Joelende kinderen op een koude winterdag (Yule)
Als gekken stonden we in de stromende regen te juichen en te springen in de tuin van Hamamelis. Joelende kinderen op een koude winterdag, het is moeilijk iets te vinden dat beter past bij Joel dan dat! :-) Alhoewel, koud was het niet, het was vooral nat. Al dagen valt de regen met bakken tegelijk uit de lucht, niet meteen het witte winterweer dat we in gedachten hadden toen we dit kinderritueel in elkaar staken ...
Toen we een paar weken geleden na een bijeenkomst van de coven mijmerden over het gevecht tussen de Eikkoning en de Hulstkoning, moest ik meteen denken aan Kubb, het Zweedse "spel van de koningen" dat we met zoveel plezier op vakantie in Italië hadden gespeeld. De kleuterjuf in Hamamelis en de speelpleinorganisator in mij werden meteen wakker. Wat als we daar nu eens een Joelritueel rond in elkaar boksten? Onze mannen en kinderen zijn er nooit bij als we samenkomen met de coven, zelfs niet als we de jaarfeesten vieren, en als er nu één feest is dat je toch zeker wel met je familie en vrienden wil vieren, dan is dat toch kerst. De rest van de meisjes vond het allemaal best. Waarschijnlijk waren ze al lang blij dat ze zelf niets moesten gaan uitvinden :-)
En dus staken Hamamelis en ikzelf de koppen bij elkaar om een jaarfeest in elkaar te steken waarop ook onze mannen en kinderen zich op hun gemak zouden voelen, met veel inbreng van de kinderen. We verzamelden in de prachtige tuin van Hamamelis. Haar echtgenoot bleek magische vingers te hebben want op de ene of de andere manier wist hij in de stromende regen de vuurkorf aan te krijgen. Ik was onder de indruk!
Langzaam vulde de keuken van Hamamelis zich met gillende kinderen, onwennige papa's en vrolijke heksenmama's. De sfeer zat super, ik had er zin in! Nu het weer nog. Het was te zien dat Vesa er niet was, grapten we, want (misschien tot kleine ergernis van Vesa zelf) van haar wordt altijd verwacht dat ze - letterlijk - goed weer meebrengt. We lieten het niet aan ons hart komen, trokken de regenjassen aan en de tuin in.
Omdat het winter was, vond ik het wel passend om het ritueel een noordse toets te geven. Ik was in 2004 erg gecharmeerd van de no nonsense aanpak van Pete Jennings toen hem gevraagd werd het afscheidsritueel van het evenement op zich te nemen. No nonsense mocht je wel erg letterlijk nemen want heel het ritueel kon je samenvatten als één grote heildronk op alles en iedereen, zonder tralala en bombarie. Zonder zever, en dat kon ik best smaken.
We maakten een vierkant zoals Pete Jennings toen ook had gedaan en lieten de kinderen de vier "koningen" van de elementen oproepen. Ze moesten ook zelf kleur bekennen: ze kregen een koningskroon in de kleur van het element dat ze wilden en gingen in de juiste hoek van het vierkant staan. En natuurlijk werd ook Moeder Aarde, de godin, niet vergeten.
Dan was het tijd voor de eeuwige strijd tussen de Eikkoning en de Hulstkoning. We speelden Kub en iedereen mocht meedoen. Kinderen en papa's gingen met gusto de blokken te lijf en ondanks de nog steeds neerplenzende regen was het gewoon plezant om daar met iedereen samen dat spel te spelen en elkaar af te wisselen onder de paraplu's.
Toevallig of niet, maar alle kinderen van lucht (lente) en vuur (zomer) zaten in één ploeg en dat was ook de ploeg die won. Het was alsof het zo moest zijn, want tegen alle verwachtingen in gooiden de papa's van de "foute" ploeg wel erg onhandig! De lente en de zomer wonnen, hoera! Alle kinderen van de winnende ploeg kregen een badge met daarop een eikenblad, de andere kinderen kregen een badge met een hulstblad. En natuurlijk kregen alle kinderen een kerstcadeautje, als prijsje omdat ze hadden meegespeeld.
