Webmaidens Grimoire

Met al die appelen die ik links en rechts aangeboden krijg, is het maar goed ook dat ik een aantal prima appeltaartrecepten heb die bijna niet kunnen mislukken, die in een wip in elkaar gedraaid zijn en die bovendien erg lekker smaken ook. Nu de hoogdagen van het picknick- en barbecueseizoen aangebroken zijn, is het ook veel leuker om een zelfgebakken appeltaart mee te brengen in plaats van een "bloemetje". Je scoort er vanzelf mee! Dit is een aangepaste versie van de appelflantaart waarvan je het recept meekrijgt in de verpakking van het kruimeldeeg van het merk Marc Payot. Hoeft het nog gezegd dat wij grootverbruikers zijn? :-) Voor een normale taartvorm: 1 pak voorgemaakt kruimeldeeg; 3 of 4 grote appelen; 3 eieren; 250 ml halfvolle melk (als je wil kan je 50 ml melk vervangen door rum of calvados, maar als het voor kinderen is hou ik het bij gewone melk); 6 soeplepels rietsuiker; 1 zakje vanillesuiker; 2 soeplepels paneermeel; 3 soeplepels patisseriebloem;

Toen ik daarstraks naar een afspraak reed in Schoten, liet mijn GPS me via Vordenstein rijden. Daar waren we in het najaar al eens gaan wandelen met vrienden en de prachtige tuinen waren mij toen al erg bevallen. Op de terugweg besloot ik dus eventjes te stoppen en een toertje te gaan maken in de kruidentuin op het domein. De dochtertjes van die vrienden van ons hadden van hun oma geleerd dat dit een echte Heksentuin was, en het moet gezegd dat er veel meer staat dan alleen maar knoflook en basilicum :-) De Oranjerie van Vordenstein Behalve een jong koppeltje met hun twee kinderen, was er helemaal niemand in de tuin en had ik het hele domein voor mij alleen. Het enige dat ik kon horen was het lichte gezoem van de zweefvliegen en het gebrom van de kleine hommeltjes die de bloemen druk bezochten. Het rook er heerlijk naar zomer. Ik voelde mezelf helemaal ontspannen en dat was eigenlijk al wel een tijdje geleden, ook al ben ik momenteel driekwart werkloos. Na een half uurtje vertr

Het is heerlijk terrasjesweer vandaag en bovendien midzomer! Dat betekent dat de dag en de nacht vandaag even lang zijn: vanaf morgen gaan de dagen weer korter worden ... Midzomer wordt al eeuwen lang gevierd en is één van de belangrijkste pre-christelijke feesten. Midzomer valt precies in het midden van de Keltische zomerperiode, net halverwege Beltain op 1 mei en Lughnasadh op 1 augustus. Op deze dag trouwt de godin met haar god, zodat de aarde weer vruchtbaar wordt en we kunnen genieten van een overvloedige oogst. Het is dan ook een feest van vruchtbaarheid en groei. Op midzomer worden traditioneel grote vuren aangestoken. Die moeten beschermen tegen duistere krachten, want de sluiers tussen de werelden zijn op midzomer dunner dan anders. Het is niet voor niets dat Shakespeare de ondeugende Puk strapatsen laat uithalen in zijn Midsummernight's Dream. Op midzomer gooi je je oude kruidenwis in het midzomervuur. Maak een wandeling en pluk zeven verschillende kruiden die je same

