De Weg van de Overgave

Af en toe herlees ik wat ik de afgelopen maanden of jaren heb meegemaakt “in mijn hoofd” : de zoektocht naar Brigandhu, de aarzelende stappen op een pad dat me met zachte dwang vooruit drijft en de verwondering die met die nieuwe ontdekkingen gepaard gaat. Ik stribbel tegen, schoorvoetend gaat het stapje voor stapje vooruit, bang als ik ben om de controle over mijn lotsbestemming af te staan aan iets of iemand waar ik geen zeggenschap over heb. Het klinkt nogal hoogdravend, maar het gevoel om gevangen te zitten in een keurslijf, hoe goedbedoeld ook, is reëel. Die bindingsangst heb ik altijd al gehad. De angst om gekwetst te worden tot in mijn diepste fundament is op dit moment nog steeds sterker dan de berekende roekeloosheid die me ook wel eens wil overvallen. Soms spring ik wel, maar nu nog niet ...

Nadat ik de eerste jaren dat ik begon te “wandelen in mijn hoofd” (zoals Kaat en Dries dat zo treffende weten te omschrijven) elke keer weer een appel aangeboden kreeg en het de bedoeling was dat ik die zou aannemen, krijg ik nu elke keer weer een aanporring om een stapje verder te gaan en een band aan te gaan met de godin, in mijn geval Brigandhu. Dat culmineerde in een soort van trance tijdens de Litha-viering van het afgelopen jaar, waarbij Bigandhu haar geduld verloor en een statement maakte. Ze nam het heft (letterlijk) in handen en met niet mis te verstane woorden liet ze me weten dat het nu aan mij was. Prompt ging ik op de rem staan.

Sindsdien pakt ze het weer subtieler aan en zoals ik tijdens mijn eerste stappen op dit pad telkenmale een appel kreeg aangeboden, krijg ik  nu elke keer weer verwijzingen naar vuur, uitgestoken handen en moed. Bij de laatste covenbijeenkomst van december moesten we van Elenor een kaart trekken uit het Modron Vrouwenorakel. Uiteraard was het weer een kaart die paste in het rijtje :-) Ik was wel geïntrigeerd en dus ging ik deze week nog eens naar de online versie van dat Vrouwenorakel. Daar kan je online een vraag stellen en dan krijg je één van de kaarten uit het orakel als antwoord.

Ik vroeg wat ik nu moest doen en raad eens wat ik als antwoord kreeg?

Minnares - zij die het leven liefheeft

Onder je ligt de Weg van de Overgave. Het modderpad is drassiger dan je dacht en steeds opnieuw struikel je over de valkuilen en de diepe en ondiepe plassen die overal opdoemen. Hoe kom je opnieuw in cadans en flow op je levenspad? Je voelt het niet en vraagt raad aan een vrouwe die wijzer is dan jij.

Antwoord van je Madre: De madre die je op dit pad de hand reikt is de Minnares. Zij waakt over de vuurkrachten in je leven en vraagt je om te genieten van de vreugdes die je vandaag tegenkomt. De weg naar Geluk is onvoorspelbaar en de kunst om haar direct te ervaren is door flexibel om te gaan met alle uitdagingen die je tegenkomt. Controle willen houden leidt tot starheid en dogma’s. Starre stappen leiden ertoe dat je valt en breekt. De Minnares helpt je om het vuur in jou aan te wakkeren, zodat je jezelf verwarmt en hierdoor soepeler beweegt. Zie de uitdagingen op je pad als een dans, en beweeg mee met iedere onverwachte wending die het leven je geeft. Hoe meer je in het hier en nu beweegt en je overgeeft aan wat er nu om je speelt, hoe meer je zult genieten van de verlichting die de schaduw geeft.

Er is echt wel geen toeval ...