Toen maakten we een klein vierkant rond de vuurkorf en brachten een heildronk uit, met appelsap in de drinkhoorn die Una speciaal had meegebracht. We spraken allemaal een wens uit voor het komende jaar. Het was gezellig en speciaal en ik voelde me echt verbonden met al die prachtige mannen en vrouwen en hun kinderen die daar rond het vuur stonden.
We sloten de nammiddag af met warme chocomelk en Glüh wein, en met honderden poffertjes met bloemsuiker en mini hotdogjes die gretig aftrek vonden. Alle 48 hotdogworsten waren op en van de 250 poffertjes was er nog één zakje over ... Respect! :-)
---
JOEL 2012 - een ritueel met kinderen (door Bryd & Hamamelis)
Wie weet er waarom wij vandaag hier zijn?
(kinderen antwoorden)
Om Kerstmis te vieren! En aan wie denken we als we aan Kerstmis denken?
(kinderen antwoorden)
Aan de Kerstman! En wie weet er waar de Kerstman woont?
(kinderen antwoorden)
Aan de Noordpool!
Sommige mensen zeggen dat de Kerstman eigenlijk een oude Noordse god is die helemaal in het Hoge Noorden woont. Daar noemen ze Kerstmis anders. Weet er iemand hoe?
(kinderen antwoorden)
In het Hoge Noorden, in landen zoals Zweden en Lapland, wordt Kerstmis Joel genoemd. Vandaag gaan we dus samen Joel vieren. En we gaan dat een beetje doen zoals ze dat ginder ook doen. We gaan beginnen met ons in een groot vierkant te zetten.
(gasten zetten zich in een vierkant, de hoeken naar het noorden, oosten, zuiden, westen)
Hoeveel hoeken heeft een vierkant?
(kinderen antwoorden)
Vier! En ik ga jullie eens iets vertellen ... Jullie kennen allemaal de drie koningen? Eigenlijk zijn dat er vier: de vier koningen of koninginnen van de elementen die de toegang naar hun wereld bewaken en ons en onze wereld beschermen. En daarom gaan we die vier koningen vandaag ook uitnodigen om mee te doen met ons Joelfeestje.
De eerste koning die we gaan uitnodigen is de Koning van het Noorden, want vandaag vieren we Joel op zijn Noords. Wie wil er mee koning of koningin van het noorden zijn?
(groene kroon voor de kinderen die in de hoek in het noorden gaan staan)
De koning van het noorden is ook de koning van de winter en omdat het gisteren winter is geworden, vragen we hem uit beleefdheid het eerst. De koning van het noorden is de bewaker van de poort naar de wereld van aarde en de koning van de kabouters en andere wezentjes van aarde. En ook al kunnen we die misschien niet zien, ze mogen komen meefeesten met ons.
Hoe gaan we hen uitnodigen? We gaan op onze hurken zitten, raken de aarde aan met onze handen en roepen heel luid: Welkom Koning Aarde!
(kinderen roepen luid)
Nu gaan we hetzelfde doen met de Koning van het Oosten. Wie wil er mee koning of koningin van het oosten zijn?
(gele kroon voor de kinderen die in de hoek in het oosten gaan staan)
De koning van het oosten is de koning van de lente. En omdat de lente na de winter komt, vragen we hem als tweede. De koning van het oosten is de bewaker van de poort naar de wereld van lucht en hij is de koning van de winden en van de sylfen en de andere luchtgeesten.
Hoe gaan we hen uitnodigen? We strekken onze armen naast ons uit en roepen heel luid: Welkom Koning Lucht!
(kinderen roepen luid)
De volgende die we gaan uitnodigen is de koning van het zuiden. Wie wil er mee koning of koningin van het zuiden zijn?
(rode kroon voor de kinderen die in de hoek in het zuiden gaan staan)
De koning van het zuiden is de koning van de zomer en van de zon en die mag er vandaag zeker wel bij zijn nu het zo koud en nat is, neen? De koning van het zuiden is de bewaker van de poort naar de wereld van vuur en hij is de koning van de vuursalamnders en de andere vuurgeesten.
