De zomer is dood, leve de herfst!
Brrrr, het begint echt koud te worden als ik 's morgens Kaat en Dries naar respctievelijk de school en de crèche ga brengen. De kinderen protesteren wel even maar ik verplicht hen toch al om een dikker jasje aan te trekken en de crocjes blijven in de kast.
Eergisteren volgden we een spoor van kastanjes tot aan de schoolpoort; in de gang stond een grote bak vol, waar blijkbaar een gat in moet hebben gezeten. Ik moest lachen, we voelden ons net Klein Duimpje, maar het kon niet toepasselijker zijn: de herfst is waarlijk begonnen!
Elenor had me uitgenodigd om vorige zondag mee Mabon te komen vieren, maar we hadden al afgesproken met vrienden. Dani en Nathalie hebben in Veltem-Beisem een huis gekocht en daar was ik sinds hun verhuis nu al meer dan zes maanden geleden nog steeds niet geraakt, shame on me. Het huis is heel OK, maar de tuin is gewoonweg super! Het gras was niet te kort gemaaid en de bomen kwamen langzaam in herfststemming. Op de tafel lagen wat appeltjes te rijpen die van de eigen appelboom waren gevallen. Het was mooi weer, de kinderen speelden prettig samen en wij genoten dankbaar de hele dag van dat gulle herfstzonnetje in de tuin. Een echt Mabon sfeertje, zalig!
Mabon, of de herfstequinox, is het punt waarop de overgang van licht naar donker wordt gemaakt. Vanaf nu gaan de dagen serieus beginnen korten, binnenkort vertrekken we 's ochtends in het donker naar het werk en komen terug in het donker thuis. Het is het begin van het koude seizoen, de voorloper van de winter die achter het hoekje staat te wachten, en die mij gegarandeerd weer zo'n leuk winterdepressietje in de nek splitst.
Mabon is zo'n beetje het heksenoogstfeest. Het wordt meestal gevierd op 21 of 22 september. Met dit feest danken we de aarde voor alles wat we het afgelopen jaar van haar hebben gekregen en wat we voor haar terug kunnen doen. De herfst is immers de periode waarin we oogsten wat we het afgelopen jaar hebben gezaaid. Dat hoeft niet persé letterlijk "oogst" of voedsel te zijn; we leven gelukkig niet meer in een tijd waarop we nog dood gaan van de honger als we niet genoeg genoeg van het veld hebben gehaald. Het gaat hier ook om je spirituele oogst, de evolutie en verandering: dingen die we hebben bereikt, dingen die we achter ons willen laten. Alles waar we het afgelopen jaar aan hebben gewerkt, wordt geëvalueerd. Een periode wordt afgesloten. Tijd dus voor bezinning ...
Het afgelopen jaar was voor ons gezinnetje een maalstroom van verandering. Zowel Bart als ikzelf zijn dit jaar van werk veranderd. Ik trok terug de events in en Bart begon begin deze maand als test engineer. Dat is altijd opnieuw een beetje zoeken naar een nieuw evenwicht. De grootste verandering was echter onze verbouwing. In september van vorig jaar trokken we in bij Barts ouders omdat we aan een grondige verbouwing van ons huis begonnen. Van een groot huis naar twee kamertjes, het had toen iets romantisch. Na een jaar vol schreeuwerige VTM en ovenschotels en kool met spekjes snak ik echter naar de rust van mijn eigen stulpje. Met een beetje geluk verhuizen we in november weer. Dan slaan we vanzelf weer een pagina om. Het wordt nu even tijd voor wat rust!
Eergisteren volgden we een spoor van kastanjes tot aan de schoolpoort; in de gang stond een grote bak vol, waar blijkbaar een gat in moet hebben gezeten. Ik moest lachen, we voelden ons net Klein Duimpje, maar het kon niet toepasselijker zijn: de herfst is waarlijk begonnen!
Elenor had me uitgenodigd om vorige zondag mee Mabon te komen vieren, maar we hadden al afgesproken met vrienden. Dani en Nathalie hebben in Veltem-Beisem een huis gekocht en daar was ik sinds hun verhuis nu al meer dan zes maanden geleden nog steeds niet geraakt, shame on me. Het huis is heel OK, maar de tuin is gewoonweg super! Het gras was niet te kort gemaaid en de bomen kwamen langzaam in herfststemming. Op de tafel lagen wat appeltjes te rijpen die van de eigen appelboom waren gevallen. Het was mooi weer, de kinderen speelden prettig samen en wij genoten dankbaar de hele dag van dat gulle herfstzonnetje in de tuin. Een echt Mabon sfeertje, zalig!Mabon, of de herfstequinox, is het punt waarop de overgang van licht naar donker wordt gemaakt. Vanaf nu gaan de dagen serieus beginnen korten, binnenkort vertrekken we 's ochtends in het donker naar het werk en komen terug in het donker thuis. Het is het begin van het koude seizoen, de voorloper van de winter die achter het hoekje staat te wachten, en die mij gegarandeerd weer zo'n leuk winterdepressietje in de nek splitst.
Mabon is zo'n beetje het heksenoogstfeest. Het wordt meestal gevierd op 21 of 22 september. Met dit feest danken we de aarde voor alles wat we het afgelopen jaar van haar hebben gekregen en wat we voor haar terug kunnen doen. De herfst is immers de periode waarin we oogsten wat we het afgelopen jaar hebben gezaaid. Dat hoeft niet persé letterlijk "oogst" of voedsel te zijn; we leven gelukkig niet meer in een tijd waarop we nog dood gaan van de honger als we niet genoeg genoeg van het veld hebben gehaald. Het gaat hier ook om je spirituele oogst, de evolutie en verandering: dingen die we hebben bereikt, dingen die we achter ons willen laten. Alles waar we het afgelopen jaar aan hebben gewerkt, wordt geëvalueerd. Een periode wordt afgesloten. Tijd dus voor bezinning ...
Het afgelopen jaar was voor ons gezinnetje een maalstroom van verandering. Zowel Bart als ikzelf zijn dit jaar van werk veranderd. Ik trok terug de events in en Bart begon begin deze maand als test engineer. Dat is altijd opnieuw een beetje zoeken naar een nieuw evenwicht. De grootste verandering was echter onze verbouwing. In september van vorig jaar trokken we in bij Barts ouders omdat we aan een grondige verbouwing van ons huis begonnen. Van een groot huis naar twee kamertjes, het had toen iets romantisch. Na een jaar vol schreeuwerige VTM en ovenschotels en kool met spekjes snak ik echter naar de rust van mijn eigen stulpje. Met een beetje geluk verhuizen we in november weer. Dan slaan we vanzelf weer een pagina om. Het wordt nu even tijd voor wat rust!
Reacties