Webmaidens Grimoire

Waarom ze werden opgericht is niet altijd duidelijk, maar je vindt ze overal in de wereld: steencirkels. Ze bestaan uit grote of kleine stenen die op regelmatige afstand van elkaar in een cirkel werden gezet. De meeste steencirkels vinden we terug in Groot-Brittannië en Bretagne in Frankrijk. Ze werden gebouwd ergens tussen 3.000 en 1.500 voor Christus, aan het einde van het Stenen Tijdperk en het begin van het Bronzen Tijdperk. De gekendste steencirkel is ongetwijfeld Stonehenge, waar ontelbare theorieen over de ronde doen. Hoe een volk dat nauwelijks over werktuigen beschikte toch de kennis had om die gigantische stenen te vervoeren en op hun plaats te krijgen, spreekt tot de verbeelding! De bedoeling van de steencirkels is onduidelijk, maar de meeste historici gaan er toch van uit dat ze dienden als grafmonumenten en een religieuze betekenis hadden. Ook over Stonehenge wordt nog geredetwist onder geschiedkundigen, vooral omdat de restaurantie van het complex in de 19de en 20ste

Eén van de dingen die je leert als heks is dat je de wereld rondom je haarscherp moet kunnen aanvoelen. Ieder van ons ziet de wereld op een andere manier, geeft er een andere interpretatie aan, maakt er een ander idee van. Maar dat is precies wat het is: een idee. Achter die idee, vaak vastgeroest en een cliché, zit de echte realiteit. Denk aan Plato en de allegorie van de grot : wij zien enkel de schaduwen, de realiteit zien we niet. Om onze werkelijkheid als het ware af te pellen tot zijn kern, te ontdoen van alle laagjes fineer die erop zitten, kunnen we gebruik maken van de techniek van het ont-noemen. Mensen hebben de gewoonte om alles in hokjes te willen stoppen, overal een etiketje op te willen plakken. Door iets te benoemen en uit te spreken, hebben we het gevoel dat we er controle over hebben. Het is iets oer- en oermenselijks: Adam deed (op vraag van God) met de dieren en gaf hen een naam die hun goddelijke en spirituele zijn moest uitdrukken. Volgens de Kabballah weerspie

Als je regelmatig doorheen de onderwereld reist, zoals de meeste heksen doen, is het handig om eerst uit te zoeken welke krachtdieren bij je horen. Krachtdieren kunnen je immers veilig gidsen en bescherming bieden in de onderwereld en. Krachtdieren zijn beschermgeesten die de vorm aannemen van dieren. Alle sjamanen werken ermee en iedereen heeft er één of meer. Krachtdieren helpen ons, beschermen ons en begeleiden ons in dromen en visioenen. Ze zijn de drager van onze  persoonlijke kracht. Sommige krachtdieren blijven een leven lang bij ons, andere krachtdieren komen aanlopen of vliegen omdat je ze op dat moment of in die faze van je leven of je zoektocht nodig hebt, voor een specifiek probleem of om een deel van je potentieel los te maken. Alle dieren die je in de onderwereld tegenkomt kunnen krachtdieren zijn. Het kan een groot dier zijn, zoals een beer, maar ook een hee klein dier, zoals een klein vogeltje. Over het algemeen zijn de kleinere dieren de krachtigste. Als je eenmaal

When it’s protection that we seek, when it is darkness that we fear, We can always call on them and be certain they’ll appear. Without hesitation, and without any doubt, They will come to our calling, and they will always help us out. During any moment of need, when the world feels so cold, When all answers seem lost, and we’ve lost our hold. All we have to do is call them and they will appear With solutions and answers. Our rescue is here. They lend their help freely, ask for nothing in return Save the one expectation to make sure that we learn. That we learn to take care of us, that we learn to stand strong, That we stay on our path as we move along. We can call them our teachers, we can call them our guides, For they bring us the answers to the mysteries of life. We can call them our helpers. We can call them a friend. They are the ones we can count on to always lend us a hand. So here is to these animals whose power we may share. To the big and the small one