Hoe gaan we hen uitnodigen? We maken twee vuisten van onze handen en steken die naar boven, naar de zon, en roepen heel luid: Welkom Koning Vuur!
(kinderen roepen luid)
De laatste die we gaan uitnodigen is geen koning maar een koningin, de koningin van het Westen. Wie wil er mee koning of koningin van het westen zijn?
(blauwe kroon voor de kinderen die in de hoek in het westen gaan staan)
De koningin van het westen is de koningin van het Water en ik denk dat ze er graag bij wil zijn want alles is nat! De koningin van het westen is de bewaakster van de poort naar de wereld van Water en de koningin van de undines en zeemeerminnen en de andere waterwezens ...
Hoe gaan we hen uitnodigen? We maken met onze handen een kommetje, alsof we water in onze handen hebben, en we roepen heel luid: Welkom Koningin Water!
(kinderen roepen luid)
Nu zijn we nog iemand vergeten, he! Want met het Joelfeest vieren we eigenlijk dat het terug lichter gaat worden, en dat de bomen en de planten terug wakker gaan worden. Weet er iemand wie daarvoor zorgt?
(kinderen antwoorden)
Moeder Aarde! En dus gaan we ook Moeder Aarde uitnodigen he. We gaan ook haar roepen: Welkom Moeder Aarde!
(kinderen roepen luid)
Voila, nu zijn we klaar en ga ik jullie een verhaal vertellen...
Er waren eens twee broers die elkaar heel graag zagen. Dat waren niet zomaar broers, neen, het waren twee prinsen. En toen hun vader, de oude koning, ziek werd en voelde dat hij ging dood gaan, riep hij zijn twee zonen bij zich om zijn land te verdelen.
De ene prins kreeg al het land onder de aarde en de andere prins kreeg al het land boven de aarde. En zo gebeurde het. De ene prins werd koning van alles boven de aarde, de andere prins werd koning van alles onder de aarde. Ze zagen elkaar nog altijd graag en gingen regelmatig bij elkaar op bezoek.
Toen de koning van alles boven de aarde terug kwam van een bezoekje aan zijn broer, hoorde hij plots een wondermooie stem weerklinken. Dat klonk zo mooi dat hij zijn gevolg liet stoppen. Toen hij in het bos op zoek ging naar waar die mooie stem vandaan kwam, zag hij op een open plek hoe een wondermooi meisje haar lange haren zat te kammen, terwijl ze een lied zong. De koning wist het meteen: met dit meisje zou hij trouwen! En hij spoedde zich terug naar zijn paleis en vroeg aan zijn bedienden om uit te vissen wie het meisje was, zodat hij aan haar ouders kon vragen of hij met haar mocht trouwen.
Toen nu de koning van het land onder de aarde een bezoek wilde brengen aan zijn broer, hoorde hij plots ook die wondermooie stem weerklinken. Hij vond het lied zo mooi dat ook hij zijn gevolg liet stoppen. Toen hij op de open plek dat wondermooie meisje zag, wist de koning wist het meteen: met dit meisje zou hij trouwen! En in plaats van naar zijn broer, ging hij meteen weer naar huis en hij nam het mooie meisje mee ...
Wat de twee broers niet wisten, was dat dat mooie meisje niet zomaar een meisje was, maar de dochter van moeder aarde. Toen het meisje niet naar huis kwam, werd moeder aarde heel ongerust. Ze ging overal zoeken, maar ze vond het meisje niet. Ze was zo verdrietig, dat de planten en de bloemen en de bomen allemaal verwelkten en verschrompelden. Het werd winter ...
Toen Moeder Aarde ook in het paleis van de koning van het land boven de aarde kwam vragen naar haar dochter, beloofde de koning haar dat hij alles zou doen om het mooie meisje terug te vinden. En samen met moeder aarde zocht hij heel zijn rijk af, maar ze vonden het meisje niet ...
