Webmaidens Grimoire

De Eleusinische Mysteriën van Demeter en Persephone zijn de oudste van de Mysterieriten in Griekenland, met gelijkaardige riten in Egypte, Kreta, Anatolië en Thracië, met wortels in een veel ouder neolitisch verleden, toen de mensen overgingen van een nomadisch naar een landbouwersbestaan. De Eleusinische Mysteriën, zoals wij ze kennen uit de Griekse literatuur en geschiedenis, hebben bijna tweeduizend jaar bestaan, van ongeveer 1450 voor Christus tot 392 na Christus. Persephone kreeg in de mysteriëndienst van Eleusis liefkozend de bijnaam Korè - 'meisje' - en wordt samen met Demeter vereerd. Beide godinnen vormden een soort eenheid waarbij Demeter de bebouwde aarde was, en Korè, het graan dat in de aarde valt, sterft en nieuw leven voortbrengt. De mysteriën bestonden uit twee delen, de Kleine Mysteriën en de Grote Mysteriën. Over de Kleine Mysteriën is niet zo veel bekend behalve dat ze georganiseerd werden in het midden van de Griekse maand Anthesterion, die min of meer ove...

Na de natte dagen van de afgelopen weken, werden we verwend met een paar warme droge dagen. En dus profiteerden we ervan om de Herfstevening buiten te vieren, in de tuin van Verelna. We babbelden eerst wat bij terwijl we wachtten op Juniper en Hamamelis en ik genoot van de Maredsous Triple die Verelna's liefste voor me inschonk. Blijkbaar zijn er weinig vrouwen die van de volle smaak van dat abdijbier houden. Nochthans is het een zoet en fluwelig bier, waarin je de bitter smaak van de 10° alcohol nauwelijks proeft. Gevaarlijk! :-) Uiteindelijk bleek Hamamelis het jaarfeest helemaal vergeten te zijn en omdat ook Elenor had afgebeld wegens een barstende hoofdpijn, waren we met ons viertjes over, helemaal Amma Devi, en dat was eigenlijk nog eens echt plezant. Het is inderdaad waar dat de sfeer dan lichtjes shift. Niet dat het slechter aanvoelt met de meisjes van Hagazussa erbij, want dat klikt wonderwel, maar toch is er iets waar ik zo niet meteen de vinger op kan leggen, dat er echte...

Het was al lang geleden dat we nog eens waren samengekomen bij Vesa in Ekeren want tijdens de zomer werd er geen les gegeven, al had dat niemand tegengehouden om toch samen te komen. We zouden vanavond niet alleen Mabon ... pardon, de herfstevening vieren, maar ook meteen van de gelegenheid gebruik maken om te bespreken wat we graag allemaal nog zouden willen verdiepen. Want de theorie is één ding, het is pas oefening die kunst baart en je kan nooit genoeg oefenen. Iedereen kwam aan bod, maar het viel zowel Vesa als mijzelf meteen op dat wat de meisjes allemaal wilden doen eigenlijk gewoon covenwerk was J Jawel, dat Amma Devi een eigen coven zou worden hadden we, denk ik, allemaal al – met plezier – zien aankomen. Omdat het ondertussen al laat was geworden en het weer nu niet bepaald uitnodigde tot huppelen in het maanlicht, besloten we het jaarfeest an sich te laten voor wat het was, maar wel het magische werk dat Veerle had voorbereid voor het ritueel samen te doen. De herfst ...