Af en toe herlees ik wat ik de afgelopen maanden of jaren heb meegemaakt “in mijn hoofd” : de zoektocht naar Brigandhu, de aarzelende stappen op een pad dat me met zachte dwang vooruit drijft en de verwondering die met die nieuwe ontdekkingen gepaard gaat. Ik stribbel tegen, schoorvoetend gaat het stapje voor stapje vooruit, bang als ik ben om de controle over mijn lotsbestemming af te staan aan iets of iemand waar ik geen zeggenschap over heb. Het klinkt nogal hoogdravend, maar het gevoel om gevangen te zitten in een keurslijf, hoe goedbedoeld ook, is reëel. Die bindingsangst heb ik altijd al gehad. De angst om gekwetst te worden tot in mijn diepste fundament is op dit moment nog steeds sterker dan de berekende roekeloosheid die me ook wel eens wil overvallen. Soms spring ik wel, maar nu nog niet ... Nadat ik de eerste jaren dat ik begon te “wandelen in mijn hoofd” (zoals Kaat en Dries dat zo treffende weten te omschrijven) elke keer weer een appel aangeboden kreeg en het de bedoel

Als gekken stonden we in de stromende regen te juichen en te springen in de tuin van Hamamelis. Joelende kinderen op een koude winterdag, het is moeilijk iets te vinden dat beter past bij Joel dan dat! :-) Alhoewel, koud was het niet, het was vooral nat. Al dagen valt de regen met bakken tegelijk uit de lucht, niet meteen het witte winterweer dat we in gedachten hadden toen we dit kinderritueel in elkaar staken ... Toen we een paar weken geleden na een bijeenkomst van de coven mijmerden over het gevecht tussen de Eikkoning en de Hulstkoning, moest ik meteen denken aan Kubb, het Zweedse "spel van de koningen" dat we met zoveel plezier op vakantie in Italië hadden gespeeld. De kleuterjuf in Hamamelis en de speelpleinorganisator in mij werden meteen wakker. Wat als we daar nu eens een Joelritueel rond in elkaar boksten? Onze mannen en kinderen zijn er nooit bij als we samenkomen met de coven, zelfs niet als we de jaarfeesten vieren, en als er nu één feest is dat je toch zeker

Om zijn veertigste verjaardag in stijl te vieren, had Tom er een heus verjaardagsweekend in Knokke van gemaakt. Het was al eeuwen geleden dat we nog eens naar het strand waren geweest, maar zondag profiteerden we ervan. Fjierra had ons gevraagd om deze maand speciaal contact te maken met één van de elemenen en ik had me vast voorgenomen om te profiteren van dit uitzonderlijke blitzbezoekje aan de zee. Het weer was niet echt je dat, maar toch ... De idee dat je naar zee gaat, maakt toch iets los diep vanbinnen, iets springerigs en avontuurlijks. Ik weet niet of iedereen dat heeft maar die kinderlijke opwinding bij het gedacht dat we naar zee gaan, ik hoop dat ik die nooit kwijt raak. Of je nu aan de kust aan tafel zit of in Antwerpen, dat maakt an sich niet uit natuurlijk, maar de wandeling naar het restaurant, die maakt de kustvariant toch altijd iets bijzonders :-) Behalve een verdwaalde wandelaar met zijn labrador waren we helemaal alleen. Het zand kraakte een beetje toen we ons v

La mer Qu'on voit danser Le long des golfes clairs A des reflets d'argent La mer Des reflets changeants Sous la pluie La mer Au ciel d'été confond Ses blancs moutons Avec les anges si purs La mer bergère d'azur Infinie Voyez Près des étangs Ces grands roseaux mouillés Voyez Ces oiseaux blancs Et ces maisons rouillées La mer Les a bercés Le long des golfes clairs Et d'une chanson d'amour La mer A bercé mon coeur pour la vie Charles Trénet, 1943