Op een goede dag kwam de koning terug van één van zijn zoektochten, toen hij vermoeide besliste om zijn broer een bezoek te brengen. Toen hij bij het paleis kwam, hoorde hij een wondermooie stem. Groot was zijn verbazing toen hij in het paleis van zijn broer het mooie meisje zag dat hij al die tijd aan het zoeken was. En toen werd hij boos, heel erg boos. En voor de eerste keer sinds altijd maakte hij verschrikkelijke ruzie met zijn broer. "Ze is van mij! Ik hou van haar!" "Neen, ze is van mij! Ik hou van haar!" En zo ging het van kwaad naar erger tot beide broers met getrokken zwaarden tegenover elkaar stonden.
"Stop!" riep de prinses. "Ik wil niet dat jullie elkaar doden. Ik hou van jullie allebei." En ze stelde voor om twee keer per jaar een wedstrijd te houden en wie de wedstrijd won, met die koning zou ze een half jaar meegaan, tot de volgende wedstrijd. En zo gebeurde het.
En elk jaar, als de koning van onder de aarde de wedstrijd wint en de prinses met hem mee gaat naar zijn paleis, dan gaat Moeder Aarde mee en dan wordt het winter ... En als de koning van boven de aarde wint, dan wordt het weer lente en zomer.
Die wedstrijd, het spel van de koningen, dat gaan wij hier ook spelen!
(Kub spel met twee ploegen, aan twee zijden van het blotvierkant. De kinderen in de winnende ploeg krijgen aan hun kroon een eikenblad, de andere kinderen een hulstblad, cfr. het verhaal van de strijd tussen de eikkoning en de hulstkoning. Alle kinderen krijgen een prijsje.)
Nu wordt het tijd om af te sluiten en iets warms te gaan drinken. We gaan allemaal terug in ons vierkant staan en we gaan een "heildronk" doen. Dat betekent dat we een goede wens doen voor het jaar dat gaat komen en dat we daarna een slokje uit de drinkhoorn nemen. Daarin zit appelsap, want appels zijn een symbool voor wijsheid en kennis.
(Bryd gaat in het oosten staan (lente) en geeft de drinkhoorn door, iedereen doet een heildronk, als de drinkhoorn terug bij Bryd is, sluit ze de blot af met een heildronk op iedereen die aanwezig was, zodat de "cirkel" weer geopend is)
Heil en vaarwel aan iedereen die hier aanwezig is!
Heil en vaarwel!
En nu is het tijd voor veeeeel poffertjes!
Toen we een paar weken geleden na een bijeenkomst van de coven mijmerden over het gevecht tussen de Eikkoning en de Hulstkoning, moest ik meteen denken aan Kubb, het Zweedse "spel van de koningen" dat we met zoveel plezier op vakantie in Italië hadden gespeeld. De kleuterjuf in Hamamelis en de speelpleinorganisator in mij werden meteen wakker. Wat als we daar nu eens een Joelritueel rond in elkaar boksten? Onze mannen en kinderen zijn er nooit bij als we samenkomen met de coven, zelfs niet als we de jaarfeesten vieren, en als er nu één feest is dat je toch zeker wel met je familie en vrienden wil vieren, dan is dat toch kerst. De rest van de meisjes vond het allemaal best. Waarschijnlijk waren ze al lang blij dat ze zelf niets moesten gaan uitvinden :-)
En dus staken Hamamelis en ikzelf de koppen bij elkaar om een jaarfeest in elkaar te steken waarop ook onze mannen en kinderen zich op hun gemak zouden voelen, met veel inbreng van de kinderen. We verzamelden in de prachtige tuin van Hamamelis. Haar echtgenoot bleek magische vingers te hebben want op de ene of de andere manier wist hij in de stromende regen de vuurkorf aan te krijgen. Ik was onder de indruk!
Langzaam vulde de keuken van Hamamelis zich met gillende kinderen, onwennige papa's en vrolijke heksenmama's. De sfeer zat super, ik had er zin in! Nu het weer nog. Het was te zien dat Vesa er niet was, grapten we, want (misschien tot kleine ergernis van Vesa zelf) van haar wordt altijd verwacht dat ze - letterlijk - goed weer meebrengt. We lieten het niet aan ons hart komen, trokken de regenjassen aan en de tuin in.
