Zingende stenen (Staf Workshop)
Waarom ze werden opgericht is niet altijd duidelijk, maar je vindt ze overal in de wereld: steencirkels. Ze bestaan uit grote of kleine stenen die op regelmatige afstand van elkaar in een cirkel werden gezet. De meeste steencirkels vinden we terug in Groot-Brittannië en Bretagne in Frankrijk. Ze werden gebouwd ergens tussen 3.000 en 1.500 voor Christus, aan het einde van het Stenen Tijdperk en het begin van het Bronzen Tijdperk.
De gekendste steencirkel is ongetwijfeld Stonehenge, waar ontelbare theorieen over de ronde doen. Hoe een volk dat nauwelijks over werktuigen beschikte toch de kennis had om die gigantische stenen te vervoeren en op hun plaats te krijgen, spreekt tot de verbeelding!
De bedoeling van de steencirkels is onduidelijk, maar de meeste historici gaan er toch van uit dat ze dienden als grafmonumenten en een religieuze betekenis hadden. Ook over Stonehenge wordt nog geredetwist onder geschiedkundigen, vooral omdat de restaurantie van het complex in de 19de en 20ste eeuw niet onbesproken is: sommige stenen werden in beton bijgegoten, andere stenen werden rechtop geplaatst, al was er geen bewijs voor dat ze er ooit zo hadden bijgestaan ... De theorie dat de monumenten oorspronkelijk dienden als religeus centrum is niet te bewijzen en blijft een theorie. Wat wel zo is, is dat de stenen dikwijls zo werden geplaatst dat ze overeenkwamen met gekende fenomenen uit de natuur of de sterrenhemel. Denken we maar aan de opkomst van de zon op de zomerzonnewende bijvoorbeeld ...
Er wordt ook gezegd dat de plek waar de constructies staan niet zomaar in het wilde weg gekozen was, maar op snijpunten van Ley-lijnen ligt. Het is alvast een feit dat er op deze plekken een speciale sfeer hangt. Ik herinner me een bezoek aan de Nine Ladies, een gekende steencirkel in Stanton Moor, een natuurgebied in het Peak District in Groot-Brittannië, bereikbaar via een paadje net buiten het dorpje Stanton Lees. De stenen vormen een cirkel van 10 meter doorsnee. Ze zijn niet groot, kleiner dan een meter, en staan schots en scheefgezakt in de grond. Op een afstand van 45 meter van het middelpunt van de steencirkel staat de Koningssteen. Volgens de legende kwamen op een zondag negen dames en een violist dansen op de heide en om hen te straffen voor deze heiligschennis werden ze alle tien versteend ... Ik zette me toen op één van de negen stenen in de cirkel en vond alvast dat er veel energie op deze plek hing. Kwam het nu van de verwachtingen van de bezoekers of van de plaats zelf, dat weet ik niet, maar het leek alsof de lucht trilde op die plek. Je kon ze als het ware zachtjes horen zingen als je je ervoor openstelde ... Dat contact met zo’n steencirkel heeft iets magisch!
Om die magie vanuit de eerste hand te beleven, had Fjierra ons gevraagd om zelf een steen mee te brengen. Via die steen zouden we contact maken met een steencirkel en met alle steencirkels in de wereld, om ze wakker te zingen. Ik had de steen meegebracht die ik had opgeraapt tijdens mijn laatste wandelingetje aan de zee. Elke steen, waar hij ook vandaan komt, is een band met de aarde en met alle andere stenen. Energie staat buiten ruimte en tijd. Als we via onze steen in de energie van de aarde konden tappen, dan konden we contact maken met alle steencirkels overal.
Ik hield de steen tegen mijn voorhoofdchakra en daar ging ik. Ik stond in het midden van de steencirkel. Het rook er naar vochtig gras en aarde en er hing een zweem van iets scherpers in de lucht: ijzer! Dat kwam van de stenen zelf, besefte ik. Ze stonden hier al heel lang, maar toch waren ze nog niet zo afgesleten en scheefgezakt als in mijn herinnering. Ze waren ook veel groter. Behalve het ruisen van de wind hoorde ik absoluut niets. Geen enkele vogel of ander dier die iets van zich liet horen. Het was alsof alles hier zijn adem inhield.
