Webmaidens Grimoire

De hele wereld houdt zijn adem in nu het Amazonewoud geteisterd wordt door bosbranden en dat terwijl de traditionele periode waarop de boeren soms hun gronden platbranden (en delen van het woud) nog niet eens is aangebroken. Dat komt waarschijnlijk omdat de rechtse Braziliaanse president Bolsonaro beschermingsmaatregelen heeft teruggeschroefd en er daardoor haast geen controle meer is op schendingen van de milieuwetgeving. Volgens de president is de Amazone van Brazilië en is dit een binnenlandse aangelegenheid. Dat was voldoende voor een aantal Europese landen om de miljoenen overheidssteun voor de bescherming van het regenwoud op te schorten … Het Amazonewoud is de groene long van onze planeet. Ze haalt een gigantische hoeveelheid CO2 uit de lucht, iets dat in deze tijden van klimaatverandering van groot belang is. Jammer genoeg verdwijnt er elk jaar een enorme hoeveelheid van het woud door houtkap en (aangestoken) branden. Normaal gezien kan het wioud zich daarvan herstellen, maar

De zomer is de periode bij uitstek om de natuur in te trekken om daar die dingen te gaan oogsten die je nodig hebt voor magisch werk bijvoorbeeld. Als je dingen uit de natuur haalt, zoals stenen, bloemen, kruiden, mos, een tak voor een staf, rivierwater, enz. … is het de gewoonte om daar als bedankje iets anders voor in de plaats te geven. Zo’n offertje kan vanalles zijn, als het maar zinvol is voor de ontvanger van het cadeautje. Je geeft een boom van wie je een takje krijgt geen ander takje in ruil, die heeft de boom zelf al genoeg … Dikwijls wordt geopteerd voor water of alcohol, maar het kan bijvoorbeeld ook een mooie natuurmandala zijn. Belangrijk is dat het organisch is en de natuur niet schaadt … Sommige heksen gebruiken hiervoor zelfgemaakte offersteentjes. Dat zijn geen echte stenen maar een soort van keitjes gemaakt van bloem en water, opgesmukt met kruiden, etherische oliën, steentjes, enz. … Ze worden gebruikt als een algemeen danku-cadeautje voor de spirits, gaande van d

Lughnassadh of Lammas is het jaarfeest waarop de eerste oogst wordt gevierd. Die oogst krijgen we doordat de graangod zich opoffert: denk aan de traditionele wickerman die in brand wordt gestoken (iets dat heden ten dage symbolischer is dan toen *rilt*). Eigenlijk gaat het om het huwelijk tussen de zon en de aarde –en de oogst die daaruit voortkomt. Voor de Kelten was die zonnegod Lugh, die ook zijn naam aan het feest heeft gegeven. Hij leeft in het gouden graan dat nu rijp op de velden staat en geeft zijn leven als dat graan wordt geoogst. Maar zo geeft hij leven: niet alleen aan de mensen die de winter zullen doorkomen op wat ze nu oogsten, maar ook aan het nieuwe graan dat gaat groeien uit de graankorrels die terug de aarde in gaan. Zo wordt hij herboren. Het is de eeuwige cyclus van leven, dood en wedergeboorte … Om de zonnegod en zijn gulheid te eren vieren heksen overal ter wereld feest. Wij ook. Maera had ons uitgenodigd in haar tuin, waar we samen een vuur stookten in de k

Ik vind het belangrijk om bij elk ritueel een offer te brengen aan de spirits en de goden die we uitnodigen in onze cirkel of wiens hulp we vragen. Meestal doe ik dat door wijn op de grond te gieten, als blijk van dankbaarheid. In het Engels noemen ze dat een “libation”. libation : noun. The pouring out of wine or other liquid in honor of a god; the liquid so poured out; a drink-offering. Het gebruik is zo oud als de wereld zelf en komt overal voor. Waarschijnlijk stamt het uit Afrika, maar wij kennen het van de Romeinen (die het waarschijnlijk weer gepikt hebben van de Grieken): het woord komt van het Latijnse “libare” dat “uitgieten ter ere van een god” betekent. Dat uitgieten is letterlijk te nemen: wijn werd uitgegoten op de grond, op het altaar, op een amulet of op een dierenoffer. Eigenlijk is het het equivalent van het betalen van een rondje voor de goden. :-) En niet alleen de goden kregen een drankje aangeboden, ook andere spirits zoals de voorouders mochten meegenieten.

Tijdens de zomermaanden draait onze coven altijd wat op een lager pitje omdat heksen nu eenmaal ook graag eens op vakantie gaan in het buitenland :-). Eigenlijk is dat wel een beetje jammer want de zomer is de periode bij uitstek om buiten te werken (en laat dat nu net een verzuchting zijn van velen onder ons: we zitten te veel binnen) en om te genieten van al het moois dat Moeder Natuur ons te bieden heeft, ook in de stad. Traditioneel zetten we dan al eens een stapje in de wereld, naar één van de natuurdomeinen die Antwerpen rijk is: de Hobokense Polder, de Ekerse Putten, en sinds een tijdje de Konijnenwei. Sinds we daar in de wildernis de Ironhenge hebben ontdekt, zijn we een beetje verliefd geworden op die plek zo dicht bij het centrum van Antwerpen en beschouwen we die zo’n beetje als onze ‘terroir’. De inspiratie voor de covenbijeenkomst van augustus kreeg ik pas deze week, in een droom nog wel, waarin een vrouw haar opwachting maakte. De vrouw die ik zag was een deva, een na