Omdat het winter was, vond ik het wel passend om het ritueel een noordse toets te geven. Ik was in 2004 erg gecharmeerd van de no nonsense aanpak van Pete Jennings toen hem gevraagd werd het afscheidsritueel van het evenement op zich te nemen. No nonsense mocht je wel erg letterlijk nemen want heel het ritueel kon je samenvatten als één grote heildronk op alles en iedereen, zonder tralala en bombarie. Zonder zever, en dat kon ik best smaken.
We maakten een vierkant zoals Pete Jennings toen ook had gedaan en lieten de kinderen de vier "koningen" van de elementen oproepen. Ze moesten ook zelf kleur bekennen: ze kregen een koningskroon in de kleur van het element dat ze wilden en gingen in de juiste hoek van het vierkant staan. En natuurlijk werd ook Moeder Aarde, de godin, niet vergeten.
Dan was het tijd voor de eeuwige strijd tussen de Eikkoning en de Hulstkoning. We speelden Kub en iedereen mocht meedoen. Kinderen en papa's gingen met gusto de blokken te lijf en ondanks de nog steeds neerplenzende regen was het gewoon plezant om daar met iedereen samen dat spel te spelen en elkaar af te wisselen onder de paraplu's.
Toevallig of niet, maar alle kinderen van lucht (lente) en vuur (zomer) zaten in één ploeg en dat was ook de ploeg die won. Het was alsof het zo moest zijn, want tegen alle verwachtingen in gooiden de papa's van de "foute" ploeg wel erg onhandig! De lente en de zomer wonnen, hoera! Alle kinderen van de winnende ploeg kregen een badge met daarop een eikenblad, de andere kinderen kregen een badge met een hulstblad. En natuurlijk kregen alle kinderen een kerstcadeautje, als prijsje omdat ze hadden meegespeeld.
Toen maakten we een klein vierkant rond de vuurkorf en brachten een heildronk uit, met appelsap in de drinkhoorn die Una speciaal had meegebracht. We spraken allemaal een wens uit voor het komende jaar. Het was gezellig en speciaal en ik voelde me echt verbonden met al die prachtige mannen en vrouwen en hun kinderen die daar rond het vuur stonden.
We sloten de nammiddag af met warme chocomelk en Glüh wein, en met honderden poffertjes met bloemsuiker en mini hotdogjes die gretig aftrek vonden. Alle 48 hotdogworsten waren op en van de 250 poffertjes was er nog één zakje over ... Respect! :-)
---
JOEL 2012 - een ritueel met kinderen (door Bryd & Hamamelis)
Wie weet er waarom wij vandaag hier zijn?
(kinderen antwoorden)
Om Kerstmis te vieren! En aan wie denken we als we aan Kerstmis denken?
(kinderen antwoorden)
Aan de Kerstman! En wie weet er waar de Kerstman woont?
(kinderen antwoorden)
Aan de Noordpool!
Sommige mensen zeggen dat de Kerstman eigenlijk een oude Noordse god is die helemaal in het Hoge Noorden woont. Daar noemen ze Kerstmis anders. Weet er iemand hoe?
(kinderen antwoorden)
In het Hoge Noorden, in landen zoals Zweden en Lapland, wordt Kerstmis Joel genoemd. Vandaag gaan we dus samen Joel vieren. En we gaan dat een beetje doen zoals ze dat ginder ook doen. We gaan beginnen met ons in een groot vierkant te zetten.
(gasten zetten zich in een vierkant, de hoeken naar het noorden, oosten, zuiden, westen)
Hoeveel hoeken heeft een vierkant?
(kinderen antwoorden)
Vier! En ik ga jullie eens iets vertellen ... Jullie kennen allemaal de drie koningen? Eigenlijk zijn dat er vier: de vier koningen of koninginnen van de elementen die de toegang naar hun wereld bewaken en ons en onze wereld beschermen. En daarom gaan we die vier koningen vandaag ook uitnodigen om mee te doen met ons Joelfeestje.
De eerste koning die we gaan uitnodigen is de Koning van het Noorden, want vandaag vieren we Joel op zijn Noords. Wie wil er mee koning of koningin van het noorden zijn?
