Zwarte veren
Als ik door het park rij 's ochtends nadat ik met de kinderen naar school ben gefietst, kijk ik altijd vol bewondering naar de kraaien die hun kostje bij elkaar aan het scharrelen zijn. Er valt er altijd minstens één te spotten, maar meestal zie je ze in groepjes van een vogel of vijf.
Kraaien en hun familie, de Corvidae, zijn onze grootste zangvogels. Dat zou je niet zeggen als je hun schorre krakra door het park hoort schallen. Die familie bestaat niet alleen uit kraaien (corvus corone) maar ook uit eksters (pica pica), kauwen (corvus monedula), Vlaamse gaaien (Garrulus Glandarius), roeken (corvus frugilegus) en natuurlijk ook de grote raven (corvus corax), al zijn die bij ons zo goed als uitgestorven. Raven zijn overigens de grootste zangvogels van heel Europa. Onze lokale reuzen zijn dus geen raven maar kraaien of roeken, ook best indrukwekkende beesten, groot en pikzwart als ze zijn. Ze zijn 40 tot 50 cm groot en hebben een spanwijdte van wel een meter! Ter vergelijking: een raaf meet 65 cm en heeft een spanwijdte van 1,2 m.
Veel mensen houden niet van kraaien, maar ik vind ze fascinerend. Dat komt waarschijnlijk omdat het slimme vogels zijn. Daardoor passen ze zich gemakkelijk aan en hebben ze er geen moeite mee om in onze buurt te leven. Het zijn dan ook opportunisten die niet vies zijn van een goeie vuilnisbak :-) Ze eten zo goed als alles: insecten, eieren, kleine zoogdieren, jonge zangvogels, keukenafval, graanresten, kiemplantjes en kadavers. Het is niks bijzonders om een kraai langs de kant van de weg te zien pikken in vers doodgereden konijnen of andere slachtoffers van ons moordende verkeer.
Wat ik ook zo fascinerend vind, is het feit dat kraaien kieskeurig zijn als het op partners aan komt. Als ze besluiten om een paartje te vormen, dan doen ze dat voor het leven. Dat doen de meeste kraaiachtigen overigens. De vader van één van mijn vriendjes vroeger, vertelde me ooit hoe hij met zijn spade eksters doodsloeg en die vervolgens op de mesthoop gooide. Je moest alleen maar even wachten tot het vrouwtje of mannetje van het dode dier bij het dode lichaam kwam treuren om ook dat dier dood te slaan. Dan was je van die vieze dieven af. Ik vond het gruwelijk en sinds dan heb ik een zwak voor eksters, kraaien, kauwtjes en alles wat van ver of dichtbij op een corvus whatever lijkt :-)
Dat 'begrafenisgedrag' is iets dat trouwens typisch is voor kraaien en hun familie, zo blijkt. Ze treuren om hun dode vrienden en onthouden ook wat of wie verantwoordelijk is voor hun verlies. Zo leren ze ook potentiële gevaren voor hun eigen leven herkennen. Ik zei het al, het zijn verrekt slimme dieren!
In het park zitten ook troepjes kauwen. Tijdens een vogeltelling voor Natuurpunt door 253 Vlaamse scholen twee weken geleden bleken kauwen voor het derde jaar op rij de meest getelde vogels op de speelplaatsen (op de tweede plaats stond hun grote neef, de kraai, en de houtduif stond op plaats drie). Die druktemakers doen me altijd glimlachen. Ze lopen altijd zo parmantig door het gras te paraderen en zijn verschrikkelijk nieuwsgierig. Kauwen en eksters houden van glimmende, glanzende dingen en gaan daar graag mee aan de haal. En ze stelen ook van elkaar. Als er eentje iets heeft ontdekt, zie je de anderen geïnteresseerd naderbij komen. Dat gaat soms gepaard met een uitzinnig kabaal :-) Kauwtjes werden vroeger wel eens tam gemaakt. Zo'n tamme kauw hechtte zich voor het leven aan zijn baasje en kon zelfs woordjes leren napraten. Erg natuurlijk is dat niet en dus is die praktijk ondertussen gelukkig verboden. Alle kraaiachtigen zijn immers beschermd.
