Webmaidens Grimoire

John Dee, de beroemdste Engelse magiër uit de Renaissance, en medium Edward Kelley werkten aan het eind van de zestiende eeuw zeven jaar samen aan wat de basis zou worden van wat wij vandaag Enochische engelenmagie noemen. Kelley had contact met verschillende engelen en tijdens die interacties kregen de mannen niet alleen een inkijk in de engelenhierarchie die achter de creatie zit, maar ook een specifiek Enochisch alfabet en dito taal en een hele hoop correspondentietabellen en instructies over het contacteren van engelen en andere spirituele wezens. Dee schreef nauwgezet alles op in zijn dagboeken. In zijn notities beschrijft hij een reeks rituelen en ceremonies om die wezens op te roepen met de bedoeling om hun energie en wijsheid te gebruiken voor transformatie. Dat was het buzzwoord van die tijd, een tijd waarin alchemie nog een serieuze wetenschap was en de steen der wijzen die lood in goud kon veranderen nog niet naar het rijk der fabelen was verwezen. In dit nieuwe systeem van

Wat was dat, zeg! Na de performance van Bambie Thug op de eerste halve finale voor het Eurovisiesongfestival wist ik niet goed wat ik ervan moest denken. Mijn brein zat ergens tussen tussen WTF! en WOW! Ik vond het geweldig! :-) In plaats van de brave liefdesliedjes die we van Ierland gewend zijn en waarmee het land al zeven keer heeft gewonnen sinds het in 1956 voor de eerste keer meedeed, kregen we nu Doomsday Blue voorgeschoteld, een spectaculaire performance met een soort van baby Maleficent die in een cirkel van kaarsen een demon lijkt op te roepen. Heel gedurfd voor zo'n katholiek land als Ierland. En het mocht ook wel, want sinds 2018 is geen enkele Ierse kandidaat meer in de finales geraakt terwijl het land nu zelfs een van de favorieten was van de bookmakers! Ik denk dat elke heks in Europa rechter ging zitten bij het zien van deze act. Of je nu van de muziek hield of niet, onze ogen gingen allemaal naar de brandende kaarsencirkel en de vele Keltische symbolen die de '

Nadat we de avond vooraf Walpurgisnacht hadden gevierd en daarna allemaal waren blijven slapen in de B&B van Verelna, was het heerlijk om samen te genieten  van een relax ontbijt en daarna op ons gemak alles klaar te zetten voor het open ritueel dat we organiseerden voor Beltane. Amara Fay en ikzelf waren broodjes gaan halen, best speciaal voor mij want dat is een taak die mijn liefste meestal op zich neemt, vroege vogel die hij is. Ook al waren we gisteren nog allemaal aan het werk en gingen we vanavond terug huiswaarts, toch voelde het alsof we op covenweekend waren. Daar zat het weer ook wel voor iets tussen, want tussen alle regenbuien door hadden we hoerenchance: gisteravond begon het pas opnieuw te regenen na ons ritueel en voor Beltane beloofde het een spectaculair mooie dag te worden. Dat mag ook wel eens na de natste herfst, winter en lente sinds sint-juttemis. We wisten eigenlijk niet echt hoeveel volk er zou komen, maar Beltane is één van de grote jaarfeesten en dus verw

 Als we denken aan Beltane, dan denken we natuurlijk ook aan dansen rond een meiboom en het kiezen van een meikoningin. Zo’n meiboom werd traditioneel gemaakt van meidoorn. Die boom staat in deze periode normaal gezien helemaal in bloei. Zijn stekelige takken staan vol prachtige witte bloemetjes. Die zouden helpen om gebeden naar de hemel te helpen sturen. Toverstokken gemaakt van dit hout zijn dan ook zeer krachtig. Meidoorn kan gebruikt worden voor bescherming, liefde en huwelijksspreuken. De bloesems van de meidoorn worden gebruikt in spreuken voor vruchtbaarheid en geluk (en geluk bij het vissen!). Ze zouden ook zeer erotisch zijn voor mannen.  In zijn boek The White Goddess schrijft Robert Graves dat de meidoorn wordt beschermd door een godin, Blodeuwedd, die bekend staat als de meikoningin. Net als Bloddeuwedd ziet de meiboom er fantastisch en lieflijk uit maar onder het oppervlak zitten scherpe doornen voor wie niet oplet. Blodeuwedd kennen we uit de Mabinogion. Haar naam beteke