(groene kroon voor de kinderen die in de hoek in het noorden gaan staan)
De koning van het noorden is ook de koning van de winter en omdat het gisteren winter is geworden, vragen we hem uit beleefdheid het eerst. De koning van het noorden is de bewaker van de poort naar de wereld van aarde en de koning van de kabouters en andere wezentjes van aarde. En ook al kunnen we die misschien niet zien, ze mogen komen meefeesten met ons.
Hoe gaan we hen uitnodigen? We gaan op onze hurken zitten, raken de aarde aan met onze handen en roepen heel luid: Welkom Koning Aarde!
(kinderen roepen luid)
Nu gaan we hetzelfde doen met de Koning van het Oosten. Wie wil er mee koning of koningin van het oosten zijn?
(gele kroon voor de kinderen die in de hoek in het oosten gaan staan)
De koning van het oosten is de koning van de lente. En omdat de lente na de winter komt, vragen we hem als tweede. De koning van het oosten is de bewaker van de poort naar de wereld van lucht en hij is de koning van de winden en van de sylfen en de andere luchtgeesten.
Hoe gaan we hen uitnodigen? We strekken onze armen naast ons uit en roepen heel luid: Welkom Koning Lucht!
(kinderen roepen luid)
De volgende die we gaan uitnodigen is de koning van het zuiden. Wie wil er mee koning of koningin van het zuiden zijn?
(rode kroon voor de kinderen die in de hoek in het zuiden gaan staan)
De koning van het zuiden is de koning van de zomer en van de zon en die mag er vandaag zeker wel bij zijn nu het zo koud en nat is, neen? De koning van het zuiden is de bewaker van de poort naar de wereld van vuur en hij is de koning van de vuursalamnders en de andere vuurgeesten.
Hoe gaan we hen uitnodigen? We maken twee vuisten van onze handen en steken die naar boven, naar de zon, en roepen heel luid: Welkom Koning Vuur!
(kinderen roepen luid)
De laatste die we gaan uitnodigen is geen koning maar een koningin, de koningin van het Westen. Wie wil er mee koning of koningin van het westen zijn?
(blauwe kroon voor de kinderen die in de hoek in het westen gaan staan)
De koningin van het westen is de koningin van het Water en ik denk dat ze er graag bij wil zijn want alles is nat! De koningin van het westen is de bewaakster van de poort naar de wereld van Water en de koningin van de undines en zeemeerminnen en de andere waterwezens ...
Hoe gaan we hen uitnodigen? We maken met onze handen een kommetje, alsof we water in onze handen hebben, en we roepen heel luid: Welkom Koningin Water!
(kinderen roepen luid)
Nu zijn we nog iemand vergeten, he! Want met het Joelfeest vieren we eigenlijk dat het terug lichter gaat worden, en dat de bomen en de planten terug wakker gaan worden. Weet er iemand wie daarvoor zorgt?
(kinderen antwoorden)
Moeder Aarde! En dus gaan we ook Moeder Aarde uitnodigen he. We gaan ook haar roepen: Welkom Moeder Aarde!
(kinderen roepen luid)
Voila, nu zijn we klaar en ga ik jullie een verhaal vertellen...
Er waren eens twee broers die elkaar heel graag zagen. Dat waren niet zomaar broers, neen, het waren twee prinsen. En toen hun vader, de oude koning, ziek werd en voelde dat hij ging dood gaan, riep hij zijn twee zonen bij zich om zijn land te verdelen.
De ene prins kreeg al het land onder de aarde en de andere prins kreeg al het land boven de aarde. En zo gebeurde het. De ene prins werd koning van alles boven de aarde, de andere prins werd koning van alles onder de aarde. Ze zagen elkaar nog altijd graag en gingen regelmatig bij elkaar op bezoek.