Dries is gek op mango's.  Toegegeven, er is weinig dat lekkerder is dan dat sappige gele fruit. Toen hij samen met zijn papa boodschappen ging doen en thuis kwam met zo'n groen-oranje kanjer moest ik even nadenken wat ik ermee zou doen dat kon wedijveren met de culinaire speciallekes die oma en opa uit hun trukendoos toveren, want daar heeft hij voor het eerst mango gegeten en hij was meteen verkocht. Wat weinig mensen weten is dat de vrucht oorspronkelijk helemaal niet uit Zuid-Amerika komt, waar ze met ladingen vol worden gegeten. De vrucht komt immers uit India, waar hij al sinds 2000 jaar voor Christus wordt gekweekt. Zowel de vruchten als de mangobomen zijn daar trouwens heilig! Ze worden geassocieerd met geluk, overvloed en vruchtbaarheid en worden daarom gebruikt in een heleboel rituelen. Mangobladeren worden bijvoorbeeld traditioneel rond de deur van een nieuw huis bevestigd om geluk aan te trekken. Mango's worden ook gebruikt in rituelen om een goddelijke zegen

Normaal was het vanavond de laatste sessie geweest in de reeks van de Gordel van Aphrodite, maar omdat Anthea zich niet zo lekker voelde, zag ze het niet zitten om vandaag een bijeenkomst te leiden. En dus werden we omgeleid naar Elenors stulpje, want Elenor heeft altijd nog wel ergens een workshop of ritueeltje liggen dat ze samen met ons wil uitproberen. Nadat we een cirkel hadden getrokken, moesten we onze ogen sluiten. Elenor las een bezinningstekst voor vol met vragen, van het type "ben je bereid om ..." en "durf je het aan om ...". Het was de bedoeling dat we helemaal opgingen in de tekst. Het was een prachtige tekst. Toen kwam de aap uit de mouw: Elenor vroeg ons om de vragen die ons waren bijgebleven te noteren en er een antwoord op te geven. Ik was verbouwereerd te merken dat ik me maar één vraag kon herinneren. Eén vraag. En er waren er wel honderd geweest in de tekst, alleen kon ik ze me niet herinneren. Ik wist niet wat ik moest doen. Wat moest ik d

Het maakt me niet uit hoe je de kost verdient ik wil weten waar je naar hunkert en of je durft te dromen dat het verlangen van je hart wordt vervuld het maakt me niet uit hou oud je bent ik wil weten of je bereid bent voor gek te staan omwille van liefde omwille van je droom omwille van het avontuur van het leven het maakt me niet uit hoe de planeten staan ten opzichte van je maan ik wil weten of je de kern van je eigen pijn hebt aangeraakt of je geopend bent door ’s levens verraad of dat je verschrompeld en gesloten bent geraakt uit angst voor nog meer pijn ik wil weten of je bij pijn kunt zijn - de mijne of de jouwe - zonder dat je probeert hem te verbergen weg te poetsen of te verhelpen ik wil weten of je bij vreugde kunt zijn - de mijne of de jouwe - of je ongeremd kunt dansen en toe kunt laten dat de extase je vult tot in de toppen van je vingers en tenen zonder ons te waarschuwen om voorzichtig en realistisch te zijn en te denken aan de beperki

Als heksen rituelen of magisch werk gan doen, dan moeten ze communiceren met het universum om duidelijk te maken wat ze willen. Zo ook als we de wachters van de wereld van de elementen willen vragen om on ste helpen. We vragen hen om getuige te zijn van onze rituelen, van onze cirkels te versterken en te beschermen, om ons te helpen in waar we naar streven met ons ritueel. Daarvoor gebruiken we universele gebaren – zoals het trekken van pentagrammen – en uiteraard ook woorden. We hebben niet voor  niks de gave van het woord :-) Het spreekt voor zich dat we dat vriendelijk en beleefd vragen, net zoals we dat ook aan onze kleintjes leren. Dat is nochthans niet altijd zo geweest. De oorspronkelijke wicca aanroepingen van de elementen waren eigenlijk geen aanroepingen maar oproepingen. De magiers en alchemisten van lang geleden dachten dat ze macht moesten hebben ov er de elementen om magie te kunnen beoefenen.  In de traditionele Alexandrijne en Gardneriaanse wicca worden de elementen tr

