Webmaidens Grimoire

“Give bees a chance” staat er op zijn t-shirt. De man van Hamamelis heeft niet alleen groene vingers en een prachtige tuin vol interessante ouderwetse bloemen, hij is ook een fervent bijenliefhebber. Dat is de reden waarom ik hem heb gevraagd voor één van de evenementen waar ik dit weekend voor werk: de opendeurdag van de Europese instellingen. En dus zeult hij lang voor deuren van het Berlaymont-gebouw open gaan een kistje met een deel van één van zijn bijenvolkeren naar de stand van de DG Environment. De mensen in de straat vinden “Europa” dikwijls een wereldvreemde bende bureaucraten die zomaar vanalles boven ons hoofd beslissen, maar dat is onterecht. Europa zorgt ook voor de bescherming van natuurgebieden die het verzamelt in een overkoepelend Natura 2000 netwerk (niet dat wij ons daar iets van aantrekken, denk maar aan het Essers debacle, waar de Vlaamse overheid plots besliste dat die beschermde natuur mocht wijken voor 400 theoretische banen) en probeert de biodiversiteit een...

Als ik door het park rij 's ochtends nadat ik met de kinderen naar school ben gefietst, kijk ik altijd vol bewondering naar de kraaien die hun kostje bij elkaar aan het scharrelen zijn. Er valt er altijd minstens één te spotten, maar meestal zie je ze in groepjes van een vogel of vijf. Kraaien en hun familie, de Corvidae, zijn onze grootste zangvogels. Dat zou je niet zeggen als je hun schorre krakra door het park hoort schallen. Die familie bestaat niet alleen uit kraaien (corvus corone) maar ook uit eksters (pica pica), kauwen (corvus monedula), Vlaamse gaaien (Garrulus Glandarius), roeken (corvus frugilegus) en natuurlijk ook de grote raven (corvus corax), al zijn die bij ons zo goed als uitgestorven. Raven zijn overigens de grootste zangvogels van heel Europa. Onze lokale reuzen zijn dus geen raven maar kraaien of roeken, ook best indrukwekkende beesten, groot en pikzwart als ze zijn. Ze zijn 40 tot 50 cm groot en hebben een spanwijdte van wel een meter! Ter vergelijking: een...

Bijen zijn hip tegenwoordig. Minstens twee of drie van onze vrienden hebben bijenkasten staan – waaronder Hamamelis! – en ook in steden als Antwerpen zijn “stadsimkers” aan het werk die lokale honing op de markt brengen. Steden blijken zelfs betere honing op te leveren omdat er minder met insecticiden wordt gespoten en bovendien meer bloemen worden geplant. En alle kinderen weten ondertussen al hoe ze een bijenhotel moeten maken (al dient dat niet voor honingbijen). Bijen zijn bovendien interessante beestjes. Ze zijn sociaal en leven in grote groepen samen, wat een efficiënte sociale structuur en aandacht voor communicatie impliceert. Die communicatie is complex en gewoonweg fascinerend! Een bijenkolonie is strak georganiseerd. Er zijn drie soorten bijen die elk hun vaste taak hebben: een koningin, darren en werksters. Er is één koningin die het hart van de kolonie is. Alleen de koningin legt eieren en staat zo in voor het voortbestaan van het bijenvolk. Als de koningin ouder ...

Gisterenmiddag werd er aangebeld, net toen ik met de kleintjes aan tafel zat. Zuchtend stond ik op om nog maar eens te vertellen dat de notaris echt niet hier in dit huis woont, maar in het sjieke notariskantoor één huis verder. Sommige mensen kijken echt niet verder dan hun neus lang is. Het waren Getuigen van Jehova. Zoals gewoonlijk waren ze met z'n tweeën en ik herkende de man meteen. Hij ziet er uit als een goedlachse opa en kan het heel goed uitleggen. Ik herinnerde me de vorige keer dat ze hier hadden aangebeld. Toen was het ook meneer geweest die het woord had gevoerd, verwijzend naar gebeurtenissen uit de recente geschiedenis om me te overtuigen te blijven luisteren. Veel mensen zouden al lang de deur hebben dicht gesmeten, maar twee dingen weerhouden me daar altijd van: elementaire beleefdheid en fascinatie. Barts oom is één van de hogere leden van de Getuigen van Jehova en we hebben dus al van een beetje naderbij kennis kunnen maken met deze bizarre  godsdienst. Ik wee...

Heel Nederland staat in rep en roer en als het regent in Amsterdam, dan druppelt het in Antwerpen. Toen we Dries daarstraks naar de turnles brachten, hoorde ik het op de radio: er zijn weer wolven gespot in Nederland! Tot verbazing van voorbijrijdende automobilisten, probeerde een wolf daar ergens in Gelderland op klaarlichte dag de weg over te steken. Het dier werd gefotografeerd en ook al is het niet 100% zeker, toch gaat men er van uit dat het echt om een wolf gaat. Dat is nu eens prachtig nieuws tussen al dat gezwets over regeringsonderhandelingen door! Opgewonden luisterde ik verder naar de uitleg van de Nederlandse wolvenspecialist. Al sinds de negentiende eeuw zijn wolven in onze contreien niet meer voorgekomen. Leopold I schoot in 1844 de laatste twee Belgische wolven, waarmee het dier in ons land was uitgeroeid ... Toen kon dat nog zomaar. Gelukkig zijn de dieren ondertussen beschermd. Het gaat dus al wat beter met de wolf in Europa. Sinds er komaf werd gemaakt met het IJzer...