Toen de koning van alles boven de aarde terug kwam van een bezoekje aan zijn broer, hoorde hij plots een wondermooie stem weerklinken. Dat klonk zo mooi dat hij zijn gevolg liet stoppen. Toen hij in het bos op zoek ging naar waar die mooie stem vandaan kwam, zag hij op een open plek hoe een wondermooi meisje haar lange haren zat te kammen, terwijl ze een lied zong. De koning wist het meteen: met dit meisje zou hij trouwen! En hij spoedde zich terug naar zijn paleis en vroeg aan zijn bedienden om uit te vissen wie het meisje was, zodat hij aan haar ouders kon vragen of hij met haar mocht trouwen.
Toen nu de koning van het land onder de aarde een bezoek wilde brengen aan zijn broer, hoorde hij plots ook die wondermooie stem weerklinken. Hij vond het lied zo mooi dat ook hij zijn gevolg liet stoppen. Toen hij op de open plek dat wondermooie meisje zag, wist de koning wist het meteen: met dit meisje zou hij trouwen! En in plaats van naar zijn broer, ging hij meteen weer naar huis en hij nam het mooie meisje mee ...
Wat de twee broers niet wisten, was dat dat mooie meisje niet zomaar een meisje was, maar de dochter van moeder aarde. Toen het meisje niet naar huis kwam, werd moeder aarde heel ongerust. Ze ging overal zoeken, maar ze vond het meisje niet. Ze was zo verdrietig, dat de planten en de bloemen en de bomen allemaal verwelkten en verschrompelden. Het werd winter ...
Toen Moeder Aarde ook in het paleis van de koning van het land boven de aarde kwam vragen naar haar dochter, beloofde de koning haar dat hij alles zou doen om het mooie meisje terug te vinden. En samen met moeder aarde zocht hij heel zijn rijk af, maar ze vonden het meisje niet ...
Op een goede dag kwam de koning terug van één van zijn zoektochten, toen hij vermoeide besliste om zijn broer een bezoek te brengen. Toen hij bij het paleis kwam, hoorde hij een wondermooie stem. Groot was zijn verbazing toen hij in het paleis van zijn broer het mooie meisje zag dat hij al die tijd aan het zoeken was. En toen werd hij boos, heel erg boos. En voor de eerste keer sinds altijd maakte hij verschrikkelijke ruzie met zijn broer. "Ze is van mij! Ik hou van haar!" "Neen, ze is van mij! Ik hou van haar!" En zo ging het van kwaad naar erger tot beide broers met getrokken zwaarden tegenover elkaar stonden.
"Stop!" riep de prinses. "Ik wil niet dat jullie elkaar doden. Ik hou van jullie allebei." En ze stelde voor om twee keer per jaar een wedstrijd te houden en wie de wedstrijd won, met die koning zou ze een half jaar meegaan, tot de volgende wedstrijd. En zo gebeurde het.
En elk jaar, als de koning van onder de aarde de wedstrijd wint en de prinses met hem mee gaat naar zijn paleis, dan gaat Moeder Aarde mee en dan wordt het winter ... En als de koning van boven de aarde wint, dan wordt het weer lente en zomer.
Die wedstrijd, het spel van de koningen, dat gaan wij hier ook spelen!
(Kub spel met twee ploegen, aan twee zijden van het blotvierkant. De kinderen in de winnende ploeg krijgen aan hun kroon een eikenblad, de andere kinderen een hulstblad, cfr. het verhaal van de strijd tussen de eikkoning en de hulstkoning. Alle kinderen krijgen een prijsje.)
Nu wordt het tijd om af te sluiten en iets warms te gaan drinken. We gaan allemaal terug in ons vierkant staan en we gaan een "heildronk" doen. Dat betekent dat we een goede wens doen voor het jaar dat gaat komen en dat we daarna een slokje uit de drinkhoorn nemen. Daarin zit appelsap, want appels zijn een symbool voor wijsheid en kennis.
(Bryd gaat in het oosten staan (lente) en geeft de drinkhoorn door, iedereen doet een heildronk, als de drinkhoorn terug bij Bryd is, sluit ze de blot af met een heildronk op iedereen die aanwezig was, zodat de "cirkel" weer geopend is)
Heil en vaarwel aan iedereen die hier aanwezig is!
Heil en vaarwel!
En nu is het tijd voor veeeeel poffertjes!
Reacties