In Vlaanderen zijn in principe alle inheemse vogelsoorten beschermd. Ze mogen niet gedood worden en hun rustplaatsen mogen niet verstoord worden. Jammer genoeg heeft de Vlaamse regering deze week beslist dat aan hun bescherming wordt gemorreld. Als ze schade aanrichten, mogen kauwen, kraaien, eksters, gaaien, spreeuwen en brandganzen tijdelijk bestreden worden. Kraaien mogen dan wel graag in de buurt van mensen wonen, dat is blijkbaar niet wederzijds. En het zijn nog wel zo'n prachtige dieren! Nochthans horen zij thuis in ons landschap en in onze cultuur. Ze komen in alle Europese mythologieën voor: denk maar aan de raven Hugin en Mugin die Odin van informatie voorzagen of aan de keltische Morrigu die in Ierland Badb Catha werd genoemd, "oorlogskraai", omdat ze in de gedaante van een kraai over de slagvelden vloog om met haar magie de uitkomst te beïnvloeden!
Meer info:
• https://www.natuurpunt.be/zwarte-kraai
• http://www.tuinadvies.be/artikels/kraaiachtigen.htm
Kraaien en hun familie, de Corvidae, zijn onze grootste zangvogels. Dat zou je niet zeggen als je hun schorre krakra door het park hoort schallen. Die familie bestaat niet alleen uit kraaien (corvus corone) maar ook uit eksters (pica pica), kauwen (corvus monedula), Vlaamse gaaien (Garrulus Glandarius), roeken (corvus frugilegus) en natuurlijk ook de grote raven (corvus corax), al zijn die bij ons zo goed als uitgestorven. Raven zijn overigens de grootste zangvogels van heel Europa. Onze lokale reuzen zijn dus geen raven maar kraaien of roeken, ook best indrukwekkende beesten, groot en pikzwart als ze zijn. Ze zijn 40 tot 50 cm groot en hebben een spanwijdte van wel een meter! Ter vergelijking: een raaf meet 65 cm en heeft een spanwijdte van 1,2 m.
 |
| Een zwarte kraai heeft een lekker hapje gevonden in het park |
Wat ik ook zo fascinerend vind, is het feit dat kraaien kieskeurig zijn als het op partners aan komt. Als ze besluiten om een paartje te vormen, dan doen ze dat voor het leven. Dat doen de meeste kraaiachtigen overigens. De vader van één van mijn vriendjes vroeger, vertelde me ooit hoe hij met zijn spade eksters doodsloeg en die vervolgens op de mesthoop gooide. Je moest alleen maar even wachten tot het vrouwtje of mannetje van het dode dier bij het dode lichaam kwam treuren om ook dat dier dood te slaan. Dan was je van die vieze dieven af. Ik vond het gruwelijk en sinds dan heb ik een zwak voor eksters, kraaien, kauwtjes en alles wat van ver of dichtbij op een corvus whatever lijkt :-)
Dat 'begrafenisgedrag' is iets dat trouwens typisch is voor kraaien en hun familie, zo blijkt. Ze treuren om hun dode vrienden en onthouden ook wat of wie verantwoordelijk is voor hun verlies. Zo leren ze ook potentiële gevaren voor hun eigen leven herkennen. Ik zei het al, het zijn verrekt slimme dieren!
 |
| Een kauw paradeert door het park |
In Vlaanderen zijn in principe alle inheemse vogelsoorten beschermd. Ze mogen niet gedood worden en hun rustplaatsen mogen niet verstoord worden. Jammer genoeg heeft de Vlaamse regering deze week beslist dat aan hun bescherming wordt gemorreld. Als ze schade aanrichten, mogen kauwen, kraaien, eksters, gaaien, spreeuwen en brandganzen tijdelijk bestreden worden. Kraaien mogen dan wel graag in de buurt van mensen wonen, dat is blijkbaar niet wederzijds. En het zijn nog wel zo'n prachtige dieren! Nochthans horen zij thuis in ons landschap en in onze cultuur. Ze komen in alle Europese mythologieën voor: denk maar aan de raven Hugin en Mugin die Odin van informatie voorzagen of aan de keltische Morrigu die in Ierland Badb Catha werd genoemd, "oorlogskraai", omdat ze in de gedaante van een kraai over de slagvelden vloog om met haar magie de uitkomst te beïnvloeden!
Meer info:
• https://www.natuurpunt.be/zwarte-kraai
• http://www.tuinadvies.be/artikels/kraaiachtigen.htm
Reacties