Gronding is één van de basisdingen die je onder de knie moet hebben als je kiest voor de weg van de heks. Net zoals je noten moet leren lezen als je een instrument wil bespelen (tenzij je Jimi hendrix heet :-)) en jezelf te pletter moet oefenen tot je geen partituren meer nodig hebt, zo moet je een aantal basisdingen leren als je verder wil gaan met hekserij. Gronden is er daar een van. Als je jezelf grondt, maak je  verbinding met de energie van de aarde. Dat gronden of aarden is op zich al een vorm van meditatie die ons kan helpen om helemaal tot rust te komen. Ons leven is immers één grote chaos. We rennen als een kip zonder kop van hier naar daar en nemen steeds maar meer hooi op onze vork. Zo’n leven van chaos is niet bepaald kwalitatief te noemen. Zonder jezelf af en toe af te remmen en tot rust te laten komen geraak je op de duur losgeslagen van de wereld. Alle dagen de tijd nemen om te gronden zorgt ervoor dat je met je voeten op de grond blijft staan. Je wordt je bewust van j

Die Nederlanders toch! Je kan veel van hen zeggen, maar niet dat ze geen goede ideeën hebben. Bij mijn wekelijkse bezoekje aan Albert Heijn viel mijn oog op kant-en-klare soeppakketten. Neen, niet de blikvariant maar een pakketje met alle verse ingrediënten, bouillonblokjes incluis, om een heerlijke soep op tafel te zetten. Mijn aandacht werd meteen getrokken door het erwtensoeppakket. Aaaah, erwtensoep! Blijkbaar een typisch Nederlandse soepklassieker, maar ook meteen een retourtje naar mijn kindertijd. Mama maakte liters van het goedje. Ik herinner me een zomer waarin ik met mijn grootmoeder mee mocht naar een neef of nicht van haar in Vremde. Daar plukten we emmers vol groene peulen. Dat was tof. De dagen daarna spendeerden drie generaties van onze familie op het terras om de erwten uit hun groene jasjes te ritsen. Sindsdien zijn zowel mijn moeder als ikzelf bekeerd tot de diepvriesvariant :-) Nu de temperatuur ons in de steek laat, staat er al wel eens meer een soepje te pru

Toen Fjierra indertijd workshops ging volgen bij Phyllis Curott en zich verder ging verdiepen in de Ara traditie, was ze zo onder de indruk dat ze meteen aan Phyllis Curott vroeg of ze die binnen de coven ook mocht geven. Dat mocht en dus ging Arcadia een paar maanden lang aan de slag met de kennis die Fjierra had meegebracht. Ik zat toen nog niet in de coven, al stond ik wel mee aan de wieg van Arcadia. Het beviel me best zo aan de zijlijn, al wist ik niet wat ik miste. Omdat ik zo’n beetje los en vast aan de coven verbonden was, mocht ik uitzonderlijk toch meedoen met deze workshops. Zo leerde ik covenwerk kennen, en dat was ne het zetje dat ik nodig had om na tien jaar toch mijn toewijding aan te vragen. En daar heb ik sindsdien nooit spijt van gehad. Misschien dat ik daarom zo enthousiast was toen Fjierra en Vesa het plan opvatten om deze workshops ook aan de meisjes van Amma Devi te geven. Voor mij was deze serie van drie workshops een ontdekken geweest en een nieuw begin, wat k

Ik loop naar beneden, de trap af, naar de benedenwereld. Rechts van mij staan de graanhalmen te wuiven in de bries. Het graan is rijp en geel, klaar om geoogst te worden. Plots springt een eekhoorn op mijn rechterschouder. Het zal wel geen toeval zijn dat dat net mijn totemdier is, al ben ik verbaasd het diertje hier al tegen te komen want meestal moet ik daarvoor nog een niveau dieper in de benedenwereld zijn. Voor me uit vliegt een rood vogeltje, dat me de weg lijkt te wijzen. Dat ben ik ook al eens tegengekomen in een meditatie. Ik voel me net Sneeuwwitje :-) Aan de einder, aan de andere kant van het graanveld, staat een boom. Deze keer staat hij er in volle zomerblad, ook al is het in de bovenwereld bijna winter. Blijkbaar is dat onze bestemming want het vogeltje leidt me dwars doorheen het graan. Ik waad doorheen de wuivende halmen naar de boom. Daar blijf ik verrast staan. Achter de boom ligt een vrolijk geblokte picknickdeken op de grond en alles staat klaar voor een picknick. I