Webmaidens Grimoire

Zaterdag liet Fjeirra me een filmpje op Youtube zien van een Ierse televisieman, waarschijnlijk van een jongerenzender, die op zoek is naar het "occulte" Ierland. Hij brengt een bezoekje aan Janet Farrar en Gavin Bone en wordt binnengeleid in een voor hem totaal onbekende wereld. Hij reageert lacherig en springerig en weet niet wat hem overkomt als Gavin hem een gewaad doet aantrekken, en hem geblinddoekt en gebonden voorleidt naar een kamer waar hij de goden van zijn Egyptische voorouders kan ontmoeten. De man raakt helemaal onder de indruk. Wat mij vooral opviel was hoe die goden gemaskerd en zwijgend naar de man keken, waarbij het masker de persoon eronder als het ware boven zichzelf uittilde en het aura van goddelijkheid gaf. Tijdens de kerstvakantie ben ik met de kleintjes naar het Afrika Museum geweest. Daar liep op dat moment de tentoonstelling "Persona", een overzicht van maskers uit Afrika. Maskers worden daar om verschillende redenen gedragen, één daar

Het was winter, een vreselijke sneeuwstorm was het; de sneeuw stoof wervelend door straten en stegen; de ruiten waren van buiten met sneeuw beplakt, de sneeuw viel in hopen van de daken en de mensen hadden zo'n vaart, ze renden, ze holden, ze vlogen tegen elkaar op en pakten elkaar dan even beet, om houvast te hebben. Rijtuigen en paarden leken wel gepoederd, de lakeien stonden met hun rug naar het rijtuig en reden met de wind in de rug. De voetganger bleef in de beschutting van het rijtuig, dat maar langzaam vooruitkwam in de diepe sneeuw; en toen de sneeuwstorm eindelijk ging liggen en er een smal paadje langs de huizen ontstond, bleven de mensen daar staan, als ze elkaar tegenkwamen. Niemand had zin om de eerste stap in de diepe sneeuw te nemen om de ander voorbij te laten. Zwijgend bleven ze staan, om ten slotte, als na een stilzwijgende afspraak, ieder één been prijs te geven en in die sneeuwhoop te laten zakken. Maar 's avonds was het rustig. De hemel zag eruit alsof hij