Persona Fascinata
Zaterdag liet Fjeirra me een filmpje op Youtube zien van een Ierse televisieman, waarschijnlijk van een jongerenzender, die op zoek is naar het "occulte" Ierland. Hij brengt een bezoekje aan Janet Farrar en Gavin Bone en wordt binnengeleid in een voor hem totaal onbekende wereld. Hij reageert lacherig en springerig en weet niet wat hem overkomt als Gavin hem een gewaad doet aantrekken, en hem geblinddoekt en gebonden voorleidt naar een kamer waar hij de goden van zijn Egyptische voorouders kan ontmoeten. De man raakt helemaal onder de indruk.
Wat mij vooral opviel was hoe die goden gemaskerd en zwijgend naar de man keken, waarbij het masker de persoon eronder als het ware boven zichzelf uittilde en het aura van goddelijkheid gaf.
Tijdens de kerstvakantie ben ik met de kleintjes naar het Afrika Museum geweest. Daar liep op dat moment de tentoonstelling "Persona", een overzicht van maskers uit Afrika. Maskers worden daar om verschillende redenen gedragen, één daarvan is als instrument om te bemiddelen met het onzichtbare.
De fascinerende Afrikaanse maskers laten toe om te communiceren met bovennatuurlijke wezens die in onze wereld dan wel geen lichaam hebben, maar daarom niet minder aanwezig zijn en een eigen wil en macht hebben. De maskers maken niet enkel het onzichtbare zichtbaar, ze laten ook toe om ermee te communiceren. De persoon die het masker draagt, cijfert zich weg en verdwijnt om plaats te maken voor natuurgeesten, goden en voorouders, die niet altijd even goed met elkaar overweg kunnen.
Het viel mij op hoe tijdens dat ritueel van Janet Farrar en Gavin Bone eigenlijk precies hetzelfde werd gedaan. Door de maskers werden de goden van zijn voorouders tastbaar en levend voor die man, waardoor hij helemaal van slag was en zijn lacherige springerigheid van in het begin, die hij eigenlijk als een soort van beschermende laag rond zichzelf had opgetrokken, helemaal verdwenen was.
Ik vind het treffend hoe twee totaal verschillende culturen elkaar plots kunnen herkennen in de manier waarop ze met de onzichtbare wereld omgaan, om te beseffen hoe we als mensen uiteindelijk allemaal met hetzelfde bezig zijn en op zoek zijn naar wat ons mens maakt.
Meer informatie over Afrikaanse maskers: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/sociaal-cultureel/4158-afrikaanse-maskers.html.
Wat mij vooral opviel was hoe die goden gemaskerd en zwijgend naar de man keken, waarbij het masker de persoon eronder als het ware boven zichzelf uittilde en het aura van goddelijkheid gaf.
Tijdens de kerstvakantie ben ik met de kleintjes naar het Afrika Museum geweest. Daar liep op dat moment de tentoonstelling "Persona", een overzicht van maskers uit Afrika. Maskers worden daar om verschillende redenen gedragen, één daarvan is als instrument om te bemiddelen met het onzichtbare.
De fascinerende Afrikaanse maskers laten toe om te communiceren met bovennatuurlijke wezens die in onze wereld dan wel geen lichaam hebben, maar daarom niet minder aanwezig zijn en een eigen wil en macht hebben. De maskers maken niet enkel het onzichtbare zichtbaar, ze laten ook toe om ermee te communiceren. De persoon die het masker draagt, cijfert zich weg en verdwijnt om plaats te maken voor natuurgeesten, goden en voorouders, die niet altijd even goed met elkaar overweg kunnen.Het viel mij op hoe tijdens dat ritueel van Janet Farrar en Gavin Bone eigenlijk precies hetzelfde werd gedaan. Door de maskers werden de goden van zijn voorouders tastbaar en levend voor die man, waardoor hij helemaal van slag was en zijn lacherige springerigheid van in het begin, die hij eigenlijk als een soort van beschermende laag rond zichzelf had opgetrokken, helemaal verdwenen was.
Ik vind het treffend hoe twee totaal verschillende culturen elkaar plots kunnen herkennen in de manier waarop ze met de onzichtbare wereld omgaan, om te beseffen hoe we als mensen uiteindelijk allemaal met hetzelfde bezig zijn en op zoek zijn naar wat ons mens maakt.
Meer informatie over Afrikaanse maskers: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/sociaal-cultureel/4158-afrikaanse-maskers.html.
Reacties