Vandaag was het opnieuw de jaarlijkse barbecue van de parochie en de feestelijke opening van het beiaardseizoen. Wij gaan daar elk jaar naartoe, niet alleen omdat Barts ouders mee in de parochieraad zitten maar ook omdat ik de lokale gemeenschap belangrijk vind. Dat klinkt heel modieus, maar in een grote stad als Antwerpen moet je initiatieven zoals dit koesteren. Elk jaar vraagt Bart zich echter opnieuw af waarom hij zich in 's hemelsnaam - what's in a name :-) - elke keer weer laat overhalen om mee te gaan. Het moet gezegd dat de organisatie dikwijls veel te wensen over laat, zelfs naar de normen van de gemiddelde dorpsbarbecue. Zo neemt mijn schoonmoeder altijd bestek mee van thuis omdat er alleen maar plastieken vorken en messen voorhanden zijn. Snij daar maar eens een steakje mee! :-) Die bric-à-brac sfeer vind ik an sich niet zo erg (dat is weer eens iets anders voor een event manager :-)), maar ik erger me wel elke keer weer aan de chaos rond de barbecue en de groenten

Eleniana stuurde vorige week een mailtje met de vraag of we Nette en Finn niet wat extra energie konden geven om te zien of ze konden helpen bij het oplossen van de problemen in de Golf van Mexico. Door dat lekkende boorplatform heeft die olieramp nu ongeveer de omvang aangenomen die de ramp van de Exonn Valdez ruim overtreft. Niet alleen het leven in de oceaan wordt bedreigd, ook een sociaal kerkhof dreigt in Florida, waar de olie ondertussen op de kusten aanspoelt en de pelikanen bruinbesmeurd op hun nesten zitten. Het is ronduit beschamend. Nette en Finn zijn thoughtforms die we een tijdje geleden hebben gemaakt met een specifieke taak. Nette is verantwoordelijk voor het energetisch web over de aarde en Finn heeft als taak de wetenschappers wereldwijd aan te spreken om een oplossing te vinden voor het afval- en energieprobleem. De vervuiling van de Golf van Mexico en mogelijk ook de Atlantische Oceaan is verschrikkelijk, maar hoort niet bij die taak. Fjierra heeft gelijk als ze ze

Bio is helemaal mijn ding, al moet ik toegeven dat ik niet consequent ben. De laatste weken doe ik echter extra mijn best. Dat komt omdat ik het boek " Dieren eten " van Jonathan Safran Foer heb gelezen. Ik las het in één ruk uit terwijl we naar Frankrijk reden vorige week. Jonathan Safran Foer laat ons nadenken over de voedselindustrie en de redenen waarom we bij het minste op onze achterste poten gaan staan maar de uitwassen van de voedselproductie zomaar accepteren. Er zijn immers geen zinnige redenen op te noemen waarom we dat zouden doen en toch kraait er geen haan naar. In plaats van kwaliteitsvol, lekker, ecologisch, diervriendelijk én mensvriendelijk voedsel te eisen, proppen wij ons dus vol met goedkoop geproduceerde rommel die helemaal niet zo goedkoop zou zijn als alle verborgen kosten van milieuvervuiling, gezondheidsproblemen en dergelijke meer zouden meegeteld worden. De voedselindustrie - de naam zegt het zelf al - produceert veel te veel spotgoedko

Gisteren ben ik samen met Fjierra en Eirinn een bezoekje gaan brengen aan de Hare Krishna's in Durbuy.  Fjierra belde me een tijdje geleden met de vraag of ik geen zin had om mee te gaan naar de feestelijke opening van het Museum of Sacred Art in Durbuy.  Dat Museum voor Heilige Kunst is een nieuwe attractie van Radhadesh , het spirituele centrum van de Hare Krishna beweging in België. Het museum herbergt een schat aan kunstwerken die religieuze thema’s en taferelen uit het oude India afbeelden, meestal in traditionele Indiase stijl. Fjierra had een uitnodiging gekregen van Martin Gurvich, de secretaris van het Hindoe Forum van België, die ook de drijvende kracht achter het Museum is. Ik herinner me nog de schande die gesproken werd toen de Hare Krishna's, die toch nog zo'n beetje als een sekte werden beschouwd, dat kleine kasteeltje in de Ardennen kochten en er hun thuisbasis van maakten. Je kan er ondertussen rondleidingen en workshops volgen, maar toch was ik er nog n