Ik leg de steen tegen mijn mond en tegelijkertijd stap ik in mijn hoofd naar één van de stenen in de cirkel. Ik voel het ruwe oppervlak van de steen tegen mijn lippen en mijn neus. Ik begin te neuriën, zachtjes te zingen, en ik voel hoe de steen trilt tegen mijn onderlip. Het kriebelt. Het kriebelt heel erg en ik voel hoe ik moet giechelen. De giechel trilt in mijn stem. De wereld luistert naar mijn stem. De lucht wordt dik rondom mij, het lijkt alsof de hele wereld draait rond mij en de steen. Hij trilt echt en dan hoor ik het: de lucht zoemt, alsof alle stenen in de cirkel meezingen met mij. Nu lach ik echt. De steencirkel is wakker. En met hem alle andere steencirkels!
De gekendste steencirkel is ongetwijfeld Stonehenge, waar ontelbare theorieen over de ronde doen. Hoe een volk dat nauwelijks over werktuigen beschikte toch de kennis had om die gigantische stenen te vervoeren en op hun plaats te krijgen, spreekt tot de verbeelding!
De bedoeling van de steencirkels is onduidelijk, maar de meeste historici gaan er toch van uit dat ze dienden als grafmonumenten en een religieuze betekenis hadden. Ook over Stonehenge wordt nog geredetwist onder geschiedkundigen, vooral omdat de restaurantie van het complex in de 19de en 20ste eeuw niet onbesproken is: sommige stenen werden in beton bijgegoten, andere stenen werden rechtop geplaatst, al was er geen bewijs voor dat ze er ooit zo hadden bijgestaan ... De theorie dat de monumenten oorspronkelijk dienden als religeus centrum is niet te bewijzen en blijft een theorie. Wat wel zo is, is dat de stenen dikwijls zo werden geplaatst dat ze overeenkwamen met gekende fenomenen uit de natuur of de sterrenhemel. Denken we maar aan de opkomst van de zon op de zomerzonnewende bijvoorbeeld ...
 |
| Nine Ladies, Stanton Moor, Peak District, Derbyshire (UK) |
Om die magie vanuit de eerste hand te beleven, had Fjierra ons gevraagd om zelf een steen mee te brengen. Via die steen zouden we contact maken met een steencirkel en met alle steencirkels in de wereld, om ze wakker te zingen. Ik had de steen meegebracht die ik had opgeraapt tijdens mijn laatste wandelingetje aan de zee. Elke steen, waar hij ook vandaan komt, is een band met de aarde en met alle andere stenen. Energie staat buiten ruimte en tijd. Als we via onze steen in de energie van de aarde konden tappen, dan konden we contact maken met alle steencirkels overal.
Ik hield de steen tegen mijn voorhoofdchakra en daar ging ik. Ik stond in het midden van de steencirkel. Het rook er naar vochtig gras en aarde en er hing een zweem van iets scherpers in de lucht: ijzer! Dat kwam van de stenen zelf, besefte ik. Ze stonden hier al heel lang, maar toch waren ze nog niet zo afgesleten en scheefgezakt als in mijn herinnering. Ze waren ook veel groter. Behalve het ruisen van de wind hoorde ik absoluut niets. Geen enkele vogel of ander dier die iets van zich liet horen. Het was alsof alles hier zijn adem inhield.
Ik leg de steen tegen mijn mond en tegelijkertijd stap ik in mijn hoofd naar één van de stenen in de cirkel. Ik voel het ruwe oppervlak van de steen tegen mijn lippen en mijn neus. Ik begin te neuriën, zachtjes te zingen, en ik voel hoe de steen trilt tegen mijn onderlip. Het kriebelt. Het kriebelt heel erg en ik voel hoe ik moet giechelen. De giechel trilt in mijn stem. De wereld luistert naar mijn stem. De lucht wordt dik rondom mij, het lijkt alsof de hele wereld draait rond mij en de steen. Hij trilt echt en dan hoor ik het: de lucht zoemt, alsof alle stenen in de cirkel meezingen met mij. Nu lach ik echt. De steencirkel is wakker. En met hem alle andere steencirkels!
Reacties