Webmaidens Grimoire

Ik zat in kleermakerszit in het gras. Onder mijn handen voelde ik het korte gras, waar de mensen van de stad een pad hadden gemaaid in de wildernis van de Konijnenwei. Het rook er lekker, die typische zomergeur, een mengeling van zoete bloemige geuren en droog gras. Ik kon in de verte het zachte razen van het verkeer op de Ring en de Singel horen, maar dat was maar achtergrondgeluid. Mijn oren waren meer toegespitst op het zoemen van de zweefvliegen en de hommels en het ritmische getschirp van de krekels die goed verstopt zaten in het groen. Rondom mij zaten in een brede cirkel een heleboel wezens. Sommigen zouden ze elfen noemen, wezens van de natuur die hier op de Konijnenwei een thuis hebben gevonden. De meeste wezens zouden normaal gezien maar tot aan mijn knieën komen, maar nu ik neer zat keek ik hen recht in de ogen. Er waren er bij die ik herkende als aardmannetjes of zoiets, er waren een soort van groene elfjes, maar ik zag ook wezens die ik nog nooit had gezien. Sommige onde

Het is heerlijk verdwalen in de kleine kronkelstraatjes van Vrbnik, een charmant middeleeuws stadje op het Kroatische ‘gouden eiland’ Krk. Het stadje is een wirwar van smalle straatjes, trappen, gangetjes en doorgangen die je na tien minuten al het gevoel geven dat je hopeloos verloren bent gelopen. Gelukkig is het stadje een voorschoot groot. Welk kronkelweggetje je ook kiest, ooit kom je vanzelf de Maria Hemelvaartkerk tegen, met voor de deur een zonnewiel gemaakt van kiezels uit de zee. Het ‘Wiel van Vrbinek’ is ondertussen één van de trekpleisters van het ministadje, net als het smalste straatje ter wereld (43cm!). Niemand weet precies wanneer het zogenaamde “Wiel van Vrbnik” werd gemaakt, maar volgens het bordje werd het gebruikt om het Glagolitisch schrift te onderwijzen en dus dateert het ten vroegste uit de Middeleeuwen. Kroatië is de bakermat van het Glagolitisch schrift. Dat oude Slavische alfabet werd rond 862 uitgevonden door twee monniken en broers uit Thessal

De eerste keer dat ik hoorde over de grotten van Postojna, was in de tabletop roleplay Call of Cthulhu. We speelden een bont allegaartje dat in de jaren twintig half Europa doorreisde om duistere krachten tegen te houden die één van oude gruwelgoden wilde doen herrijzen. Onze party sloop in het geniep de grot binnen en verstopte zich in het treintje dat naar het hart van de grot leidde, waar een groep cultisten een luguber ritueel wilde uitvoeren We gingen allemaal dood of werden knettergek 😊. Natuurlijk was dat allemaal fantasie, maar de grot van Postojna bestaat wel echt. Zelfs het treintje is geen uitvindsel! De grot van Postojna, in Slovenië, is de grootste publiek toegankelijke grot van Europa en de op één na grootste druipsteengrot ter wereld (de grootste grot ter wereld is de Hang Son Doong grot in Vietnam). Van de 24 km lange grot is slechts een klein gedeelte te bezoeken en een deel staat ook nog eens onder water. Maar dat is niet erg, want anders zouden we niet kennis kunn