon in die mooie tuin te blijven zitten voor onze bijeenkomst. Elenor heeft een basiscursus sjamanisme gevolgd bij AnamCara en was daar zo enthousiast over dat ze ons tijdens onze covenbijeenkomsten een deel daarvan wilde meegeven. Dat vind ik het fijnste aan onze covenbijeenkomsten, als we niet gewoon maar een ritueeltje doen of magisch werk doen, maar als we van elkaar kunnen leren en de dingen die we zelf hebben geleerd aan elkaar kunnen aftoetsen. Dat doen we eigenlijk veel te weinig. Nadat we kaarsjes hadden aangestoken en een cirkel hadden getrokken, vertelde Eleneor ons wat de bedoeling was vanavond. Sjamanen doen eigenlijk

Het was een heerlijk warme avond, het lijkt wel of lente en zomer de laatste jaren omgewisseld zijn, en dus zaten we in Eirinns tuin. De vorige les hadden we huiswerk gekregen en het was aan Ellen om de spits af te bijten. We moesten onszelf voorstellen aan de hand van een persoonlijkheidsdoos , zodat we elkaar beter zouden leren kennen en leren vertrouwen. De oefening spreekt van een doos, maar dat kan je interpreteren zoals je dat zelf wil. Ellen had er een grote tekening van gemaakt, een soort van getekende collage, met allemaal dingen die voor haar belangrijk zijn of die een belangrijke rol hebben gespeeld en nog spelen in haar persoonlijke groei, letterlijk en figuurlijk. Vrijuit sprak ze over wat haar had gemaakt tot de mooie warme vrouw die ze is, de tekeningetjes gebruikend als een soort van rode draad doorheen haar leven.We waren allemaal erg onder de indruk, ze had het grondig aangepakt! De lat lag meteen heel hoog voor de rest van ons :-) Je kon gewoon voelen hoe ieder