Maandag zouden we met Amma Devi Mabon vieren … euh, de herfst equinox. De laatste dagen is er op Facebook een klein relletje aan de gang over Mabon. De aanleiding is een blogpost van de Britse priesteres Sorita d’Este . En ze heeft een punt.  Wij heksen vieren allemaal de jaarfeesten in het jaarwiel en meestal noemen we die feesten ook bij hun oeroude Keltische naam. Tenminste, dat denken we. Want in tegenstelling tot wat velen onder ons denken, gaan een aantal van die namen helemaal niet terug tot oeroude tijden. Integendeel zelfs. Mabon is er daar eentje van. In de jaren zeventig noemde een Amerikaanse auteur het feest Mabon en om de ene of de andere reden is dat door iedereen zomaar klakkeloos lemmingsgewijs overgenomen. Nochthans heeft Mabon niets met de herfstequinox te maken. Mabon is een personage uit de Welshe mythologie en de Arthurlegende. Zijn naam is voluit Mabon ap Modron en dat betekent letterlijk “De Zoon van de Moeder”. Mabon heet dus gewoon Zoon en ...

Tot onze Amerikaanse artiesten vroegen of ze Thanksgiving mochten vieren, had ik eerlijk gezegd nog nooit bij deze feestdag stilgestaan. Chef Lut en ik staken de koppen bij elkaar en zorgden voor een Thanksgiving lunch, met kalkoen, veenbessen en yoghurt met pompoenjam van de papa van Bart als gezond dessert. Ook thuis stond er kalkoen op het menu: Thanksgiving bleek de perfecte gelegenheid om te genieten van de gezelligheid van een avondje samen met vrienden. De naam van het feest nodigt elke rechtgeaarde heks zowiezo al uit om zich over het onderwerp te buigen, en dat was bij mij niet anders. Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld: God danken voor de goede oogst, klinkt dat niet zeer bekend in de oren? Het verhaal gaat dat de eerste mensen die zich in Amerika vestigden, bijna omkwamen van de honger. De indianen kwamen hen ter hulp met maïs en kalkoenvlees en daardoor konden zij zich handhaven. Maar goed dat de indianen niet in de toekomst konden kijken: twee eeuwen later werden ze door...

Afgelopen donderdag was het Thanksgiving en dus hadden Bart en een vriend van ons de koppen bij elkaar gestoken om een Thanksgiving etentje te organiseren voor de vrienden. Aangezien ik vandaag moest werken was ik benieuwd wat ze er (letterlijk) van zouden bakken. Het zou een kalkoen-met-alles-erop-en-eraan dineetje worden en dus planden ze alles met militaire precisie: drie keer kwamen ze samen om alles op te lijsten en door te nemen en georganiseerd te krijgen. Ik moest daar wat monkelig mee lachen: nog eventjes en we hadden zowaar een logbook uitgeschreven :-) Bij de kalkoen hoort traditioneel "cranberry sauce" of veenbessencompote. Dat aten wij vroeger samen met gestoofde appeltjes bij de fazant die mijn grootmoeder steevast op tafel zette met kerstmis. Je kan die kant en klaar kopen, maar Bart had zowaar verse veenbessen meegebracht. De meeste veenbessen komen nog steeds uit Canada, waar ze grote "plantages" hebbben. Die worden onder water gezet zodat de bessen...

Brrrr, het begint echt koud te worden als ik 's morgens Kaat en Dries naar respctievelijk de school en de crèche ga brengen. De kinderen protesteren wel even maar ik verplicht hen toch al om een dikker jasje aan te trekken en de crocjes blijven in de kast. Eergisteren volgden we een spoor van kastanjes tot aan de schoolpoort; in de gang stond een grote bak vol, waar blijkbaar een gat in moet hebben gezeten. Ik moest lachen, we voelden ons net Klein Duimpje, maar het kon niet toepasselijker zijn: de herfst is waarlijk begonnen! Elenor had me uitgenodigd om vorige zondag mee Mabon te komen vieren, maar we hadden al afgesproken met vrienden. Dani en Nathalie hebben in Veltem-Beisem een huis gekocht en daar was ik sinds hun verhuis nu al meer dan zes maanden geleden nog steeds niet geraakt, shame on me. Het huis is heel OK, maar de tuin is gewoonweg super! Het gras was niet te kort gemaaid en de bomen kwamen langzaam in herfststemming. Op de tafel lagen wat appeltjes te rijpen die van ...