Summ Summ summ, Bienchen summ herum . Dat was één van de kinderliedjes die mijn moeder vroeger zong. Toen ik klein was, zag je ze overal. Nu zie je ze niet meer zoveel. Ik heb het natuurlijk over de bijen. En dan heb ik het alleen nog maar over onze gedomesticeerde honingbijen, hun wilde neefjes zijn even belangrijk maar herkennen we dikwijls niet eens als bij. Het gaat dan om hommels en solitaire bijen die niet in groep leven, zoals de grote bladsnijder, de pluimvoetbij, de slobkousbij, de tronkenbij, de metselbij, enz . ... In onze contreien zijn er behalve de honingbij meer dan 350 soorten solitaire bijen. Hopelijk blijft dat zo. 2010 was het jaar van de biodiversiteit. Daar kunnen we allemaal op onze manier iets aan doen, zelfs in de stad. De stad Antwerpen draagt biodiversiteit hoog in het vaandel en zet daarom elk jaar een soort extra in de kijker. Dit jaar is dat de bij. Bijen zijn superbelangrijk, ook in de stad. Herinner je je Bee Movie ? In die tekenfilm weigeren de bij...

Toen ik gisteravond naar huis reed, hoorde ik op de radio dat de steenmarter terug is van weggeweest. Dat is goed nieuws! Wij hebben jaren fretten gehad en alles wat met bunzings, wezels, marters en andere fretachtige roofdieren te maken heeft, kan dan ook op mijn belangstelling rekenen. De steenmarter is in Vlaanderen een beschermde diersoort. Hij was zo goed als verdwenen uit onze fauna en als je er al eentje tegenkwam, was het meestal in platgereden toestand. Hij is zo zeldzaam dat je hem niet mag doden, je mag hem zelfs niet vangen! De laatste jaren komen er echter opnieuw meer en meer steenmarters voor. Het beestje is druk bezig aan de herkolonisatie van onze contreien en past zich daarbij blijkbaar ook goed aan aan een leven in verstedelijkt gebied . Way to go, steenmarter! De dieren maken er inderdaad geen punt van om zolders, schuurtjes, stallen en tuinhuisjes te gebruiken om hun jongen op te voeden. En Touring Wegenhulp krijgt regelmatig oproepen van wagens die niet blijk...

Bio is helemaal mijn ding, al moet ik toegeven dat ik niet consequent ben. De laatste weken doe ik echter extra mijn best. Dat komt omdat ik het boek " Dieren eten " van Jonathan Safran Foer heb gelezen. Ik las het in één ruk uit terwijl we naar Frankrijk reden vorige week. Jonathan Safran Foer laat ons nadenken over de voedselindustrie en de redenen waarom we bij het minste op onze achterste poten gaan staan maar de uitwassen van de voedselproductie zomaar accepteren. Er zijn immers geen zinnige redenen op te noemen waarom we dat zouden doen en toch kraait er geen haan naar. In plaats van kwaliteitsvol, lekker, ecologisch, diervriendelijk én mensvriendelijk voedsel te eisen, proppen wij ons dus vol met goedkoop geproduceerde rommel die helemaal niet zo goedkoop zou zijn als alle verborgen kosten van milieuvervuiling, gezondheidsproblemen en dergelijke meer zouden meegeteld worden. De voedselindustrie - de naam zegt het zelf al - produceert veel te veel spotgoedko...

Onze aarde krioelt van het leven. Meer dan 1,9 miljoen soorten van dieren, planten, zwammen en micro-organismen in duizenden kleuren en vormen bewonen deze planeet, van de diepste grotten en zeebodems tot de hoogste bergpieken, en dan hebben we het nog niet over de soorten die we nog niet eens ontdekt hebben! Biodiversiteit is een chique woord om die grote verscheidenheid aan leven te omschrijven. Jammer genoeg sterven meer en meer soorten uit. Dat verstoort op veel het natuurlijke evenwicht en dus het hele ecosysteem. Denken we maar aan schadelijke kevers die geen natuurlijke vijand meer hebben omdat die is uitgestorven. Dat is ook niet goed voor de mens, het brengt zelfs grote gevaren mee voor onze basisbehoeften. Denk maar aan de schadelijke kever van daarnet die onze graanoogst verwoest... Het is dus van groot belang dat we de snelle achteruitgang van soorten stoppen en de kaart trekken van de biodiversiteit. Ook de Verenigde Naties hebben er hun schouders onder gezet. Zij hebben 2...

Het moet niet altijd slecht nieuws zijn in deze dagen van crisis. Ik lees in De Standaard dat Vlaanderen een nieuw kader voor de bescherming van onze inheemse flora en fauna heeft en dat is goed nieuws! De natuurwetgeving in Vlaanderen rond de bescherming van onze flora en fauna rammelde langs alle kanten en voldeed niet. In plaats van zoals gewoonlijk even een beetje te gaan rommelen in de marge, besloot de vorige Vlaamse regering gelukkig om alles op de schroothoop te gooien en van nul te herbeginnen. Het resultaat is een nieuw soortenbesluit om onze inheemse flora en fauna beter te beschermen. In deze nieuwe wetgeving zit een passief luik, met de regels over wat mag en niet mag, en een actief luikwaarin nieuwe beschermingsprogramma's kunnen worden uitgewerkt om specifieke diersoorten te beschermen of te bestrijden. Dat is goed nieuws voor onze korenwolf . Jawel, dat is onze eigen Vlaamse naam voor de Cricetus cricetus ofte Europese hamster. Wat een geweldige naam! Dertig c...